راي پاسخ به اين پرسش بايد شخصيت و رفتار نمازگزاران يزيدي را از زاويه تحليل روانشناختي مورد بررسي قرار داد تا روشن شود كه اين افراد چه نوع شخصيت و چه خلق و خويي داشتهاند.

۱ -دورویی و چندچهرگی:یکی از ویژگی‌های رفتاری نمازگزاران یزیدی، نفاق و دورویی آنان بود. همان زمان، افرادی در جامعه اسلامی زندگی می‌کردند که نه اهل نماز بودند و نه ادعایی درباره مذهبی بودن داشتند؛ آنان یک رو داشتند نماز نمی‌خواندند و به هنجارهای مذهبی پایبند نبودند. هرچند رفتار این دسته هم قابل نقد است، اما چون، دو‌چهره نبودند تشخیص نوع تفکر و شخصیت آنان کار ساده‌ای بود. اما یزیدیان، ظواهری مذهبی داشتند و ادعای مذهبی بودن می‌کردند و تشخیص باطل بودنشان بسیار دشوار بود. کمرشکن‌ترین ضربه‌ها را بر پیکره مذهب و جامعه، افراد داری نفاق و چندچهرگی وارد می‌سازند. تشخیص باطل بودن و خطرشان - چون نفاق دارند و در هر جمعی قرار می‌گیرند به خاطر منافع‌شان همرنگ آن جمع می‌شوند مانند تشخیص حرکت یک مورچه است بر روی یک سنگ سیاه آن هم در یک شب سیاه و تاریک!

۲ -دروغگویی:در میان همه صفات بد و مورد نکوهش، دروغ جایگاهی نکوهیده‌تر دارد. هیچ وقت نشنیده‌ایم که «دزد، دشمن خداست»، همیشه شنیده‌ایم که بزرگان ما گفته‌اند: «دروغگو دشمن خداست». در کنار دروغ، تنها یکی از رفتارهای ضدارزش در قامت دروغ معرفی شده است: «رباخواری»(رباخواری، اعلان جنگ به خدا و رسولش است / قرآن کریم.)
افرادی که در سپاه یزید مثلاً نماز می‌خواندند، مبتلا به بیماری دروغگویی بودند و تفسیرهای دروغین به مذهب می‌بستند تا اهداف خود را پیش ببرند. آنها به دروغ، امام حسین(ع) را خارج شده از دین معرفی می‌کردند و به ایشان تهمت می‌زدند.

۳ -منفعت‌طلبی و قدرت‌طلبی: يزيديان چون منفعتهايشان در بقاي يزيد بود و از آنجا كه افرادي قدرت طلب بودند، حقيقت را قرباني منفعتهاي شخصي و حرصشان به قدرت كردند در مقابل، نمازگزاران حسيني افرادي راستگو و جوانمرد بودند كه خشنودي خدا را بر هرچيز ديگري ترجيح دادند، چراكه آنان ايمان داشتند: طاعت آن نيست كه بر خاك نهى پيشانى/ صِدق پيش آر، كه اخلاص به پيشانى نيست.