انسان بدون آنکه بداند سبب بروز اندوه ها و حسرت های بزرگی در روز قیامت برای خود می شود.
امیرالمومنین امام على علیه السلام در این باره می فرمایند: «بزرگترین افسوس در روز قیامت، افسوس مردى است که مالى را به ناروا گرد آورده و آن را براى کسى بر جاى گذاشته و او آن را در راه طاعت خداوند سبحان خرج کرده باشد و بدان سبب به بهشت رود و او به دوزخ.»
الإمامُ علیٌّ علیه السلام: «إنَّ أعْظَمَ الحَسَراتِ یَومَ القِیامَةِ ، حَسْرَةُ رجُلٍ کَسَبَ مالاً فی غَیرِ طاعَةِ اللّه ِ ، فوَرِثَهُ رجُلٌ فأنْفَقَهُ فی طاعةِ اللّه ِ سُبحانَهُ ، فدَخَلَ بهِ الجَنّةَ ، و دَخَلَ الأوَّلُ بهِ النّارَ .»
