به گزارش ايسنا؛ دانشمندان در تحقيقات خود دريافتند موشهايي كه موفق به دريافت نسخههاي اضافي از ژن ضد سرطان Pten شده بودند، كمتر در معرض افزايش وزن بوده و از مقاوت بيشتري در برابر بيماريها برخوردارند.

ژن Pten در کنترل رشد سلول در انسان و موش نقش حیاتی ایفا می‌کند.

این پژوهش که توسط مرکز ملی تحقیقات سرطان اسپانیا انجام شده، نشان داد که موجودات برخوردار از ژنهای سازگار شده از طول عمر بیشتری برخوردارند.

دانشمندان همچنین دریافتند که موش‌های برخوردار از این ژنها کمتر مستعد ابتلا به مقاومت به انسولین که پیش‌سازی برای بیماری دیابت بوده، هستند.

به گفته دکتر مانوئل سرانو، دانشمند ارشد این پژوهش که در مجله Cell Metabolism منتشر شده، سرکوبگران تومور در حقیقت ژنهایی هستند که طی تکامل برای محافظت از انسان در برابر تمام انواع اختلالات استفاده شده‌اند. این سرکوبگرهای تومور با استفاده از روشن کردن چربی قهوه‌‌یی از انسان در برابر آسیبهای متابولکی مرتبط با پیری محافظت می‌کنند.

در زمان آغاز گسترش سرطان، ژن Pten یکی از اولین ژنهایی است که در زمان رشد سلولهای سرطانی نابود شده و در پی آن تومور شکل می‌گیرد. محققان بر این باورند که نقش سرکوبگرهایی مانند Pten تنها به توقف سرطان محدود نبوده و می‌توان از امکانات بلقوه آن که در آینده کشف خواهند شد، استفاده‌های بهینه کرد. محققان با ارائه میزان بیشتری از ژن Pten به موشها دریافتند که این موجودات در برابر سرطان ایمن شده‌اند. این کشف بدین معنی است که برخورداری از چندین نسخه ژنومی Pten می‌تواند جهشهای مضر را دفع کند.

همچنین این ژن در موش‌ها باعثبروز یک عدم توازن متابولیکی در آنها شد، بدین معنی که آنها از بقیه موش‌ها بیشتر غذا خورده اما لاغرتر باقی می‌ماندند.

به نظر می‌رسد که این موضوع به دلیل فعالیت بیش از حد سلول‌های چربی قهوه‌‌یی باشد که با محرک Pten میزان بیشتری از کالری را می‌سوزانند.

در دستاوردی دیگر، ‌ دانشمندان دریافتند که یک ماده شیمیایی شبیه به شاهدانه در مغز می‌تواند نقش اساسی در لاغر نگهداشتن افراد تنبل ایفا کند.

محققان دانشگاه کالیفرنیا دریافتند که توقف این ترکیب در مغز باعثمی‌شود موش‌ها بدون ورزش و با تغذیه حجم زیادی از غذا باز هم لاغر و در عین حال سالم باقی بمانند.

این حیوانات اصلاح شده ژنتیکی به تولید میزان محدودی از ماده شیمیایی اندوکانابینوئید ۲ - AG که با ماده فعال شاهدانه نیز مرتبط است، می‌پرداختند.

مغز تمام پستاندارن از جمله انسان از اين ماده كه تصور ميشود به كنترل مدارهاي عصبي مرتبط با متابوليسم ميپردازد، برخوردار است.