* حکمت(۳۸۲) ارزش سکوت
آنچه نمیدانی مگو، بلکه همه آنچه را که میدانی نیز مگو. زیرا خداوند بزرگ بر اعضای بدنت چیزهایی را واجب کرده که از آنها در روز قیامت بر تو حجت آورد.
* حکمت(۳۸۳) تلاش در اطاعت و بندگی
بترس که خداوند تو را به هنگام گناهان بنگرد و در طاعت خویش نیابد که آن گاه از زیانکارانی و هر گاه نیرومند شدی، توانت را در طاعت پروردگار به کار گیر و هرگاه ناتوان گشتی، ناتوانی را در نافرمانی خدا قرار ده.
* حکمت(۳۸۴) راه چگونه زیستن
تکیه کردن به دنیا در حالی که ناپایداری آن مشاهده میگردد، از نادانی است و کوتاهی در اعمال نیکو با وجود یقین به پاداش آن، زیانکاری است و اعتماد به هر کس قبل از آزمودن وی، نشان درماندگی است.
* حکمت(۳۸۵) دنیا شناسی
از خواری دنیا نزد خدا همان بس که جز در دنیا، نافرمانی خدا نکنند و جز با رها کردن دنیا به پاداش الهی نتوان رسید.
* حکمت(۳۸۶) ضرورت استقامت
هر کسی در طلب چیزی برخیزد، یا همه آن را به کف آرد و یا برخی از آن را.
* حکمت(۳۸۷) شناخت خوبیها و بدیها
خیری که در پی آن آتش باشد، خیر نخواهد بود و شری که در پی آن بهشت است، شر نخواهد بود و هر نعمتی بیبهشت ناچیز است و هر بلایی بیجهنم، عافیت است.
منبع:ایرنا
شناسه خبر:
۹۰۰۰۷
برگی از نهج البلاغه؛
ضرورت راز داری و کنترل زبان
حضرت علی(ع) در حکمت ۳۸۱ فرمودند: تا زمانی که سخن بر زبان نیاورده ای، در بند توست و چون گفتی، تو در بند آنی. پس زبانت را نگهدار، چنانکه طلا و نقره خود را نگه میداری. زیرا چه بسا سخنی که نعمتی را بر باد داده و یا نقمتی را پیش آورد.
۰