استغاثه یک جانباز شیمیایی از مسئولان
افکار نیوز: جانباز شیمیایی " محمد - ر " به علت مشکلات مالی و هزینه های درمانی مدتی است خانواده خود را ترک کرده است.
این جانباز طی ارسال نامه و مدارک جانبازی خود به وبلاگ جانبازان شیمیایی ایران اعلام کرده است: سال ۱۳۶۵ در عملیات والفجر ۸ شیمیایی شدم. و پس از سال ها دوندگی توانستم در سال ۱۳۸۶ با تائید دکتر قانعی به عنوان جانباز شیمیایی شناخته شوم.
وی در این نامه گفته است: پس از ۲ سال انتظار پشت درب کمیسیون پزشکی بالاخره نوبت به تعیین درصد من رسید ولی نتیجه تنها ۰ صفر درصد بود. حتی اعتراض هم فایده ای نداشت.
عوارض شیمیایی همراه با سرفه های شدید و خس خس سینه تاب کارکردن از من را گرفت و خانه نشین شدم.
این جانباز در نامه خود نوشته است: قسمتی از مستمری مادرم و کمی هم از مستمری مادر همسرم که مادر شهید است روزی یک وعده غذای خانواده ام را تامین می کند ولی ۳ سال اجاره خانه ام عقب افتاده.
ای کاش می دانستم شیمیایی مرا از بین می برد ازدواج نمی کردم و فرزندان و همسرم با خود در این فلاکت همراه نمی کردم.
شادابی ام را از دست داده و افسرده شده ام. از زور شرمندگی و فقر خانه ام در گرگان را ترک کرده و به مشهد رفتم تا کارگری کنم.
به کسی التماس نمی کنم و از آرمانهایم هم کوتاه نمی آیم ولی این حق من نیست. هر مسئولی که پرونده مرا ورق می زند می گوید چرا تو درصد نداری؟؟؟
در مدارک ارسالی این جانباز نامه ای به شماره ۷۷۹۶/۴۴ / ۲۵ ل ز مورخ ۷/۹ / ۸۶ نیروی زمینی سپاه است که درج شده نامبرده در تاریخ ۲۵ بهمن ماه ۶۴ در فاو شیمیایی شده است.
در مدرکی دیگر به شماره ۱۰۸۴۵۰/۸۲۰ / ۲۷۰۹۱ از بنیاد شهید استان گلستان آمده است نامبرده پاسدار مشمول بوده و در تاریخ ۲۵ بهمن ماه ۶۴ در فاو شیمیایی شده است.
در نامه کمیسیون پزشکی نامبرده به شماره ۱۵۲۱۶/۲۷۰ / ۵۵۰۱۲۷ مورخ ۸/۴ / ۸۸ معاونت بهداشت و درمان بنیاد شهید کشور و به امضای دکتر علی اکبر بابایی رسیده نیز آمده است نامبرده از ناحیه چشم / پوست و ریه دارای ضایعه شیمیایی است.
این جانباز شیمیایی طی ارسال پیامکی به نویسنده وبلاگ جانبازان شیمیایی نوشته است: ای کاش سیل زده رودبار یا زلزله زده بم بودم تا مرا می دیدند. مرا به خانوده ام برگردانید. نگذارید شرمنده همسر و فرزندانم شوم.
از بیچارگی و دربه دری با شما تماس گرفتم…
خدا کسی را جانباز شیمیایی بدون درصد نکند…
انتهای پیام / ب.
