به گزارش افکارنیوز به نقل از فارس، پس از قهرمانیها و رکوردزنیهای خاطره انگیز حسین رضازاده در رقابتهای قهرمانی جهان و المپیک و خداحافظی ناگهانی وی و پس از شوکی که به واسطه دوپینگ ۹ وزنهبردار ایرانی به ورزش ایران وارد شد؛ بلافاصله یک رضازاده دیگر در فوق سنگین رو شد. سلیمی از همان ابتدا در قواره یک قهرمان خودش را مطرح کرد و چشم کوروش باقری، سرمربی تیم ملی وزنهبرداری از بین چندین فوق سنگین مطرح بهداد را گرفت.

بهداد سلیمی در دو سال که گذشت همواره روندی صعودی را طی کرد تا خیلی زود مرد طلایی ورزش ایران و قوی‌ترین مرد جهان لقب بگیرد.

به همین بهانه و در واپسین روزهای سال ۹۰ به سراغ بخت اول مدال طلای ورزش ایران در المپیک ۲۰۱۲ لندن رفتیم تا در مورد اتفاقات سالی که گذشت با وی همکلام شویم.

به نظر می‌رسد سال ۹۰ یک سال طلایی برای قوی‌ترین مرد جهان بود. خودت چه نظری داری؟

ابتدای سال ۹۰ همراه شد با قهرمانی رقابت‌های قهرمانی آسیا در چین. پس از آن هم با سپری کردن چندین اردوی آمادگی در مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۱۱ پاریس شرکت کرده و توانستم ضمن کسب عنوان قهرمانی جهان، رکورد یکضرب جهان را نیز جابجا کنم. در مجموع طبق برنامه‌ریزی که داشتم توانستم به تمام اهدافی که از قبل برای سال ۹۰ ترسیم کرده بودم برسم.

از سال ۹۰ راضی هستی؟

همین طور است. به اهدافی که داشتم رسیدم.

در مسیر قهرمانی آسیا تا قهرمانی جهان چه گذشت؟ خیلی‌ از ملی‌پوشان زیر فشار تمرینات طاقت فرسای کوروش باقری کم آورده و مجبور به ترک اردو شدند.

مسیر بسیار دشوار بود و همانطور که اشاره کردید تمرینات سخت و طاقت‌فرسایی را سپری کردیم. کار در مجموع سخت بود و برنامه‌های تمرینی کوروش باقری کار را برای رسیدن به موفقیت دشوارتر هم می‌کرد. فشار کار تا جایی بود که چه بسا روزهایی را پشت سر گذاشتیم که تا ۴ جلسه سخت تمرینی در آن انجام می‌شد.

۲۲ آبان امسال همراه شد با یک قهرمانی دیگر برای قوی‌ترین مرد جهان در پاریس با این تفاوت که رکورد جهان هم در این روز شکست. از صبح روز مسابقه شروع کنیم.

حدود ساعت ۱۱ از خواب بیدار شدم. یک وعده غذایی سبک صرف کردم و پس از وزن‌کشی برای مسابقه فوق سنگین در رقابت‌های قهرمانی جهان ۲۰۱۱ پاریس آماده شدم.

استرس داشتی یا چون از قهرمانی‌ات مطمئن بودی با آرامش کار را آغاز کردی؟

خیر؛ استرس داشتم و اتفاقاً خیلی هم استرسم زیاد بود.

اما بیماری‌ات قبل از مسابقه باعثشد تا صلابت لازم را در روز مسابقه نداشته باشی.

درست است و سرماخوردگی باعثشده بود تا نتوانم مثل همیشه باشم و وزنه‌هایی که در تمرینات مهار کرده بودم را در روز مسابقه تکرار کنم.

با این حال رکورد جهان را جابجا کردی. چه احساسی در آن لحظات داشتی؟

خیلی خوشحال بودم. برای رسیدن به این هدف، زحمات زیادی کشیده بودم و به همین دلیل رسیدن به قهرمانی جهان همراه با رکوردشکنی برایم خوشحال کننده بود.

پس از آخرین حرکت، روی وزنه نشستی و با انگشت اشاره‌ات یک سمت را نشان دادی. فرد خاصی منظورت بود؟

اشاره انگشتم به سمت حسین رضازاده و کوروش باقری بود.