سرویس مذهبی افکار- اى مالک! بدان من تو را بسوى کشورى فرستادم که پیش از تو دولتهاى عادل و ستمگرى بر آن حکومت داشتند. و مردم به کارهاى تو همانگونه نظر مى کنند که تو در امور زمامداران پیش از خود، و همان را درباره تو خواهند گفت که تو درباره آنها مى گفتى.
بدان! افراد شایسته را با آنچه خداوند بر زبان بندگانش جارى مى سازد مى توان شناخت، بنا بر این باید محبوبترین ذخیره در پیش تو عمل صالح باشد، زمام هوی و هوس را در دست گیر. و آنچه برایت حلال نیست نسبت به خود بخل روا دار، زیرا بخل نسبت به خویشتن این است که راه انصاف را در آنچه محبوب و مکروه تو است پیشگیرى.
قلب خویش را نسبت به ملت خود مملو از رحمت و محبت و لطف کن، و همچون حیوان درنده اى نسبت به آنان مباش که خوردن آنان را غنیمت شمارى! زیرا آنها دوگروه بیش نیستند: یا برادران دینى تواند، و یا انسانهائى همچون تو گاه از آنها لغزش و خطا سر مى زند.
ناراحتیهائى به آنان عارض می گردد به دست آنان عمداً یا بطور اشتباه کارهائى انجام مى شود(در این موارد) از عفو و گذشت خود آن مقدار به آنها عطا کن، که دوست دارى خداوند از عفوش به تو عنایت کند. زیرا تو مافوق آنها، و پیشوایت ما فوق تو و خداوند مافوق کسى است که تو را زمامدار قرارداده است!
امور آنان را به تو واگذار کرده، و بوسیله آنها تو را آزمایش نموده است. هرگز خود را در مقام نبرد با خدا قرار مده!
نامه 53 نهج البلاغه
