دولت سیزدهم در شرایطی روی کار خواهد آمد که بارهای سنگین برزمین مانده بسیاری پیش رو دارد. کسری بودجه 350 هزار میلیارد تومانی، تورم افسارگسیخته، دست‌اندازی 100هزار میلیارد تومانی به پایه پولی و جهش نقدینگی، سقوط سرمایه‌گذاری به منفی 6 درصد، 7 برابر شدن نرخ دلار، افزایش ضریب جینی و... از چالش‌ها یا بهتر بگویم چاله‌های عمیق پیش روی وارث دولت روحانی است.
در کنار سیاست های به جای بهداشتی، سیاست دیگری نیز به موازات دنبال می شود که همانا تزریق آرامش به مردم و هراس زدایی از افکار عمومی است.
بیانات مقام معظم رهبری در حرم رضوی به مناسبت سال جدید حاوی نکات مهم و عمیقی است که در چند سرفصل به برخی از آنها اشاره می شود:
تفاوت میان «آنچه پیش از انقلاب بودیم» و «آنچه اکنون هستیم»، آنچنان واضح است که حتی افرادی همچون عباس عبدی که امروز به آلزایمر سیاسی دچار شده اند نیز نمی توانند آن را انکار کرده و تنها راه پیش پای خود را برای ادامه رویکردهای منفعت طلبانه حزبی ؛ کلی گویی،ابهام آفرینی برای نسل جوان و چون و چرا کردن درباره جزئیات آن می بینند.
رییس جمهور اخیرا درسخنانی متناقض درحالی که ابتدا معصومین را از نقد شدن استثنا کرد، به ناگاه مدعی شد که نقد معصومین از جمله رسول خدا و آخرین حجت خدا هم جایز است: «ما با انتقاد مخالف نیستیم».
علیرغم تصویری که ملی گراها تلاش میکنند از مصدق بعنوان چهره ای مردمی، ضددیکتاتوری، توانمند و..! بسازند، دوره نخست وزیری 2 ساله مصدق (1330-32) مملو از اشتباهات تاریخی مصدق و دیکتاتور مآبی اوست.
اظهارات توام با عصبانیت امروز رئیس جمهور در اجلاش شهرداران و حمله مستقیم به شهرداری را بی‌گمان آغاز یک تحرک جدی سیاسی از سوی روحانی و نیز ایجاد یک حواس پرتی در زمینه کارآمدی دولت یازدهم است.