به گزارش افکارنیوز محمد شریفی مقدم در گفتگو با مهر اظهارداشت: پرستاری جزو مشاغل سخت و زیان آور است و اکثر پرستاران با ۲۰ سال خدمت، معمولا کارآیی و انگیزه خدمت را ندارند. به طوریکه بیش از ۷۰ درصد پرستاران پس از ۱۲ سال خدمت، متحمل مشکلات جسمی و روحی ناشی از شغل خود می شوند.

وی با اشاره به مشکلات زیادی که در مسیر بازنشستگی پرستاران بخش دولتی به خصوص پرستاران مرد وجود دارد، افزود: این مشکلات شامل دو بعد قانونی و عمل به اجرای قانون در بخش دولتی است. یعنی اینکه در سال ۶۸ قانونی داشتیم مبنی بر اینکه مستخدمین مرد با ۵۰ سال سن و حداقل ۲۵ سال خدمت و مستخدمین زن با ۲۰ سال خدمت و بدون شرط سنی می توانستند بازنشسته شوند که این قانون ۵ سال بخشودگی هم داشت.

دبیر کل خانه پرستار ادامه داد: بر اساس قانون مدیریت خدمات کشوری که از سال ۸۷ ابلاغ شده است، کارکنان دولتی با ۳۰ سال سابقه کار و حداقل ۶۰ سال سن می توانند از مزایای بازنشستگی استفاده کنند. همچنین بر اساس تبصره یک ماده ۱۰۳ همین قانون، متصدیان مشاغل سخت و زیان آور تا ۵ سال کمتر از این مزایا برخوردار می شوند. یعنی برای پرستاران مرد، ۵۵ سال سن و ۲۵ سال سابقه کار و پرستاران زن بدون شرط سنی بازنشسته می شوند.

وی افزود: وقتی قانون سالهای ۶۸ و ۸۷ را با هم مقایسه می کنیم، می بینیم که پرستاران بخش دولتی متضرر شده اند. به طوریکه با اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری، هیچ پرستار مردی نمی تواند بازنشسته شود. زیرا، چنانچه با ۲۲ سال سن استخدام شوند، با ۲۵ سال خدمت به سن ۴۷ سالگی می رسند.

شریفی مقدم با عنوان این مطلب که ۹۰ درصد پرستاران متقاضی بازنشستگی هستند، ادامه داد: متاسفانه با اغلب این پیشنهادات مخالفت می شود. به طوریکه پرستارانی داریم که ۲۸ و ۲۹ سال سابقه خدمت دارند اما هنوز بازنشسته نشده اند.

وی با تاکید بر سختی کار پرستاران، تصریح کرد: هم اکنون پرستاری داریم که سکته قلبی کرده است و پرستار زن داریم که سرطان سینه دارد و باید شیمی درمانی شود اما امکان بازنشستگی ندارد. در واقع شرایط بازنشستگی برای پرستاران سخت شده است.

عضو شورای عالی نظام پرستاری، علت مخالفت با پیشنهاد بازنشستگی پرستاران ناشی از نبود بودجه و کمبود نیرو دانست و افزود: در حالی که بازنشستگی پرستاران در بخش خصوصی بدون مشکل و با ۲۰ سال خدمات انجام می شود اما پرستاران بخش دولتی با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند. به طوریکه در این دوران مجبورند بدون کارآیی لازم، در محل خدمت حاضر شوند.