به گزارش افکارنیوز، چنگال چيز غريبي است. از زمان اختراع تا وقتي كه براي خوردن غذا مورد استفاده قرار گرفت، هزار سال فاصله افتاد.
از چنگال های اولیه استفاده های گوناگون می شد، اما غذا خوردن جزو این موارد نبود.

مثلاً می دانیم که مردمان باستان از چنگال(چنگک) های بزرگ چوبی برای کشاورزی استفاده می کردند و چنگال های کوچکتر نوک تیز را برای ماهیگیری بکار می بردند و حتی چنگال های خود را به میدان جنگ می آوردند. انگلیسی ها سلاح مهیبی به نام چنگال داشتند که دندانه های آن به قلاب های کوچک برنده مجهز بود.

اهالی خاورمیانه نخستین کسانی بودند که به فکر غذا خوردن با چنگال افتادند. اما این ابتکار تا قرن یازدهم به اروپا سرایت نکرد. در همین زمان زنی از اهالی قسطنطنیه با یک مرد ایتالیایی ازدواج کرد. این زن هنگام نقل مکان به کشور شوهرش یک چنگال دو شاخه ای با خود آورد و به جای اینکه مانند همه افراد دیگر با دست غذا بخورد، گوشت را به تکه های کوچک می برید و با چنگال می خورد.

نخستین چنگال غذاخوری که در انگلستان از آن یاد شده متعلق به شاه ادوارد یکم، در اواخر قرن سیزدهم بوده است. این چنگال از شیشه ساخته شده بود و به مثابه گنجینه بزرگی تقلی می شد.

در قرن پانزدهم، رسم غذا خوردن با چنگال در بسیاری از قسمت های اروپا رایج شد. از میان اروپائیان، انگلیسی ها بیشتر از همه در مقابل این رسم مقاومت کردند. انگلیسی ها به جای چنگال برای خوردن گوشت از یک جفت کارد استفاده می کردند. یکی برای بریدن، دیگری برای برداشتن تکه های گوشت.
تا قرن هفدهم استفاده از چنگال در دنیای غرب همگانی شد. در این زمان حتی انگلیسی ها استفاده از این شی را آغاز کرده بودند.


منبع: کتاب اختراع اشیاى معمولى / نوشتة دون ال. والفسون