اين روزها بازار هديه دادن سررسيد و تقويم داغداغ است. هر ارگان، سازمان و ادارهاي هم با توجه به سليقه و البته پول و بودجه مالياش، سررسيدها و تقويمهاي رنگارنگي هديه ميدهد؛ اما چيزي كه در تمام اين تقويمها ثابت است و تغييري نميكند، بدون شك روزهاست! درست است ، خيلي بديهي به نظر ميرسد اما بسياري از روزهايي كه در اين تقويمها نامگذاري شده، انگار براي خالي نبودن عريضه است و ارزش چنداني ندارد.

به گزارش جام جم، می‌گویید نه؟ امتحان کنید. «۲۲اسفند چه روزی است؟» این سوال را از چند نفر از دوستان و همکارانتان بپرسید.

تعداد پاسخ‌های درست این سوال، دلیل خوبی است برای دانستن همین نکته که بسیاری از این روزها در تقویم‌ها می‌آیند و می‌روند و کسی هم کاری به کارشان ندارد.

شاید کمتر کسی بداند این روز، سال‌هاست در همین تقویم‌ها و سررسیدهای رنگارنگ با عنوان «روز بزرگداشت شهدا» نامگذاری شده است. اصلا نامگذاری یک روز یا یک مناسبت در تقویم سالانه با چه هدفی صورت می‌گیرد؟ حالا نگاهی بیندازید به صفحات روزنامه‌ها؛ سایت‌های خبری را زیر و رو کنید، مجله‌ها را ورق بزنید، آیا ردی از این روز را در نوشته‌ها و یادداشت‌ها و مصاحبه‌ها و گزارش‌هایشان می‌توانید پیدا کنید؟

دانستن پاسخ این سوال، کار مشکلی نیست. علم به این موضوع که ۲۲ اسفند سال‌هاست به نام «بزرگداشت شهدا» نامگذاری شده است، هم چندان کمکی به ما نمی‌کند اما پسندیده نیست سازمان‌های گوناگون و ارگان‌های بی‌شمار، «شهدا» را تنها وسیله‌ای قرار دهند برای مطرح کردن سازمان متبوع خودشان؛ بی‌هیچ برنامه‌ای، بی‌یادی و بی‌سراغی از آنها و خانواده‌هایشان.

۲۲ اسفند روز «بزرگداشت شهدا» و سالروز صدور فرمان حضرت امام خمینی(ره) مبنی بر تاسیس بنیاد شهید انقلاب اسلامی ایران، فرصتی برای یادآوری راز جاری ماندن شهداست.

تنها نامگذاري چند خيابان و بزرگراه و ثبت يك روز در تقويم (كه كسي به آن هم توجهي نميكند) براي سرزميني كه پايدارياش را مديون آنهاست، نميتواند نشانه پاسداشت خون عزيزاني باشد كه جان و هستي خويش را نثارانقلاب و ميهن كردند.