تصادفات جاده اي يكي از مهمترين عوامل مرگ و مير در كشور ايران محسوب مي شود و كارشناسان و فعالان حوزه هاي مرتبط با اين بحث تلاش خود را براي كاهش اين معضل بزرگ در كشور را بكار گرفته اند والبته نمي توان كاشه تصادفات منجر به جرح و مرگ را در دهه گذشته با توجه به افزايش روزافزون خودروها در جاده هاي كشور را از ياد برد.
اما در کنار تلاش های مختلف مسئولان در این موضوع پارامترهای موثری هستند که از دید رانندگان و کارشناسان پنهان مانده است. بسیاری از کارشناسان معتقدند برای کاهش تصادفات جاده ای باید قبل از هر اقدامی به فرهنگ سازی در این حوزه پرداخت والا مجهزترین خودروها در جاده های ایرانی از تصادف مصون نخواهند ماند.
اما چنانچه در واکاوی تصادفات، جزئیات امر در نظر گرفته شود در خواهیم یافت که فاکتورهای تاثیر گذار و خاموش در تصادفات از دیدها پنهان مانده است و یا اگر هم دیده شد، آنقدرها مهم تلقی نمی شود که به آن بهائی داده شود.
برای مثال توجه به مسائل بیولوژیک رانندگان در ساعتهای شبانه روز می تواند نقشی مهمی در کاهش تصادفات پدید آورد. بر اساس آمار پلیس راهور ناجا، ۲۵ % از تصادفات در ساعات در بین ساعات ۲۰ الی ۲۴ صورت پذیرفته است؛ این ساعات با توجه مسائل بیولوژیکی بدن انسان، اوج ترشح هورمون ملاتونین(عامل خواب آلودگی) بوده است و شاید اطلاع رسانی در این خصوص می تواند بسیاری از شهروندان را با این موضوع آشنا سازد.
باید اذعان داشت در مبحثفرهنگ سازی برای کاهش مخاطرات ناشی از تصادفات جاده ای راههای نرفته بسیار زیادی وجود دارد که با پرداختن به آن می توان سهم بسزائی در کنترل تصادفات جاده ای ایفا نمود.
چه خوب كه متوليان فرهنگي كشور و پليس راهور ناجا با فراخوان هاي فرهنگي و استفاده از نظرات كارشناسان و فعالان اين امر، مقصر اصلي تصادفات جاده اي كه همان عدم فرهنگ سازي مناسب براي برخي از رانندگان بوده را با اقدامات موثر فرهنگي خود تعميم دهند تا رتبه نزديك به خط قرمز تصادفات در ايران در ميان كشورهاي جهان با بهبود همراه شود و اين كشور در كنار كشورهاي آفريقائي در موضوع تصادفات به رقابت نپردازد .
