همین زمستان پارسال بود که شهردار تهران به اتفاق اعضای شورای شهر به دیدار رهبر معظم انقلاب رفتند. دیداری به غایت صمیمی و دلگرم کننده برای کسانی که مدیریت پایتخت ایران یا به عبارتی همان ام القرای اسلامی را برعهده داشتند اما نتایج آن دیدار برای تهران و دیگر شهرهای کشور چه بوده است؟
به گزارشافکارنیوز؛بحثترویج سبک زندگی اسلامی و جلوگیری از تبلیغات فرهنگ مصرف گرایی مدتی است در رسانه های و منابر رواج پیدا کرده. منشاء آن هم البته سخنرانی ابتدای سال رهبر معظم انقلاب است که در آن بر مقوله فرهنگ تاکید فراوان کردند. دوستی می گفت بازهم خوب است ما این رهبر فرزانه را بالای سرمان داریم که می بیند و تذکر می دهد و البته این یک وجه خوبی اش برای ما است اما خودتان را یک لحظه جای رهبری بگذارید که قرار است فرامینش توسط ما عملیاتی شود.
هنوز یکماه از فرامین رهبری نگذشته عرصه فرهنگ به جای آنکه در میدان عملیاتی قرار بگیرد تبدیل به دستاویز گروه های سیاسی برای رقابت و فرو کوفتن یکدیگر شد.
نتیجه اینکه با ممارست و خون دل خوردن یک نماینده مجلس کل دغدغه فرهنگ ایرانی و اسلامی و شبیخون فرهنگی دشمن خلاصه شد در بحثشیرین " ساپورت " که اگر هم تا دیروز کسی نمی دانست چیست حالا دیگر به لطف آن نماینده فعال و دغدغه‌مند نُقل هر محفلی شده و از کنار هر گذری که رد می شوی و لای هر جریده ای را که باز می کنی لابد باید یک مطلب درباره آن بخوانی و بشنوی.
اما محض اطلاع، فرهنگ اسلامی مقوله ای کمی بیش از ساپورت هم هست. مقولاتی مانند معماری تاثیری به مراتب شگرف تر و ماندگارتر بر سک زندگی ایرانی – اسلامی خواهند گذاشت.
قابل توجه کسانی که دغدغه دارند!
رهبر معظم انقلاب در همان دیدار شهردار و اعضای شورای شهر تهران درباره معماری شهری تهران و اثر گذاری آن بر سبک زندگی می فرمایند: " حقیقتاً معماری و نمای تهران، نمای یک شهر اسلامی نیست و شهرداری و شورای شهر باید این موضوع را جزو جدی ترین مسائل خود بدانند، باید هرچه ممکن است محیط زندگی شهر، بگونه ای طراحی و ساخته شود که تحقق سبک زندگی اسلامی راحت تر، امکان پذیر باشد. "
این جملات را بگذارید کنار این خبر از خبرگزاری مهر که عنوان کرده: " ارزش افزوده بالای آپارتمان‌های کوچک موجب شده است که بسازبفروشان تمایل به ساخت زمین‌هایی با مجوز ساخت واحدهای کوچک داشته باشند تا سود بیشتری را به نسبت واحدهای بزرگتر کسب کنند. "
این خبر در ادامه تصریح می کند: " در واقع، ارزش افزوده بالایی که آپارتمان‌های کوچک و سوئیت‌ها برای بسازبفروشان و مالکان ایجاد می کند، باعثشده که آنها به فکر خرد کردن زمین باشند و آپارتمانی با چند واحد کوچک بسازند تا سود بیشتری هم به نسبت قیمت منطقه به دست بیاورند باوجودی‌که ساخت آپارتمان‌های کوچک در یک زمین منجر به کم شدن فضای مشاعات می‌شود و مشکلاتی را برای جابه‌جایی مالکان به همراه دارد.
اما همچنان قدرت خرید کم خانوارها موجب استقبال از خرید این واحدها می‌شود و سود نهایی هم به جیب سازندگان و بسازبفروش هایی می‌رود که می‌توانند بیشترین استفاده را از این واحدها داشته باشند. "
ناگفته پیدا است در جامعه ای که به دلیل بالا بودن هزینه های زندگی سن ازدواج روز به روز بالاتر می رود زوج های جوان با اخذ وام های کلان بانکی که به زودی امکان تصفیه آن برایشان وجود ندارد دست به خرید چنین آپارتمان هایی می زنند تا زندگی مشترک خود را در خانه خودشان آغاز کنند.
البته شاید برخی افراد مدعی شوند وجود همین املاک به ظاهر ارزان قیمت تر مشوق تشکیل خانواده است اما این افراد از آنجا که خود احتمالاً هیچگاه تجربه زندگی در قفس های ۳۰ متری و ۴۰ متری را نداشته اند از این موضوع غافلند که اولاً بازپرداخت وام مسکن چند سال طول می کشد و بنابراین زوج ها نمی توانند به این زودی ها به فکر بزرگ تر کردن محل زندگی خود باشند و ثانیاً در یک قفس ۴۰ متری که یک زوج با وسایل و تجهیزات منزلشان به زور اسکان می یابند در آینده نزدیک تصمیم به فرزندآوری نخواهند گرفت و همین امر سن باروری را افزایش داده و یا در برخی موارد باعثمی شود زوج ها اساساً به فکر بچه دار
شدن نیفتند.
قفسهای ۴۰ متری مکان خانه های مجردی
از سوی دیگر نباید فراموش کرد آنچه در این خانه ها در همان ابتدای امر به فراموشی سپرده می شود فرهنگ زیبا و اسلامی صله ارحام است. چرا که زوج ها امکان پذیرایی از مهمانان و اقوام خود را نداشته فرهنگ صله رحم به مرور در میانشان رنگ می بازد. موضوعی که مدت هاست زندگی غربی با افتخار از آن تحت عنوان حفظ چارچوب حریم خصوصی یاد می کند.
ناگفته پیداست در بسیاری از موارد نیز وجود این خانه ها زندگی مجردی را تشویق و به گونه ای کاملاً خزنده و نامحسوس تشکیل خانواده ایرانی را مورد تهدید قرار می دهند. رواج فرهنگ " تنها زیستی " یکی از دستاوردهای بی توجهی به گسترش ساخت و ساز این قبیل خانه ها است.
بر اساس نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰،۷/۱ درصد خانواده‌های ایرانی به صورت مستقل و تک‌نفره زندگی می‌کنند.
آمار وزارت ورزش و جوانان هم در سال ۱۳۹۱ نشان می‌دهد درصد دخترانی که در خانه‌های مجردی زندگی می‌کنند، افزایش یافته است. همچنین همین وزارتخانه اعلام کرده است در شش کلان‌شهر تهران، شیراز، مشهد اصفهان، تبریز و اهواز ۳۰ درصد جوان‌ها زندگی مجردی دارند. در همین زمینه چندی پیش علیرضا جعفری، مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران اعلام کرد که در بافت‌های فرسوده جنوب تهران میزان زندگی مجردی افزایش یافته است افزایشی که ارتباط مستقیم با افزایش آسیب‌های اجتماعی، ناامن شدن محیط و رشد جرایم دارد.
سوال اینجا است نمایندگانی که تمام موضوع سبک زندگی غربی را در پوشاک و ظواهر بانوان خلاصه کرده اند آیا این زحمت را به خود می دهند که با اصلاح آیین نامه های مربوط به ساخت و ساز مسکن و نیز ایجاد تسهیلات خرید خانه قدم مثبت و ارزنده ای در راه آسان سازی شرایط ازدواج و فرزند آوری زوج های جوان بردارند و یا کماکان اصرار دارند با ادامه رویه سابق تنها تیتر درشت روزنامه ها را به خود اختصاص دهند.
