آن تصمیم که در آیهی ۱۴۴ سوره ی بقره ذکر شده این است:

«قَدْ نَرَى تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِی السَّمَاء فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَحَیْثُ مَا کُنتُمْ فَوَلُّواْ وُجُوِهَکُمْ شَطْرَهُ وَإِنَّ الَّذِینَ أُوْتُواْ الْکِتَابَ لَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ وَمَا اللّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا یَعْمَلُونَ

هان که گشتن چهره‌ات را در آسمان می‌بینیم. تو را قبله‌ای خواهیم نمود که خشنودت کند. روی به مسجدالحرام بگردان و هر جا بودید رو به سویش کنید. و آنان که کتابشان دادیم می‌دانند که این حق است و از سوی خدایشان است. و خدا از آنچه می‌کنند بی خبر نیست».

این تنها یک تغییر ساده در جهت جغرافیایی انجام عبادات مسلمانان نبود. این تغییری بود که رسما به یهودیان اعلام می‌کرد که باید دندان طمع را از مصادره‌ی اسلام به سود خود و آیین خود بکنند. این آیه بیانیه‌ی رسمی و نهایی استقلال دین اسلام از یهودیت است. یهودیان دو راه پیش رو داشتند؛ این استقلال را به رسمیت بشناسند، یا نه. آن‌ها راه دوم را برگزیدند. با تمسخر، شایعه‌سازی، شمشیر، هتک حیثیت بانویی مسلمان در بازار، پرسیدن از پیامبر درباره‌ی حکایات انبیای پیشین و غیب عالم، کوشیدند اسلام را از سکه بیندازند.

این خصومت و کینه‌ورزی تا جایی پیش رفت که به جنگ‌هایی خونین میان یهودیان مدینه و مسلمانان انجامید، جنگ‌هایی که مشهورترین آن‌ها خیبر بود.

پس از رحلت پیامبر(ص) نیز اینان از پای ننشستند. در قالب جدیدالاسلام‌ها به جان دین افتادند و هر چه توانستند از تلمود و میشنا و روایات شفاهی خود را به اسلام منسوب کردند. کعب‌الاحبار تنها یکی از این راویان دروغ‌پرداز – و البته مشهورترین آنان – بوده است.

در برابر راویان صادق و صدیق اسلام نیز جهادی بزرگ با این حجم شایعه‌پردازی و تحریف را آغاز کردند که تا امروز نیز ادامه دارد. نزدیک ۵۰۷ هزار روز از صدور این بیانیه‌ی تاریخی و تاریخ‌ساز گذشته است. اما امروز نیز جنگ ادامه دارد. هنوز گروهی می‌کوشند به نام اسلام آداب و نگاه یهودی را در دین رواج دهند و هر چند در پی تغییر قبله‌ی محسوس از مکه به قدس نیستند، اما قبله‌ی مانوس خود را بر تپه‌ای اطراف قدس بنا کرده‌اند.

آخرین عرصهی این نبرد تاریخساز، تلاش آنان برای تغییر نگاه مسلمانان است، از انتظار قائم آل محمد (عج) به موعودگرایی یهودی. اما هنوز راویان صادق و روحانیون اصیل، خط روشن معصومان را از این شایعات و حشوها بازمیشناسند و اگر گوش به آنان بسپاریم به ما بازمیگویند.