به گزارش افکارنیوز، همان لیوان شیری را که با خیال راحت روی کاناپه لم می‌دهید و با یک شیرینی تازه زبان نوش جان می‌کنید، اگر از مغازه‌های فرآورده‌های لبنی محلی موجود در سطح شهر با نام شیر خام و تازه بز، گوسفند، گاو یا میش تهیه کرده باشید، می‌تواند از وقتی از دام دوشیده می‌شود تا زمانی که به دست شما می‌رسد منبع آلودگی‌های خطرناکی شود که فوق‌العاده برای سلامت زیانبار است.

اگر از ابتلا به بیماری‌هایی چون سل، تب مالت، تب کیو و… که بر اثر مصرف شیر دام بیمار ایجاد می‌شود بگذریم، منبع آلودگی شیر خام غیرپاستوریزه در شیردوشی‌های سنتی و محلی می‌تواند آلودگی‌های پستان و سطح بدن دام و آلودگی‌های دستان شیردوش و ظروف و محیط داخل شیردوشی باشد.

اگر وسایل شیردوشی و ظروف ذخیره آن به طور مناسب و صحیح تمیز و ضدعفونی نشود، بدون شک بقایای باقیمانده از شیر دوشیده شده قبلی منبع آلودگی و انتقال‌دهنده میکروب‌های بیماریزا به شیر تازه دوشیده شده می‌شود و اگر هم شیر در ظروف روباز نگهداری شود، گرد و غباری که طی جاروب کردن یا نظافت کف محیط شیردوشی ایجاد می‌شود می‌تواند بار میکروبی شیر را بالا ببرد.

اگر سر پستانک‌های شیردوشی به طور مستمر ضدعفونی نشود، موی پهلوهای گاو کوتاه نشود یا پستان حیوان قبل از دوشیدن تمیز نشود به دلیل تماس با فضولات، ادرار، مو و آلودگی‌های محیط دامداری، آلوده به باکتری‌های بیماریزا شده و دام مبتلا به ورم پستان می‌شود. این بیماری اگر بلافاصله تشخیص داده نشود عفونت حاصله از طریق پستان وارد شیر می‌شود و در نهایت سلامت مصرف‌کننده به خطر خواهد افتاد.

در مناطقی که آب دارای املاح زیادی باشد، آب سنگین همراه شیر واکنش نشان داده و یک لایه یا پوسته با نام سنگ شیر بر جدار داخلی ظروف و لوله‌های لاستیکی شیردوشی به وجود می‌آید. هر جا که این پوسته رسوب کرده باشد می‌تواند یک جایگاه مناسب برای تکثیر میکروبی و افزایش میزان باکتری‌های شیر شود.

اگر وسایل شیردوشی معیوب باشد و در مراحل دوشش تا ذخیره و نگهداری شیر، باعثتلاطم و تکان خوردن بیش از حد شیر شود یا هوا به داخل لوله‌ها و دستگاه راه یابد گلبول‌های چربی شیر براحتی پاره و اکسید شده و موجب تند شدن و تسریع فساد شیر می‌شود.

برخی اهالی روستا و عرضه‌کنندگان شیر خام بر این باورند که شیر از زمان دوشیده شدن تا ۲۴ ساعت بعد، قابلیت نگهداری در دمای محیط را دارد. به همین دلیل شیر را در دمای یخچال نگهداری نکرده و نمی‌جوشانند و با همین شرایط به مشتری عرضه می‌کنند. غافل از این که شیر از زمان دوشیده شدن، یعنی از هنگامی که از پستان دام خارج می‌شود، مستعد پذیرش فساد بوده و اگر هم بدن دام، دستان کارگر یا ظروف و وسایل شیردوشی آلوده و به شیر راه یافته باشد سرعت فسادپذیری شیر بشدت بالا می‌رود و مدت ماندگاری محصول کمتر می‌شود. بسیاری از این آلودگی‌ها از نوع باکتری‌های سرمادوست است و مستعد تکثیر سریع میکروب‌ها حتی در دمای یخچال هستند.

ـ پنیرهای نرم تهیه شده از شیرهای خام محلی نسبت به پنیرهای سفت، آلودگیهای خطرناک بیشتری دارند؛ چرا که آلودگی پنیرهای سخت طی مرحله رسیدن و انبارداری تا حدودی کاهش مییابد.