آمار بیکاری رو به افزایش است. جوانانی که به امید پیدا کردن شغلی مناسب وارد دانشگاه ها می‌شوند و درس می‌خوانند، متاسفانه پس از فارغ التحصیل شدن بیکار می‌مانند.
اوضاع کار مناسب نیست، برخی از کارخانه ها در حال تعطیل شدن است و بسیاری از سازمان ها درگیر تعدیل نیرو شده‌اند. این بار هم بیشترین آسیب، سهم اقشار ضعیف جامعه شده و در تامین مخارج زندگی شان ضعیف‌تر از قبل می‌شوند.
آمار چه می گوید؟
جدیدترین آمارها نشان می‌دهد از ۱۰.۹ میلیون تهرانی در سن کار تنها ۳.۶ میلیون نفر شاغل بوده و ۶.۹ میلیون نفر هیچگونه فعالیتی ندارند. در عین حال، ۳۳۱ هزار پایتخت نشین بیکار هستند. این در حالی است که تهران که پرجمعیت ترین شهر کشور به حساب می‌آید و میلیون‌ها نفر در این کلانشهر بزرگ زندگی می کنند دارای بزرگترین بازار کار کشور است.
بررسی جدیدترین آمارهای ارائه شده از سوی وزارت کار درباره وضعیت بازار کار پایتخت نشان می‌دهد در سال ۹۳ تعداد ۱۰ میلیون و ۹۶۴ هزار و ۷۰۱ نفر از کل جمعیت ۶۳ میلیون و ۳۳۵ هزارنفری در سن کار کشور، در استان تهران سکونت داشته اند. با این وجود، از حدود ۱۱ میلیون فرد در سن کار پایتخت در سال گذشته تنها ۳ میلیون و ۹۸۵ هزارنفر دارای فعالیت اقتصادی بوده و ۳ میلیون و ۶۵۴ هزار نفر نیز شاغل بوده اند. از سویی، ۶ میلیون و ۹۷۸ هزار تهرانی غیرفعال و خانه نشین بوده اند در حالی که تصور می شود هزینه های بالای زندگی در شهرهای بزرگی مانند تهران می‌طلبد تا جمعیت بالاتری در بازار کار مشغول به فعالیت باشند.
این مسئله زمانی اهمیت بیشتری می‌یابد که در مقابل ۶ میلیون و ۹۷۸ هزار خانه نشین و غیرفعال، تنها ۳۳۱ هزار نفر در جستجوی شغل بوده و بیکار هستند، همچنین در سال گذشته فقط حدود ۷۹ هزار نفر برای یافتن کار به دفاتر مشاوره شغلی و کاریابی ها مراجعه داشته اند. ۲ میلیون و ۱۷۰ هزار مرد در سن کار پایتخت نشین به اضافه ۴ میلیون و ۸۰۸ هزار زن جزو جمعیت غیرفعال محسوب شده و سهم کشاورزی در این استان از اشتغال زایی تنها ۱.۱ درصد است، در عین حال صنعت ۳۷.۱ و خدمات نیز ۶۱.۸ درصد کل اشتغال را شامل می شود که از این منظر می توان تهران را شهری خدماتی دانست.
نرخ بیکاری پایتخت در تابستان سال ۹۳ به میزان ۵.۱ درصد بوده اما این نرخ در تابستان ۹۴ تقریبا به دو برابر افزایش یافته و به ۹.۲ درصد رسیده است. این نرخ نشان می‌دهد در طول یک سال تحولات عظیمی در بازار کار تهران شکل گرفته است.
دولت با سیاست های غلط، مشوق بردن سرمایه ها به خارج از کشور
به همین منظور با ابراهیم رزاقی، کارشناس اقتصادی و استاد اقتصاد دانشگاه تهران به گفتگو نشسته ایم.
ابراهیم رزاقی در رابطه با افزایش آمار بیکاری به خبرنگار «فردا» می گوید: اینکه ما چه کسی را بیکار بنامیم بستگی به معیاری است که برای آن در نظر می گیریم؟ اینکه فردی یک ساعت از وقتش را در هفته ای که گذشته کار کرده باشد، بیکار به حساب نمی آید! در حالی در آمریکا اینطور عمل می شود و متاسفانه تعیین آمار بیکاری با این مبانی به ایران هم رسیده است. در کشور ما با تغییر دادن معیارها سعی شده تا آمار را آنطور که هست نشان ندهند! در حالی که باید گفت تعداد افراد بیکار بیش از آن چیزی است که هر بار اعلام می شود. در واقع فردی که یک ماه کار کند و نتواند زندگی خود را تامین کند نیز بیکار به حساب می آید.
وی می افزاید: متاسفانه با توجه به آمار منتشر شده 80 درصد بیکاران زیر خط فقر هستند. بسیاری از این افراد برای تامین مخارج زندگی به دو شغلی بودن و چند شغلی بودن روی می آورند. در حالی که طبق اصل 43 قانون اساسی دولت باید تامین مسکن، پوشاک، خوراک، کار، درمان، بهداشت و آموزش را فراهم کند.
رزاقی با ذکر این مسئله که مردم آگاهی شان از بیکاری بیش از مسئولان است، ادامه می‌دهد: به صراحت می توان گفت وزارت صنایع، تجارت، معدن از بخش اصلی وظایف خود دور شده و تنها به واردات تمرکز کرده است! وقتی فضا اینگونه باشد، مردم بیکاری و فقر را بهتر از مسئولان تشخیص می دهند و این آمار منتشر شده تنها در حد آمار و ارقام باقی می ماند. آماری که تنها برای تبلیغات است، همانطور که در اعلام آمار نرخ تورم نیز با تغییر مبانی تعیین آن دستکاری می شود.
این استاد دانشگاه تصریح می کند: این معضل ایجاد شده تنها در دولت یازدهم اتفاق نیوفتاده است، بلکه در خط مشی تمام مسئولین بوده اما متاسفانه در زمان دولت آقای روحانی تشدید شده است. این مسئله زمانی نمایان تر می شود که مسئولان آمار و ارقام منتشر شده از سوی خود را نیز باور می کنند!
ابراهیم رزاقی در رابطه با خط مشی غلط دولت یازدهم در افزایش آمار بیکاری، اظهار می دارد: آقای روحانی در کشورهایی مثل فرانسه و ایتالیا قرارداد هایی برای واردات کالا می بندند در حالی که ما در کشورمان بیش از 5 میلیون بیکار داریم! واضح است که این قراردادها تنها به سود خارجی ها خواهد بود و کسب و کار آنهاست که رونق می گیرد.
وی در ادامه می گوید: متاسفانه دولت با سیاست های غلط، بردن سرمایه های کشور به خارج را تشویق می کند. کشوری که دغدغه اش تولید داخلی و حمایت از تولید داخل است! این مسئله منجر به افزایش فقر و بیکاری می شود و جامعه را دو قطبی می کند. از سوی دیگر دلالی واردات و قاچاق کالا افزایش پیدا کرده و روز به روز فاصله میان مرفهان جامعه و فقرا افزایش پیدا می کند. در حالی که آمریکا نقطه مقابل ایران عمل می کند و با حمایت از تولید داخل برای واردات کالاهایی از جمله محصولات چینی، عوارض سنگینی را در نظر می گیرد.
