به گفته خودش این کار را از عمویش آموخته و برادر استاد غلام آق که به رحمت خدا رفته ، از شاگران وی بوده است.
او در حال حاضر نمی تواند کار کند ولی فرزندانش که ۴۰ سال است به طور حرفه ای در این کار مشغولن چراغ کارگاه پدر را همچنان روشن نگاه داشته اند.
آنها قبه، دستبند ، منجق، خلخال ، انگشتر و بالاخره تمام زیور آلات ترکمنی را در کارگاه کوچک خود می سازند.
طرح زیور الات توسط مشتری سفارش داده می شود ، شابلون درست و نقره ذوب شده و اندازه آن توسط دستگاه نورد اندازه گیری می شود و قفل و جانگینی را روی آن سوار می کنند. برجسته کاری هم قالب نیاز دارد و بعد هم وارد جزئیات می شوند.
احمد آق فرزند استاد غلام آق می گوید: ماهیت اصلی زیور آلات تغییر نکرده است و تنها به مرور زمان اساتید این کار با سلایق مختلف جزئیاتی بر آن افزوده اند.
قبه برای بستن مو و تزئینات استفاده می شود و از قدیمی ترین تزئینات بانوان ترکمن است. احمد آق می گوید: این طرح ها هیچ گاه قدیمی نمی شود و با فلسفه آداب و رسوم مردم عجین شده است و بازار فروش خوبی دارد.
او ادامه می دهد:سختی کار زیاد است و کمر درد و پا درد یکی از آسیب های جدی این کار به شمار می رود.
این استاد ساخت زیور آلات می گوید: از زمانیکه طلا گران شده است مردم بیشتر به سمت تزئینات ترکمنی رغبت پیدا کرده اند و از ترکمستان نیز به ما سفارش کار می دهند.
در ساخت این زیور آلات ۸۵ درصد نقزه و ۱۰ درصد طلا بکار می رود . غلام آق می گوید: در زندگی هیچ گاه جنس تقلبی و نامرغوب به مردم نداده ام و نادرستی نکرده ام.
این تصاویر گوشه ای از این هنر و ظرافت کار اساتید آن را نشان می دهد.
