دانشگاه هاروارد در مقاله‌ای در سال 1967 روغن و کلسترول را به عنوان مهمترین عامل نارسایی‌های قلبی معرفی کرده و این ماده غذایی را از شکر تاثیرگذارتر خواند.
این در حالی است که خبرگزاری‌های خارجی چندی پیش انتشار این مقاله را کوششی برای فریب دادن مردم خوانده و محققان این دانشگاه را مورد سرزنش شدید قرار دادند.
گفته می‌شود؛ اسپانسر این پژوهش، "انجمن تولیدات شکر" (Sugar Association) که سابقاً "سازمان پژوهشی مطالعات بر روی شکر" (Sugar Research Foundation) نام داشت، با دانشمندان دانشگاه هاروارد تبانی کرده‌اند تا تاثیر قند خون را بر نارسایی‌های قلبی کمرنگ جلوه دهند.
در گذشته تصور می‌شد یکی از مهمترین علل نارسایی‌های قلبی مصرف روغن است و عموماً نقش قند خون در بروز مشکلات قلبی و عروقی کم‌اهمیت‌تر تلقی می‌شد. این امر اسباب رضایت شرکت‌های تولیدی قند و شکر و نیز برخی موسسات تحقیقاتی را فراهم می‌کرد.
در سال 1962 انجمن پزشکان آمریکا اعلام کرده بود: رژیم غذایی دارای مواد کم‌چرب و در عین حال پرشکر، فرآیند تولید کلسترول را در بدن تقویت می‌کند. این در حالی است که درست 2 سال بعد «جان هیکسون» معاون رئیس انجمن تولیدات شکر با بیان مطالبی در صدد مهار حملات وارده به مواد غذایی پرشکر برآمد و کلسترول و چربی را عامل اصلی مشکلات قلبی و عروقی خواند.
این موضوع از دید محققان مخفی نمانده و به تازگی خبرگزاری‌های خارجی محققان دانشگاه هاروارد را زیر سوال برده‌اند. خبرگزاری "دیلی‌میل" (Dailymail) در مطلبی نوشت: «دانشمندان دانشگاه به اصطلاح معتبر هاروارد پول گرفتند تا روغن اشباع شده و کلسترول را به عنوان عامل اصلی نارسایی‌های قلبی عنوان کنند و بر خلاف مقاله‌های رایج که شکر را عامل اصلی بیماری‌های قلبی می‌دانند، اظهار نظر کنند. این امر ثمره‌ای جز خدشه‌دار شدن حیثیت جامعه علمی نداشته و به هیچ طریق نمی‌توان آسیبی را که طی این سال‌ها در اثر مصرف بی‌رویه شکر به مردم وارد شد، مشخص کرد.»
عمق فاجعه زمانی در اذهان کلید می‌خورد که سازمانِ مکلف به بررسی تبعات مصرف شکر، خود وارد تبانی با جامعه علمی شده و تلاش می‌کند افکار مردم را با اهداف سودجویانه منحرف کند.
