گروه اجتماعی افکارنیوز، روستای هلی غره در نزدیکی خوانسار از توابع استان اصفهان، منزل پدر شهید محمدرضا تقیان از فرماندهان برون‌مرزی کشور که در سال ٦١ به شهادت رسید؛ پیر مردی تنها که در خانه‌ای گلی در این روستا با ۷۰ نفر سکنه زندگی می‌کند.
رحمان تقیان، پدر شهید محمدرضا تقیان فرمانده برون‌مرزی ایران در زمان جنگ عراق است. وارد خانه گلی‌اش که می‌شوی یک آشپزخانه کوچک و در کنار آن یک راه‌پله کوچک می‌بینی که وقتی می‌خواهی از آن بالا بروی باید مواظب سرت باشی!!
همه‌چیز بوی سادگی و فقر می‌دهد. یک تلویزیون قدیمی، چند عدد پشتی، و چند قاب عکس روی دیوار.
رحمان تقیان، پیرمرد سخت‌کوشی است که سهمش را به انقلاب داده است: فرزندش را...یک فرمانده رشید برون‌مرزی...اما به‌جای آن‌که در ویلایی میلیاردی در بهترین جای مملکت زندگی کند و همچون آنان که سهمی به انقلاب نداده‌اند و در عوض انقلاب را مدیون خود می‌دانند به جمع ششلیک خورها بپیوندد، این منزل او است...
خانه‌ای گلی که هر ثانیه‌امکان ریزشش سقف آن می‌رود...بی‌هیچ امکاناتی...منزل رحمان تقیان حتی یک دستشویی ندارد و او از دستشویی حسینیه هلی‌غره استفاده می‌کند. حمام خانه‌اش هم نم می‌دهد و نمی‌تواند مرتباً از آن استفاده نماید!!
پدر سردار، گوش‌هایش نیاز به سمعک دارند اما... ولش کن این روزها گرفتن حقوق‌های نجومی و خوردن ششلیک و سوارشدن بر ماشین‌های لوکس و گرفتن املاک بیت‌المال و... موردتوجه مسئولین است و مجالی برای رسیدگی به‌امثال رحمان تقیان نیست...
فکر می‌کنید چند سال دیگر زنده است؟ آیا مسئولین می‌دانید این شیر مرد چند سال است این‌گونه زندگی کرده است!!!؟؟ او هیچ‌چیز نخواست. خود را طلبکار هیچ‌کس هم نمی‌داند. می‌گوید برای خدا دادم. اما بدانیم اگر فرزندش محمدرضا تقیان و امثال آن‌ها نبودند، شاید مسئولین ششلیک خور الآن در کاخ‌های میلیاردی با آرامش زندگی نمی‌کردند...
پس کمی...فقط کمی هم به فکر طلبکاران واقعی انقلاب باشید
فرزاد فرهادی
