تقریبا همه می‌دانند که میدان انقلاب تهران پاتوق فروشندگان و دلالان پایان‌نامه و مقاله و چاپ مقالات در نشریات تخصصی است و این موضوع آنقدر واضح است که بر در و دیوارآن محدوده حتی اطراف دانشگاه تهران برگه‌های تبلیغاتی کسانی که بنگاه‌های علمی باز کرده‌اند و از سرقت مطالب علمی هم ابایی ندارند، به چشم می‌خورد.
در این میان مدتی است عده‌ای به عنوان کار راه‌انداز و دلال و واسطه (هرچه اسمش را بگذاریم) دست به کار نوشتن مقاله برای دانشجویان و چاپ آن در نشریات داخلی و خارجی شده‌اند و براحتی نیز فعالیت می‌کنند بی‌آن‌که نهادهای نظارتی وارد کارشوند.
برای کنترل این وضع البته علاوه بر نهادهای نظارتی مثل سازمان بازرسی کل کشورلازم است دانشگاه‌ها نیز به طور جدی پای کار بیایند و به این فکر کنند که آیا چاپ صرف یک مقاله در یک نشریه مساوی است با دانش‌اندوزی یک دانشجو و آیا لازم نیست از این مقاله دفاعیه محکم خواسته شود که اگر چنین شود قطعا دست خیلی‌ها رو می‌شود. به اعتقاد من اگردانشگاه‌ها ابتدا از هر مقاله دفاعیه بخواهند و بعد به آن مجوز چاپ بدهند، بخشی از تجارت چاپ مقاله از بین می‌رود.
از سوی دیگر سوال این است که نشریه‌ای که همکاری‌اش با موسسات دلالی به اثبات رسیده و پول‌های خارج از قاعده می‌گیرد، چرا مجوزشان باطل نمی‌شود، آیا نشریه‌ای که تخلف می‌کند فقط به این علت که روزی مجوزی کسب کرده باید مادام‌العمر به کارش ادامه دهد؟ این درحالی است که رغبت دانشجویان به چاپ مقالات در نشریات خارجی نیز این موسسات را به سمت نشریات تخصصی بعضا ضعیف کشانده، درحالی که در داخل کشور نشریاتی بسیار قوی‌تر وجود دارند که بسیار معتبرتر از آن نشریات بی‌مایه‌اند.
تاکیدی که رهبر معظم انقلاب بر توجه به داشته‌های داخلی و ملی دارند دقیقا به همین علت است، تاکیدی که این فرهنگ را که ما برای ارتقا حتما باید متوسل به نشریات خارجی شویم به چالش می‌کشد بنابراین باید به نشریات معتبر داخلی اعتماد کرد و برعکس، اعتماد را از نشریات خارجی ضعیف و نامعتبر گرفت و امیدوار بود با این اقدامات، بازارتجارت مقاله نیزکم‌کم از رونق بیفتد.
