می‌توان پسوریازیس را یک عارضه شایع پوستی دانست که در نتیجه آن به دستور ناحیه مربوطه رشد سلول‌های پوستی سرعت می‌گیرد و سلول‌ها چند برابر روند طبیعی رشد می‌کنند. نتیجه این می‌شود که فرد در نواحی دچار عارضه پسوریازیس شاهد لکه‌های قرمز رنگ و غالبا متورم و براق می‌شوند. در واقع سلول‌های اضافه رشدیافته روی سطح پوست، فلس‌های ضخیم و براقی را تشکیل می‌دهند که به صورت لکه‌های خارش‌دار، خشک و قرمز رنگ دیده می‌شود و در بعضی از موارد ممکن است دردناک باشد. بیماری پسوریازیس یک بیماری دائمی و درازمدت (مزمن) است. هدف اصلی در درمان این بیماری، متوقف کردن روند سریع رشد سلول‌های پوستی است.
پسوریازیس ممکن است مسری به نظر برسد، اما چنین نیست. پسوریازیس از طریق تماس با فرد مبتلا منتقل نمی‌شود. یک فرد برای ابتلا به پسوریازیس باید ژن‌های عامل آن را از طریق وراثت در بدن خود داشته باشد.
چه عاملی باعث پسوریازیس می‌شود؟
دانشمندان در تلاشند از تمام اتفاقاتی که در داخل بدن به علت پسوریازیس رخ می‌دهد، آگاهی یابند. آنچه مسلم است این که پسوریازیس یک بیماری مسری نیست و از طریق شنا کردن در استخر یا رابطه جنسی به فرد منتقل نمی‌شود.
دانشمندان دریافته‌اند که سیستم ایمنی و ژن‌های یک فرد نقش مهمی در ابتلا به این بیماری دارند. به نظر می‌رسد ترکیب ژن‌های بسیاری باعث پسوریازیس می‌شود. همچنین دانشمندان دریافته‌اند که تمام افراد دارای ژن پسوریازیس، به این بیماری مبتلا نمی‌شوند. به نظر می‌رسد که یک فرد باید ترکیب «صحیح» ژن‌های پسوریازیس را در بدن خود داشته باشد تا در معرض ابتلا به آن قرار بگیرد.
