به گزارش مهر، قدمت طرحهای لباسهای محلی استان گیلان به اشیای کشف شده در چراغعلی تپه رستم آباد (مارلیک) برمی گردد. در تکههای یافت شده در این اکتشاف طرحی از بانوی گیلانی وجود دارد که هنوز هم در لباس زنان گیلان خصوصاً در کوهپایه های شرق گیلان این نشانه ها را می توان یافت. این نشانه ها شامل بلندی لباس تا مچ پا، طرح جلوی لباس، طرح زیگزاگ در پای دامن و نحوه بستن روسری است.

این لباس که در نوع خود یکی از مهمترین صنایع دستی استان است امروزه بر تن عروسکهای چینی است چون از نظر فروشندگان، این عروسکها ارزان خریده می شوند و در نهایت وقتی لباس سنتی گیلان و ماسوله به تن آنها می رود، با قیمت ارزان تر به دست مشتری می رسد.

ناهید امانی، کارشناس صنایع دستی و استاد دانشگاه به خبرنگار مهر گفت: در شهرهای گردشگری گیلان به خصوص روستای ماسوله که یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری استان است، به وضوح می توان عروسک های محلی را دید که در بساط هر خانه ای برای فروش گذاشته شده است.



وی ادامه داد: عروسکهایی که به نام عروسک محلی فروخته می شوند، پلاستیکی هستند و در کنار آنها عبارت " ساخت چین " نوشته شده است. برخی دیگر از این عروسکها نیز توسط زنان روستا با کامواهای رنگی بافته می‌شوند که البته این عروسکها هم اگر چه بافته دست هنرمندان روستاست اما باز هم از کامواهای سنتی و دارای رنگ طبیعی استفاده نمی شود بلکه نخ کاموای چینی است.

مریم رستمی، یکی از زنان روستای ماسوله گفت: اگر قرار باشد از نخ هایی که با رنگ طبیعی رنگ آمیزی شده استفاده کنیم قیمت عروسک گران تمام می شود.

وی ادامه داد: اکنون همین عروسکها را با قیمت سه هزار تومان می فروشیم و کسی نمی خرد. فکر کنید اگر قرار باشد این عروسک ها چینی نباشد و دست ساز باشند آن زمان دیگر کسی عروسک سنتی ده هزار تومانی بی حرکت را نگاه هم نمیکند.