توجه به حوزه بهداشت و درمان جامعه تضمین‌کننده حضور نسلی سالم و بانشاط در آینده است. تامین هزینه‌های درمانی به‌خصوص برای افراد کم‌بضاعت جامعه همواره دغدغه گروهی از نیک‌اندیشان بوده است. ایجاد مراکز درمانی خیریه که به امکانات و دستگاه‌های پزشکی نوین مجهز باشند قطعا کیفیت درمان را بهبود می‌بخشد و دریچه‌ای را به‌سوی افزایش کیفیت درمانی و حضور افراد سالم‌تر و بانشاط‌تر باز می‌کند. مراکز درمانی خیریه نه‌تنها به بهبود کیفیت سلامت و نشاط در جامعه کمک می‌کنند بلکه زمینه‌ساز افزایش امید نیز در اقشار بی‌بضاعت جامعه می‌شوند و نگاه آن‌ها را به مراکز درمانی تغییر می‌دهند و این باور را در آن‌ها ایجاد می‌کنند که موسسات پزشکی این چنین در درجه اول به فکر بهبود وضعیت سلامت آن‌ها هستند و بعد به منافع مالی موسسه خود می‌اندیشند.
آنچه در این بین اهمیت دارد حضور هرچه بیشتر این مراکز درمانی در سیستم بهداشت و درمان کشور است تا بتوان با حضور حداکثری آن‌ها عمده نیازهای درمانی افراد نیازمند را رفع کرد و اعتماد این افراد را به چرخه درمانی کشور بازگرداند و نگاه روشنی به آن‌ها بخشید.
مجید قمی، مدیرعامل مرکز خیریه جوادالائمه (ع)، یکی از بخش‌های موسسه کهریزک است. وی با همکاری کارمندان این مرکز در تلاشی شبانه روزی و خاشعانه می‌کوشند تا خدمات ارزان‌قیمت و در عین حال باکیفیت را به مردم بی‌بضاعت در جنوب شهر و محدوده افسریه ارائه کنند و به‌راستی حضور او و همکاران او کمک‌های حائز اهمیت و بسیار مهمی را به مردم این مناطق کرده است و این موضوع را می‌توان از استقبال و مراجعه مکرر مردم به این مرکز دریافت.
گفت‌وگوی تفصیلی شهر امید با مجید قمی، مدیرعامل مرکز خیریه درمانی جوادالائمه (ع) را در ادامه می‌خوانید:
لطفا خودتان را به‌طور مختصر معرفی کنید و از سوابق اجرایی‌تان بفرمایید.
مجید قمی متولد 1333 و بازنشسته سازمان تامین اجتماعی هستم. در حال حاضر به‌عنوان مدیرعامل درمانگاه تخصصی جوادالائمه (ع) و عضو هیئت‌مدیره و امناء موسسه خیریه کهریزک، انجمن ام‌اس ایران، انجمن دیابت گابریک، خیریه صاحب‌الامر(عج) و درمانگاه حضرت ولی‌عصر(عج) و... انجام وظیفه می‌کنم.
انگیزه شما برای ورود به فعالیت‌های خیرخواهانه چه بود و چه هدفی را در این مسیر دنبال می‌کنید؟
با شروع انقلاب اسلامی و در ابتدای سال 1358 از طریق جمع‌آوری کمک‌های مردمی برای موسسه کهریزک با این مرکز آشنا شدم. آن زمان در زمینه انتقال دارو و لوازم بهداشتی به آسایشگاه کمک می‌کردم و با حضور در بخش‌های مختلف موسسه ضرورت نیاز به خدمات درمانی ، بهداشتی، اجتماعی و... را احساس می‌کردم. همچنین به همین دلیل انگیزه خدمت به محرومین و نیازمندان در من بیشتر تقویت شد و رسما فعالیتم را در این موسسه آغاز کردم و به‌نوعی آن را به‌عنوان شغل و پیشه برگزیدم. پس از آن روز به روز بیشتر در زمینه رفع نیاز از مددجویان کهریزک با این مجموعه همکاری کردم تا به سمت مدیرعاملی مرکز درمانی خیریه جوادالائمه (ع) انتخاب شدم. لذتی که از خدمت به قشر محروم و نیازمند به انسان منتقل میشود وصف‌ناشدنی است.
بزرگ‌ترین علت انجام فعالیت‌های خیرخواهانه را چه می‌دانید؟
علاقه‌مندی خدمت به خلق خدا و حرکت در مسیر رضای خدا و خلق او بزرگ‌ترین علت اقدامات نیکوکارانه من است. مساعدت، همیاری و همکاری افراد خیر و نیک‌اندیش را در این راه و در جهت رسیدن به این اهداف توفیق الهی می‌دانم. به‌عنوان یک خیر آگاهی لازم را از نیازهای این خیرین دارم و توانسته‌ام اعتماد آن‌ها را به کارهای خود جلب کنم.
بزرگ‌ترین مسائلی که طی فعالیت‌های نیکوکارانه با آن‌ها مواجه بودید چه بوده است؟
مشکلات جامعه نیازمند خیلی گسترده است و مجموعه گاهی به دلیل افزایش هزینه‌های خدمت، کمبود نقدینگی و بروکراسی ادارات و نهادهای دولتی در هنگام اخذ مجوزهای لازم دچار محدودیت فعالیت میشود. همچنین گاهی در تعداد نیروهای متخصص پزشکی، پیراپزشکی، توانبخشی، فیزیوتراپی، مددکاری و... دچار کمبود می‌شویم.
فرهنگ نیکوکاری را در کشور چطور می‌بینید؟
در کشور ما نیکوکاری و شرکت در امور خیریه در دل و جان آحاد مردم جامعه نهادینه شده که نمونه‌های بارز آن را می‌توان در مواردی چون کمک‌های مردمی به جبهه‌ها و رزمندگان در زمان جنگ تحمیلی، مدرسه‌سازی خیرین مدرسه‌ساز، کمک به تهیه جهیزیه برای نوعروسان، کمک مردم به نیازمندان از طریق مساجد محل در شهرها و روستاها و کمک به افراد نیازمند در فامیل یا غریبه در اقوام مختلف کشور مشاهده کرد که همگی این موارد نشان از نوع‌دوستی، کمک‌رسانی و فرهنگ غنی مردم این مرز و بوم در کمک به همنوع دارد.
آیا خودتان هم در دوران نوجوانی یا جوانی در هر زمینه‌ای توسط یک خیر مورد توجه و حمایت قرار گرفته‌اید؟
یکی از دوستان پدرم در فراهم کردن پول برای خرید خانه به من کمک کردند و در دوران مدرسه و در مقطع ابتدایی نیز برای خرید وسایل کمک آموزشی از افرادی کمک مالی دریافت کردم. در موارد بسیاری که تقاضای کمک از دیگران را داشتم به‌خوبی با من همراهی کرده‌اند. همین خاطرات و تجربه‌ها باعث شد من نیز هنگامی که می‌توانستم دستگیر مردم نیازمند باشم و خداوند توانایی کافی را برای حل مشکلات مهم و اساسی مردم به من اعطا کرده بود توان حداکثری خود را برای حل مشکلات مردم به کار بندم.
چگونه تعاملی سازنده بین خیر و موسسه خیریه شکل می‌گیرد؟
موسسات خیریه با ارائه آمار و عملکرد صادقانه و اعلام نیازهای واقعی خود به خیرین می‌توانند اعتماد آن‌ها را به خود جلب کنند. وقتی موسسه با توجه به نیاز از خیر درخواست کمک کند و مشارکت افراد خیر و نیکوکار در انجام بهتر کارها را به‌خوبی بپذیرد، می‌تواند با نیکوکاران تعامل سازنده‌ای داشته باشد. نیکوکاران باید در تصمیم‌گیری‌های موسسه دخالت داده شوند.
به اعتقادتان انجام کار خیر را باید مسکوت باقی گذاشت یا آن را تبلیغ کرد و آیا می‌توان در تبلیغ کار خیر استثنا قائل شد؟
اعلام انجام کار خیر باعث گسترش آن و ایجاد انگیزه در دیگران میشود و مردم از این بخشش و کمک، درس می‌گیرند و در آن‌ها تفکر مشارکت در انجام کار خیر شکل می‌گیرد. گاهی برای احترام و حفظ کرامت انسانی افراد، نبایستی نامی از فرد کمک‌گیرنده مطرح شود اما لازم است خبر کمک‌رسانی و همراهی با نیازمند و آمار و اطلاعات خدمات انجام شده؛ به سمع و نظر مردم برسد.
آنچه ممکن است به این روند موفق لطمه بزند عملکرد ضعیف و سوءاستفاده از کمک‌های افراد خیر و نیکوکار و سلب اعتماد از آن‌هاست که بزرگ‌ترین صدمه به فعالیت‌های خیرخواهانه از این طریق وارد میشود. بدنامی یک موسسه خیریه اثر بسیار نامطلوبی در کمک‌های مردمی دارد و به همین جهت موسسات خیریه نیازمند دقت بیشتری در این زمینه هستند. زیرا اعتماد مردم به موسسات خیریه گوهر بسیار ارزشمند و گرانبهایی است که می‌تواند موسسات خیریه را در جهت رسیدن به اهدافشان بیش از پیش یاری رساند.
