ابوعلی حسین بن عبد‌الله بن سینا در سال 359 ـ 370 هجری در روستایی در حوالی بخارا در زمان حکومت سامانیان چشم بر جهان گشود، پدرش عبد‌الله اهل بلخ بود و مادرش ستاره از اهالی روستای افشنه بود.
از ابوعلی سینا کتابهای زیادی به یادگار مانده که از جمله می‌توان به این تالیفات اشاره داشت: کتاب القانون فى الطب در 18 جلد، کتاب الشفا در 18 جلد، کتاب المجموع در یک جلد، کتاب الحاصل و المحصول در 20 جلد، کتاب البرّ و الاثم در 2 جلد، کتاب الارصاد الکلیه در یک جلد، کتاب الانصاف در 20 جلد، کتاب النجاه در 3 جلد، کتاب الهدایه در یک جلد، کتاب الاشارات در یک جلد، کتاب المختصر‌الاوسط در یک جلد، کتاب العلائى در یک جلد، کتاب القولنج در یک جلد، کتاب لسان‌العرب فى‌اللغه در 10 جلد، کتاب الادویة القلبیه در یک جلد، کتاب الموجز در یک جلد، کتاب بعض الحکمة المشرقیه در یک جلد، کتاب بیان ذوات الجهه در یک جلد، کتاب المعاد در یک جلد، کتاب المبدأ و المعاد در یک جلد.
مقام معظم رهبری در 15 بهمن سال 1370 به نظریات این فیلسوف و دانشمند برجسته اشاره داشته و متذکر شدند:
«نظرات ابن سینا در طب، نظرات منسوخ شده‌‌ایی نیست، نظراتی است که بر اساس آنها نظراتی آمده، لیکن نسخ نشده است، نظرات باطل‌شده‌ا‌یی نیست، نظرات صحیحی است که البته تکمیل شده است.
همه اینها از کجا ناشی شدند؟ از دین اسلام ناشی شدند یعنی آن عامل اصلی که توانست مسلمین را به این اوج علمی برساند، دین اسلام بود.
امروز در ایران مثلاً در محیط‌های دانشگاهی و علمی ما فلسفه کانت بمراتب رایج‌تر و شناخته شده‌تر است از فلسفه بوعلی سینا.
یعنی ابن‌سینای حکیم با این عظمت که همه تاریخ بشر از هزار سال پیش به این طرف با اسم او درگیر است، در مجامع دانشگاهی ما حکمت و فکر فلسفی‌اش شناخته شده نیست به آن اندازه‌ای که کتاب فکر فلسفىِ مثلاً کانت شناخته شده است.
این یک مسئله مهمی است؛ ما باید عکس این را عمل کنیم.»
