اپیدمی تنهایی تهدیدی برای بهداشت عمومی

در شرایطی که تصور می‌شود تقریباً 42 میلیون نفر از افراد بالای 45 سال آمریکایی‌ از تنهایی مزمن رنج می‌برند، جولیان هولت، پروفسور روان‌شناسی در دانشگاه یوتا معتقد است: ارتباطات اجتماعی با دیگران یکی از نیازهای اساسی انسان برای بقا و رفاه هستند و برای مثال نوزادان تحت مراقبت پرستاری که هیچ تماسی با انسان نداشته‌اند رشد نمی‌کنند و معمولاً مرگ زودرسی دارند. در واقع، گوشه‌گیری اجتماعی و سلول انفرادی به‌ عنوان نوعی مجازات مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

او در جلسه سالانه انجمن روان شناسان آمریکا در واشنگتن گفت: تعداد بیشتری از آمریکایی‌ها در حال تجربه کردن تنهایی مزمن هستند و در یکی از دو تحلیل بزرگی که در این خصوص ارائه شده نتایج 148 مطالعه که شامل بیش از 300 هزار نفر شرکت‌کننده داشته نشان می‌دهد ارتباطات اجتماعی قوی‌تر با کاهش 50 درصدی خطر مرگ زودرس مرتبط شناخته شده است.

علاوه بر این، محققان نتایج 70 مطالعه را مورد بررسی قرار دارند. در این مطالعات بیش از 3.4 میلیون مشارکت‌کننده حضور داشتند و هدف محققان ارزیابی کردن تأثیر گوشه‌گیری اجتماعی، تنهایی و زندگی مجردی بر روی خطر مرگ زودرس بود که در آن نشان داده شد اثر این سه عامل می‌تواند از ریسک موضوعات شناخته شده‌ای همچون چاقی نیز بیشتر باشد.

مطابق با داده‌های سرشماری آمریکا، بیش از یک‌چهارم آمریکایی‌ها تنها زندگی می‌کنند و بیش از نیمی از آن‌ها مجرد هستند. نرخ ازدواج و تعداد فرزندان نیز در این کشور در حال کاهش است. این روندها نشان می‌دهند که ارتباطات اجتماعی آمریکایی‌ها در حال ضعیف شدن است و آن‌ها بیشتر تنهایی را تجربه می‌کنند.

با توجه به اینکه جمعیت آمریکا در حال پیرتر شدن است، پیش‌بینی می‌شود تأثیر این عامل بر روی بهداشت عمومی مردم افزایش پیدا کند. در واقع، بسیاری از کشورهای دنیا ادعا می‌کنند که ما در حال تجربه یک اپیدمی تنهایی هستیم. اما مسئله اصلی این است که چگونه با این مشکل برخورد کنیم.

تعدادی راه‌حل پیشنهادی در  این خصوص وجود دارد. پزشکان می‌توانند بیماران را برای تشخیص گوشه‌گیری اجتماعی آزمایش و غربال کنند. همچنین می‌توان مهارت‌های اجتماعی را به کودکان در مدرسه آموخت. افراد مسن باید از لحاظ مالی و همچنین اجتماعی برای دوره بازنشستگی خود آماده شوند، زیرا بسیاری از روابط اجتماعی در محیط کار شکل می‌گیرند.

همچنین پیشنهاد می‌شود فضاهای ویژه‌ای همچون مراکز تفریحی و پارک‌های عمومی در دسترس مردم قرار گیرند تا آن‌ها بتوانند دورهم جمع شوند.