نسترن نیک جو روانشناس تربیتی اظهارکرد: بیشتر افراد به اشتباه گمان می کنندکه تنبیه کودک فقط به معنای کتک زدن، زندانی کردن و محروم کردن او از علایقش است در صورتی که تمام بدرفتاری هایی که با کودک انجام می شود را تنبیه می گویند.
وی با بیان اینکه سرزنش و نصیحت کردن کودک به خصوص برای سنین دو سال و بالاتر از موارد تنبیه به شمار می رود، افزود: مقایسه کردن کودک با سایر همسالان یکی دیگر از بدترین تنبیه ها محسوب می شود که موجب تخریب اعتماد به نفس او خواهد شد.
نیک جو تاکید کرد: محروم کردن کودک از محبت والدین در صورت انجام اشتباه همچنین تحقیر و تخریب شخصیت او خصوصا در مقابل دیگران با گفتن جملاتی مانند کاری که انجام دادی احمقانه بود، تو دیوانه یا بی عرضه هستی، تو را بخاطر اشتباهت ترک می کنم، نه تنها بر اصلاح رفتار کودک تاثیرگذار نیست بلکه باعث لجبازی او نیز خواهد شد.
این روانشناس تربیتی افزود: هیچ گاه کودک خود را در هنگام اشتباه با جملاتی مانند تو را در خیابان رها می کنم، دیگه دوستت ندارم و یا با وجود تو دیگر در این خانه نمی مانم، تهدید نکنید زیرا موجب مشکلات دیگری ازجمله شب ادراری و یا لکنت زبان خواهد شد.
وی گفت: بهترین روش برای تنبیه و ترک عادت اشتباه کودک استفاده از اتاق خلوت یا محروم کردن موقت او از خواسته هایش است به این معنی که کودک را در یک مکان بدون سرگرمی و هیچ گونه توجهی تنها بگذارید.
این روانشناس ادامه داد: باید برای این کار مکان خلوتی در خانه که به دور از اسباب بازی، پنجره، رادیو، تلویزیون و هر وسیله دیگری که کودک از آن لذت می برد، انتخاب شود.
نیک جو با بیان اینکه مکان هایی مانند حمام و اتاق تاریک برای این کار مناسب نیست زیرا موجب ترس کودک می شود، تصریح کرد: در هنگام ارتکاب اشتباه کودک، بدون بحث، سخنرانی و سرزنش کردن، کودک را بدون توجه به فریادها، قول دادن ها و اعتراض هایش به سمت اتاق خلوت برده و مدت زمان کوتاهی او را در این اتاق حبس کنید.
این روانشناس در پایان یادآور شد: هنگامی که کودک آرام شد به طرف او رفته و بگویید زمان اتاق خلوت تمام شده و دوباره دستور اولیه را از او بخواهید که انجام دهد و اگر کودک باز هم اطاعت نکرد برای دومین بار او را به اتاق خلوت ببرید.
