غلامرضا معصومی در ارتباط با خشونت در اورژانس بیمارستان‌ها اظهار داشت: به‌طورکلی طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی حوادثی که کارکنان اورژانس را مورد آزار، اذیت، تهدید یا حمله چه به صورت فیزیکی و چه کلامی قرار دهند و سلامت و امنیت آنها را به خطر اندازد، خشونت نام دارد.
وی افزود: علل خشونت در اورژانس عوامل مختلفی همچون ازدحام بیماران و همراهان در اورژانس، افزایش ماندگاری و انتظار بیماران بخش اورژانس، کمبود پرسنل پزشکی و پرستاری است.
عضو هیأت علمی طب اورژانس دانشگاه علوم پزشکی ایران افزود: کم‌تجربه و جوان بودن پرسنل اورژانس و وجود پرستاران طرحی و اینترن‌ها که کمترین تجربه شغلی و اجتماعی را دارند، همچنین بی‌اعتمادی به کادر درمانی و عوامل منطقه‌ای و قومیتی از دیگر علل خشونت در اورژانس محسوب می‌شود.
معصومی بابیان اینکه ارجاع نابجای بیماران به بخش اورژانس از دیگر عوامل خشونت در اورژانس به شمار می‌رود گفت: نقض موجود در قوانین و نظارت و اجرای قوانین در مورد افراد خاطی، همچنین خستگی و فشار بالای کاری پرسنل اورژانس و کمبود دریافتی پرسنل اورژانس و عدم تأمین مالی آنها بر این قضیه دامن می‌زند.
عضو هیأت بورد سلامت در بلایای وزارت بهداشت، خاطرنشان کرد: بررسی و مطالعات زیادی در خصوص حفاظت از خشونت در بخش اورژانس انجام شده که نشان داده بیشتر افراد شاغل در اورژانس خشونت را بیش از یک‌بار تجربه کرده‌اند. همچنین میزان خشونت در پرسنل با سنین، سنوات کاری و میزان تحصیلات کمتر بیشتر است.
وی عنوان کرد: بروز خشونت در پرسنل مرد بیشتر بوده و این قضیه در ساعات عصر، شب و روزهای تعطیل بیشتر دیده شده است.
معصومی بیان داشت: همراهان بیماران ترومایی و بیماران غیرترومایی بیشترین خشونت را از خود نشان داده‌اند، همچنین سوءرفتار کلامی رتبه اول، تهدید رتبه دوم و ضرب‌وجرح رتبه سوم الگوی خشونت‌ها را به خود اختصاص داده است.
عضو هیأت علمی طب اورژانس دانشگاه علوم پزشکی ایران تصریح کرد: قطعاً بحث آموزش به پرسنل درمانی و کارکنان بخش اورژانس در نحوه برخورد با بیماران آماده خشونت بسیار حائز اهمیت است که متأسفانه مغفول مانده است، همچنین استفاده از پرسنل نگهبانی و امنیتی مناسب و آموزش عمومی در سطح جامعه در این زمینه تأثیرگذار است.
