محققان برای افزایش کارایی این روش در درمان بیماری‌های قلبی، نانوذراتی را تولید کرده اند که از طریق مجاری تنفسی و از راه بینی وارد بدن می‌شوند و توسط سلول‌های عضلات قلب جذب می‌شوند و عملکرد قلب و عضلات را بهبود می‌بخشند.
یکی از مهمترین مزایای این روش نسبت به استفاده معمول از نانوذرات، سرعت رسیدن آن به قلب است. این نانوذرات با استفاده از موادی شبیه به بافت دندان و استخوان تولید شده‌اند. کوچکی این ذرات به اندازه‌ای است که به راحتی توسط بافت قلب جذب می‌شوند، از طرفی به اندازه‌ای بزرگ هستند که امکان حمل دارو را دارند. دارو‌های حمل شده با این ذرات می‌توانند کانال‌های کلسیم را ترمیم کنند تا فعالیت الکتریکی طبیعی قلب بازیابی شود.
آزمایش‌های اولیه این روش در موش‌های آزمایشگاهی کاملا موفقیت‌آمیز بوده و ضربان قلب موش‌های بیمار به حد نرمال بسیار نزدیک شده است. تاکنون هیچ گونه مسمومیتی بر اثر استنشاق این ذرات در موش‌ها گزارش نشده است. آزمایش در جوندگان و خوک مراحل بعدی است و پس از مطالعات بیشتر به آزمایش انسانی خواهد رسید.
نتایج این مطالعه در نشریه Science Translational Medicine منتشر شده است.
