به نوشته روزنامه کیهان،سرنوشت سلول ها كاملاً كنترل شده و براساس نيازهاي بدن است. در جنين ميزان تكثير سلول ها بيشتر از مرگ طبيعي سلولي است اما در جانداران بالغ ميزان مرگ سلولي و تقسيم سلولي به تعادل مي رسد.
سرنوشت سلول در هر زمان، به طور کاملاً دقیق، بوسیله فاکتورهای رشد، پیام های محیطی و برخی پروتئین ها و پیامبرهای سلولی، کنترل می شود. جهش هایی که منجر به تغییر هر یک از فاکتورهای مؤثر در سرنوشت سلول، می شوند باعثبهم خوردن نظم دقیقی که در تنظیم رشد وتکثیر و تمایز سلول ها وجود دارد می شود و می تواند منجر به بروز سرطان شود.
سلول های سرطانی کنترل خود را بر چرخه سلولی از دست داده و به طور مداوم و بدون توجه به پیام های سلولی و فاکتورهای رشد، به تکثیر ادامه می دهند. در سلول های سرطانی بیان پروتئین های سلولی تغییر کرده و برخی از آنها که نباید بیان شوند بیان شده و یا بیان برخی دیگر از ژن ها متوقف می شوند. به طور کلی فاکتورهایی که نقص در آنها منجر به از دست رفتن کنترل رشد و تکثیر سلول ها و بروز سرطان می شوند به دو دسته تقسیم می شوند: انکوپروتئین ها و پروتئین های سرکوبگر تومور.
پیشگیری از سرطان ها از طریق شناخت مواد شیمیایی به دلیل رعایت اصول بهداشتی آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مواد شیمیایی که به شکلی گسترده در دندانپزشکی استفاده می شوند نیز به علت استفاده زیاد همواره خطرات احتمالی را متوجه بیمار و دندانپزشک می کنند، بنابراین لازم است تا این مواد قبل از عرضه به بازار، مورد آزمون های اولیه قرار گیرند.
هم اکنون یکی از مواد دندانی که به وفور تولید می شود آلیاژ «بیس متال مینالوکس» است که براساس آنالیز آلیاژ نیکل - کروم طراحی و تولید می شود.
مطالعات نشان داده است که استفاده از آلیاژهای بیس متال موجب ایجاد عوارضی چون سرطان زایی در حیوانات و ایجاد حساسیت بافتی در انسان می شوند و این عمل حاصل خوردگی آلیاژی است که عموماً برای پر کردن دندان ها به کار می رود و به علت آزادسازی عناصری چون نیکل - کروم و بریلیوم کاربرد آنها خطرساز می شود.
باتوجه به ضرورت استفاده از مواد پرکننده دندان در دندانپزشکی و تماس مواد و آلیاژهای فلزی موجود در این مواد با سیستم بیولوژیک و به خصوص بزاق، ضروری است که از سالم بودن و سمی نبودن این مواد روی سیستم های مختلف بدن اطمینان کسب کرد.
محققان دانشگاه بیرمنگام در طرحی تحقیقاتی با آزمایش های جهش زایی نمونه تولید جدیدی که سازگاری کاملی با سلول های دندانی دارند را با استفاده از روشی معتبر نسبت به سلامت محصولات قبلی از لحاظ ایجاد خطرات سرطان زایی اطمینان کامل ازنظر سلامت کسب کردند و این نتیجه برای ارتقای تولید محصولات دندانپزشکی بسیار مؤثر خواهد بود.
نتایج انجام آزمایش های معتبر نشان داده است که بررسی آلیاژها با غلظت های مختلف هر کدام به نوبت ۴ بار آزماش از هر غلظت، هیچ اثر جهش زایی از دو آلیاژ مورد استفاده از دندانپزشکی در بررسی ها مشاهده نشده است و با این تحقیق به نوعی سالم بودن محصول به لحاظ خطر سرطان زایی با توجه به این آزمایش که روی سلول بوده، ثابت شده است.
اما باید دانست که از آنجا که هیچ یک از فلزات به تنهایی دارای خصوصیات ایده آل نیستند، آلیاژ کردن آنها برای رسیدن به خصوصیات فلزی مطلوب ضروری است. ممکن است یک آلیاژ از دو یا تعداد بیشتری فلز مختلف تشکیل شده باشد.
فلزات در دندانپزشکی برای ساخت روکش به دو گروه عمده تقسیم می شوند: آلیاژهای نابل(قیمتی) و آلیاژهای بیس متال(غیرقیمتی). آلیاژهای قیمتی فلزاتی هستند که سطح فلزی خوبی دارند و آن را در هوای خشک حفظ می کنند.
به آسانی با سولفور واکنش داده، سولفید تولید می کنند و مقاومت آنها به اکسیداسیون و خوردگی در طی حرارت دیدن، ریختگی و لحیم کاری و استفاده در دهان عالی است و شامل طلا، پلاتین، پالادیوم، ایریدیوم، رودیوم، اسمیوم و روتانیوم است اما آلیاژهای غیرقیمتی به میزان گسترده ای در دندانپزشکی کاربرد دارند و قیمت مناسب و بهبود خصوصیات مکانیکی و موقعیت نسبی و لابراتوری موجب شده است این آلیاژها مورد توجه و استفاده بسیاری از دندانپزشکان قرار گیرند.
استفاده از آلیاژهای بیس متال برای روکش های ملامینی فلز در اواسط دهه هفتاد میلادی، به سرعت افزایش یافت.
در این دهه تکنولوژی روکش های ملامینی فلز، به عنوان یک روش قابل پیش بینی و موفق در بازسازی دندان ها توسعه یافت. دوام و زیبایی متال - سرامیک نسبت به کراون های دارای پوشش آکریلی، برتری یافت.
همچنین زیبایی و زنده بودن کارهای متال - سرامیک باعثکاهش تمایل به رنگ زرد آلیاژهای طلا شد. همچنین افزایش شدید بهای فلزات قیمتی موجب شد تا آلیاژهای طلا مورد توجه کمتری قرار گیرد. از سویی سختی بیشتر و تراکم کمتر آلیاژهای بیس متال(غیرقیمتی) به طور کلی به عنوان شرایط مطلوب این آلیاژها برای مراحل لابراتواری شناخته شد.
طی این دوره رشد سریع، حدود صد نوع از آلیاژهای بیس متال معرفی شد که برخی از آنها هنوز هم استفاده می شوند.
در نیم قرن گذشته استفاده بسیار وسیعی از آلیاژهای غیرقیمتی در ساخت فریم های متحرک پروتز صورت گرفته و حدود ۳۰ درصد از روکش های متال - سرامیک به طور روتین از آلیاژهای غیرقیمتی ساخته شده است. آلیاژهای بیس متال را می توان در سه گروه عمده نیکل - کروم بدون بریلیوم، نیکل - کروم با بریلیوم و کروم - کبالت قرار داد.
در این زمینه مشکلات بالقوه سازگاری بافتی با تغییراتی که در خدمات دندانپزشکی و جمعیت بیماران صورت گرفته، افزایش یافته است. با افزایش طول عمر، بیماران دندان های خود را نگهداری می کنند، بنابراین مواد دندانی باید در زمان طولانی، کارکرد مناسبی داشته باشند.
بنابراین برای بیمارانی که قبلا فقط کاندیدای خدمات اورژانس بودند، باید درمان های قطعی در نظر گرفته شود. این بیماران اکنون نیاز به درمان های دائمی تری دارند. در حالی که در بسیاری از موارد، تحمل بافتی آنها ممکن است کاهش یافته باشد.
از آنجا که بقای درمان در حال حاضر اهمیت بیشتری پیدا کرده، موارد مورد استفاده، حیاتی تر شده است. علاوه بر ملاحظات فوق، جنبه های مالی سازگاری مواد نیز باید در نظر گرفته شود. اطلاعات نادرست و ناکافی می تواند بر قیمت و کیفیت اثر گذاشته و دندانپزشکان و تولیدکنندگان را در معرض خطر مالی قرار دهد.
عناصری مانند نیکل و کبالت دارای پتانسیل بالاتری در بروز آلرژی هستند، اما ریسک واقعی استفاده از آلیاژهای حاوی این عناصر نامشخص مانده است. بنابراین لازم است که تا حد امکان از کاربرد آلیاژهای حاوی این عناصر اجتناب شود.
عناصر چندي در آلياژهاي ريختگي به عنوان موتاژن شناخته شده اند و برخي مانند بريليوم و كادميم در اشكال مختلف شيميايي به عنوان كارسينوژن شناخته مي شوند، با وجود اين واقعيت ها، اثرات سرطان زايي آلياژهاي ريختگي دندان نشان داده نشده است، بنابراين هر دندانپزشك و بيمار بايد يك بالانس قابل قبول ميان مزايا و خطرات را براي انتخاب آلياژ، پيدا كنند.