در اینجا به پنج عاملی که در هفته‌های آتی بر قیمت جهانی نفت تاثیر خواهند گذاشت، بررسی می‌شوند.
واردات نفت آمریکا از خاورمیانه همچنان به قوت خود باقی است، این در حالیست که تولید نفت کشورهای عضو سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) کاهش یافته است. مجموع واردات نفت آمریکا در ماه آوریل امسال سه درصد نسبت به مدت مشابه سال گذشته رشد کرده است که در این میان واردات این کشور از خاورمیانه به تنهایی ۲۳ درصد افزایش داشته است.
گرچه بیشترین نفت وارداتی آمریکا توسط عربستان تامین می‌شود، اما عراق نیز توانسته در دو سال گذشته صادرات خود به آمریکا را دو برابر کند و به روزانه ۶۰۰ هزار بشکه برساند.
دومین عامل میزان ذخیره نفت آمریکاست. از آنجایی که آمریکا نزدیک به ۴۵ درصد از سطح ذخیره سازی نفت و محصولات نفتی کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری‌های اقتصادی (۳۵ کشور) را در اختیار دارد، میزان ذخیره نفت این کشور اهمیت فوق العاده‌ای دارد.
از آغاز سال میلادی جاری تا کنون ۱۶ میلیون بشکه به سطح ذخیره نفت آمریکا افزوده شده و اکنون این میزان به یک میلیارد و ۳۳۸ میلیون بشکه رسیده است که اندکی کمتر از حد نصاب ماه آگوست ۲۰۱۶ میلادی (۱. ۳۷۴ میلیارد بشکه) است.
نکته سوم، افزایش قیمت نفت در سال جاری موجب افزایش درآمد و سود شرکت‌های نفتی چین شده است. این در حالیست که تولید نفت چین در حال کاهش است. بعید است که سطح تولید نفت چینی‌ها تا سال ۲۰۱۸ یا ۲۰۱۹ به سطح پیشین بازگردد چراکه چین توجه خود را بر روی گاز طبیعی متمرکز کرده است.
تولید نفت چین در سه ماه نخست سال ۶. ۸ درصد کاهش یافت، اما تولید گاز طبیعی این کشور ۳. ۴ درصد افزایش یافته است.
چهارمین عامل تاثیرگذار بر قیمت نفت میزان یارانه‌های جهانی است که به سوخت‌های فسیلی تعلق می‌گیرد. کاهش قیمت نفت در سالهای اخیر موجب کاهش یارانه‌های بخش سوخت شده است، تخصیص یارانه بیشتر مصرف سوخت بیشتر را ترغیب می‌کند.
در سال ۲۰۱۵ میلادی سطح یارانه جهانی سوخت‌های فسیلی به ۳۲۰ میلیارد دلار کاهش یافت. یارانه‌های نفت ۴۵ درصد، و برق کمی بیش از ۳۰ درصد بود تا همچنان از یارانه انرژی‌های نو بیشتر باشد.
در نهایت اینکه، بازارهای مقطعی و فصلی در اقصی نقاط جهان می‌تواند توازن عرضه و تقاضا را بر هم بزند و تاثیر بر قیمت نفت شود. باید دید در آستانه فصل سفر در نیمکره شمالی کدام بازار‌ها توازن بازار را تغییر می‌دهند.
