دارایی های ذخیره رسمی یک کشور مربوط می شود به میزان طلا، پول های قابل تبدیل، حق برداشت مخصوص، و میزان حصه طلای آن نزد صندوق بین المللی پول.
ذخایر طلا میزان طلایی است که در اختیار مقامات پولی (بانک مرکزی) کشور هاست. پول های قابل تبدیل عبارتند از دلار آمریکا، پوند انگلیس، مارک آلمان، فرانک سوئیس، فرانک فرانسه، ین ژاپن و چند پول دیگر که به سهولت به یکدیگر قابل تبدیل اند و معمولا در پرداخت های بین المللی بابت معاملات پذیرفته می شود.
حق برداشت مخصوص، نوعی از دارایی های ذخیره ای کشور است که در دفاتر صندوق بین المللی پول ایجاد می شود و بین کشورهای عضو بر حسب اهمیت و اعتبار آنها در تجارت جهانی توزیع می شود.
میزان حصه طلا نزد صندوق بین المللی پول مربوط می شود به سهم سپرده کشور به صندوق به عنوان حق عضویت که می باید به صورت طلا یا پول های قابل تبدیل توزیع گردد. حصه طلا به محض درخواست کشور عضو و بدون هیچگونه قید و شرطی در مواقع بروز مشکلات در تراز پرداخت های آن در دسترس کشور متقاضی قرار می گیرد.
