گروه اجتماعی- به گفته قائم مقام سازمان نظام پرستاری کشور بیش از ۹۰ درصد پرستاران در شش ماهه نخست کاری خود، با خشونت روبرو می‌شوند.
به گزارش افکارنیوز، شریفی‌مقدم از نحوه برخورد با پرستاران بعد از انقلاب و همچنین تهدید و اخراج انتقاد کرده و گفته «پرستاران بعد از انقلاب با اخراج، تهدید و رفتار نادرست روبه‌رو شده‌اند، اما این دوره از وزارت بهداشت با رفتار سلبی با پرستاران برخورد کرده است».
میزان خشونت علیه پرستاران آنچنان افزایش یافته که علی محمد آدابی، رییس کل سازمان نظام پرستاری نیز با تایید این مساله گفته پرستاران مرد در صورت کتک خوردن و مورد خشونت قرار گرفتن از جانب پزشکان می توانند برخورد متقابل انجام دهند و پرستاران زن نیز با دادن 3 تذکر شفاهی و در صورت منصرف نشدن پزشک از عمل خشونت بار، با تیغ بیستوری از خود دفاع کنند!
نگایه به خبرها نشان می دهد پرستاران حین خدمت به بیماران، در معرض انواع آسیب های شغلی بوده و تاکنون مسوولان وزارت بهداشت و بیمارستان ها و مراکز درمانی نتوانسته اند از حقوق این عزیزان دفاع کنند.
نباید فراموش کرد که پرستاران در صف نخست خدمت به بیماران قرار دارند و بیشتر عمر کاری خود را در مراکز درمانی و برای مراقبت از بیماران به سر می برند اما مسوولان سیستم درمانی کشور تاکنون اقدام مناسبی در حمایت از این قشر نداشته و پرستاران با مشکلات مختلفی دست و پنجه نرم می کنند.
در کنار سختی های این شغل نمی توان برخوردهای نامناسب از سوی برخی بیماران و همراهان را نادیده گرفت و متاسفانه بررسی ها نشان می دهد در چند سال گذشته برخی پزشکان به خیل همراهان بیماران پیوسته و پرستاران را مورد خشونت های کلامی و فیزیکی قرار داده اند .
به گفته محمد شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار، پرستاران در معرض انواع تهدیدها و خشونت های کلامی و فیزیکی قرار دارند،به طوری که بیش از ۹۰ درصد آنها در محیط کار، خشونت های کلامی و ۳۰ درصد نیز خشونت فیزیکی را تجربه کرده اند.
وی تاکید می کند: علت اصلی اعمال خشونت علیه پرستاران نبود امنیت مناسب در محل کار است در حالی که وظیفه تامین امنیت پرسنل برعهده مدیریت بیمارستان است اما متاسفانه ضعف مدیریتی در این زمینه سبب شده آمار اعمال خشونت علیه پرستاران افزایش یابد.
با توجه به تکرار خشونت پزشکان علیه پرستاران به نظر می رسد وزارت بهداشت به عنوان متولی اصلی سیستم درمانی کشور باید با جدیت بیشتری به مساله ورود کرده و از حق پرستاران آسیب دیده حمایت کند زیرا ادامه این روند در محیط های درمانی اصلا قابل قبول نیست زیرا در دراز مدت می توان انتظار داشت که عموم مردم، اکثر پزشکان را فاقد صلاحیت اخلاقی دانسته و محیط بیمارستانی را همانند سایر اماکن عمومی که احتمال وقوع دعوا و نزاع و چاقو وتیغ کشی در آن وجود دارد، تصور کنند.
