به گزارش افکارنیوز، فارس به نقل از خبرگزاری فرانسه نوشت: نخست وزیر انگلیس و صدر اعظم آلمان در کنفرانس خبری مشترک خود تاکید کرده اند که پیمان مالی اروپا گامی مهم برای حل بحران مالی محسوب می شود اما این گام برای حل کامل و همه جانبه بحران کافی نیست.
این اظهار نظر در حالی صورت می گیرد که اساسا انگلیس به پیمان مالی اروپا نپیوسته و در برابر آن موضع گیری شدیدی دارد. با این وجود دیوید کامرون در کنفرانس اخیر خود این پیمان را شریطی لازم ولی غیر کافی برای خروج اروپای واحد از بحران دانسته است. البته بر همگان محرز است که این تغییر مواضع کامرون منجر به پیوستن انگلیس به پیمان مالی اخیر نخواهد شد و این اظهارات صرفا مصرفی تبلیغاتی دارد. اما به راستی هدف مرکل و کامرون از نمایش اخیر چه بوده است؟
آماده باش برلین و لندن به اولاند
دیوید کامرون و آنگلا مرکل در جریان رقابتهای انتخابات ریاست جمهوری فرانسه به صورتی صریح حمایت خود از نیکولا سارکوزی رئیس جمهور سابق فرانسه را اعلام کردند. لندن و برلین هیچ یک موافق سیاستهای سوسیالیستی اولاند در اتحادیه اروپا نیستند.
دیوید کامرون به سبب گرایشهای محافظه کارانه خود اساسا سیاستهای چپگرایانه اولاند و اجرای آنها در فرانسه و اروپا را بر نمی تابد.
آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان نیز حضور اولاند در کاخ الیزه را کابوسی سخت برای خود و حزب متبوعش یعنی دموکرات مسیحی می داند.
لندن و برلین در برهه فعلی سعی دارند خود را در برابر فرانسه و رئیس جمهور جدی این کشور متحد نشان دهند. مواضع اقتصادی مرکل و کامرون در برخی موارد حساس و تعیین کننده مانند نحوه مواجهه با بحران یورو و امضای پیمان مالی اروپا با یکدیگر تطابق نداشته است اما هم اکنون هر دو سیاستمدار خطر وجود اولاند را در کاخ الیزه حس کرده اند.
دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس نیز ترجیح می دهد به جای حمایت از طرح های اقتصادی سوسیالیستی اولاند با دید مثبت تری طرح های مرکل را مورد برسی قرار دهد.
با این حال به نظر می رسد این اتحاد ظاهری نمی تواند منجر به ایجاد تغییرات بنیادین در سیاستهای مالی انگلیس شود.
دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس نیز مانند مرکل از احیای موقعیت چپگرایان در اروپا هراسان است و سعی دارد به هر نحو ممکن این روند را متوقف سازد.
آیا کامرون واقعا پیمان مالی اروپار ا مفید می‌داند؟
دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس بر لازم و مفید بودن پیمان مالی اروپا تاکید کرده است اما در عین حال آن را برای مقابله با بحرانهای مالی در غرب کافی نمی داند.
حال سوال اصلی این جاست که اگر کامرون این طرح را لازم می داند چرا از آن به صورت رسمی حمایت نمی‌کند؟
مقایسه موضع گیری‌های قبلی و فعلی کامرون نشان می دهد که نخست وزیر انگلیس اساسا اعتقادی به اصلاحات مالی اروپا به سبک و سیاقی که مرکل و سارکوزی می پسندند ندارد.
هنوز صحنه های قهر کامرون و سارکوزی و اجتناب رئیس جمهور فرانسه از دست دادن با کامرون در آرشیو رسانه ها و سایتها موجود است.
کامرون بارها سقوط منطقه یورو را پیش بینی کرده و در مقابل مرکل با لحنی کاملا امیدوارانه در خصوص بحران یورو سخن می گوید.
این اختلاف دیدگاهها سبب شده است تا در برخی موارد برلین و لندن مواضعی سخت و علنی علیه یکدیگر بگیرند.
اما در جریان اجلاس اخیر جی هشت دو طرف با شخصیت واقعی اولاند آشنا شدند.
اولاند در جریان نشست جی هشت مخالفت خود را با طرح ریاضت اقتصادی به عنوان تنها طرح قالب بر اروپا اظهار داشت و عملا سیاستهای مرکل را در برابر سیاستمداران غیر اروپایی به چالش کشید.
همچنین در اجلاس ناتو نیز اولاند صراحتا از خروج نیروهای فرانسوی از افغانستان تا پایان سال ۲۰۱۲ خبر داد. این سیاستگذاری اولاند به هیچ عنوان به مذاق کامرون و مرکل خوش نیامده است.
در هر صورت اولاند در نشست جی هشت و ناتو نشان داد که فعلا قصد مصالجه با جریان راستگرای اروپا را ندارد. در چنین شرایطی محافظه کاران انگلیس و دموکرات مسیحی های آلمان تصمیم گرفته اند با هدف مقابله با تهدیدی مشترک به نام اولاند با یکدیگر پیوندی مقطعی برقرار کنند.
موقعیت متزلزل کامرون و مرکل در اروپا
هم افزایی مرکل و دیوید کامرون نمی تواند فایده ای برای هیچ یک از این سیاستمداران داشته باشد. مرکل و سارکوزی بارها طی سالهای اخیر نقش دو مکمل را ببرای یکدیگر ایفا کردند اما در نهایت فرانسو اولاند موفق شد پیوند این دو را شکسته و به تاریخ مصرف مرکوزیسم پایان دهد.
در حال حاضر مرکل و کامرون که هر دو در کشورهایشان موقعیتی متزلزل دارند به هم افزایی توان سیاسی و اقتصادی یکدیگر روی آورده اند. البته این پیوند مانند پیوند شکل گرفته قبلی ماین مرکل و سارکوزی نخواهدب ود زیرا برلین و لندن در بسیاری از موارد با یکدیگر اختلافاتی اساسی دارند.
مرکل اخیرا در انتخابات ایالتی نورت راین وساتفالیا شکست خورده و دیوید کامرون نیز در انتخابات شورهای محلی یکی از سخت‌ترتین شکستهای حزب محافظه کار را تجربه کرد.
اما در مقابل این دو اولاند در ابتدای راه قرار دارد. رئیس جمهور جدید فرانسه ۵ سال فرصت دارد تا بتواند با سوسیالیستها و چپ گرایان اروپا ارتباط برقرار کرده و موقعیت سیاسی و اقتصادی آنها را در منطقه یورو احیا کند.
این احیای موقعیت چپ گرایان برای مرکل و کامرون و جریانهای متبوع آنها بسیار خطرناک خواهد بود.در هر صورت نمایش اخیر مرکل و کامرون بر اساس ایجاد نوعی پیوند مستمر و پایدار و عمیق اقتصادی و سیاسی میان برلین و لندن نیست و تنها ترس از پیشروی اولاند است که این دو را به یکدیگر نزدیک ساخته است. پیوندی که در همین ابتدای شکل گیری قابلیت انقضا دارد.
