یک ماه از جنگ رژیم صهیونیستی با گروه‌های مقاومت فلسطینی و بمباران وحشیانه غزه به وسیله رژیم اشغالگر قدس می‌گذرد؛ جنگی که بی‌سابقه‌ترین ضربه امنیتی، اطلاعاتی و حتی نظامی را از سوی مقاومت فلسطین به تل‌آویو وارد کرد. رژیم صهیونیستی نیز برای سرپوش نهادن بر شکست خود، مشغول ارتکاب انواع جنایت‌ها علیه مردم بی گناه غزه است.
طبق برخی از برآوردها، رژیم صهیونیستی در یک ماه اخیر معادل دو بمب اتمی بر سر مردم غیرنظامی غزه ریخته و غزه را ویران کرده است. جدیدترین گزارش‌ها نشان می دهد، در این جنایت‌ها بیش از ۱۰ هزار نفر از مردم غزه جان باخته و بیش از ۳۰ هزار نفر زخمی شده‌اند که اغلب آنها زنان و کودکان و افراد غیرنظامی هستند.
یوآو گالانت، وزیر جنگ رژیم صهیونیستی به تازگی اعتراف کرد، ارتش این رژیم بیش از ۱۰ هزار بمب را بر سر مردم غزه ریخته است. رژیم صهیونیستی در جنگ‌های قبلی با وجود استفاده از سلاح‌های ممنوعه بین‌المللی، از تهدید رسمی در بکارگیری از سلاح‌های اتمی استفاده نکرده بود، اما در جنگ غزه سیاست‌مداران صهیونیستی بارها پیشنهاد حمله اتمی را مطرح کرده‌اند.
تالی گوتلیب، از اعضای حزب لیکود گفت، قبل از آنکه دیر شود باید از سلاح هسته‌ای استفاده کرد. علاوه بر این، برخی مقام های صهیونیستی اظهاراتی مطرح کرده بودند، ازجمله اینکه یتسحاق کرویزر، عضو کنست (مجلس رژیم صهیونیستی) در گفت و گو با رادیو ارتش صهیونیستی گفته بود: نوار غزه را باید با خاک یکسان و برای همه مردم غزه حکم مرگ صادر کرد. باید نوار غزه را از صحنه روزگار محو کنیم، هیچ بی گناهی در آنجا وجود ندارد»
با وجود این، یکی از اظهاراتی که بسیار رسانه‌ای و برای تل‌آویو جنجال آفرین شد، سخنان عمیخای الیاهو، عضو حزب عوتسما یهودیت به ریاست ایتمار بن‌گویر بود. وزیر میراث رژیم صهیونیستی در برنامه ای تلویزیونی گفت، انداختن بمب اتم در غزه یکی از گزینه‌های ارتش است.
به دنبال این اظهارات و به دنبال افزایش فشارها و واکنش بنیامین نتانیاهو، الیاهو که خواستار بمباران اتمی غزه شده بود، حرفش را پس گرفت. با وجود این، روزنامه هاآرتص در گزارشی فاش کرد، اظهارات الیاهو در زمینه استفاده از بمب اتمی علیه نوار غزه به عنوان یکی از گزینه‌های مقابله با این منطقه، گاف نبوده بلکه در چارچوب برنامه‌ها و رویکردهای کابینه نتانیاهو قرار دارد.
اکنون این پرسش مطرح می‌شود، چرا برخلاف جنگ‌های سابق در نبرد کنونی غزه پیشنهادهای متعددی در زمینه بکارگیری تسلیحات اتمی مطرح شده است. در پاسخ دو دلیل نقش قابل توجهی دارند؛ نخست، حضور احزاب رادیکال در کابینه راست‌گرای افراطی نتانیاهو و دوم، تحمیل شکست‌های سنگین علیه صهیونیست‌ها به وسیله گروه‌های مقاومت. در واقع، اظهارات صهیونیست‌ها به استفاده از بمب اتمی بیانگر ناتوانی ارتش صهیونیستی و سران تل‌آویو و شکست واقعی صهیونیست ها در برابر رزمندگان مقاومت است.
در عملیات «طوفان الاقصی» رژیم صهیونیستی متحمل خسارت‌های زیادی شده است. تنها در یک ماه گذشته بیش از یک هزار و ۵۳۸ صهیونیست کشته، ۵ هزار و ۴۳۱ نفر دیگر مجروح شده و دست‌کم ۲۴۲ صهیونیست به اسارت گروه‌های مقاومت فلسطینی درآمده‌اند. آنا اوکولووا، سخنگوی ارتش رژیم صهیونیستی در اعتراف به قدرت نظامی حماس گفت: حماس سازمان نظامی آموزش دیده ای است که دارای زرادخانه موشکی بزرگ و انواع مختلف سلاح‌ها و موشک‌های ضد تانک است. آنها جنگجویان آموزش دیده‌ای هستند و سال‌هاست تمرین می‌کنند.
وزیر جنگ رژیم صهیونیستی نیز در سخنانی اعتراف کرد، تل‌آویو ناچار است برای جنگ غزه که کوتاه نخواهد بود، بهای سنگینی بپردازد. به هر روی، اظهارات صهیونیست‌ها درباره استفاده از بمب اتم علیه مردم غزه در حالی مطرح می‌شود که تل‌آویو هرگز به داشتن تسلیحات اتمی اعتراف نکرده است.
با وجود این، برآورد می‌شود رژیم صهیونیستی حدود ۹۰ تا ۲۰۰ بمب اتم در اختیار داشته باشد. پس از تأسیس رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ میلادی، این رژیم به کسب جنگ افزار اتمی به عنوان عامل بازدارنده نهایی علاقه‌مندی نشان داد. نخستین گام اساسی رژیم صهیونیستی برای ایجاد قدرت اتمی به اواخر سال ۱۹۴۸ میلادی که تقریباً هم‌زمان با تأسیس این رژیم بود، می‌رسد.
در ابتدا تلاش‌های تل‌آویو برای پیوستن به باشگاه کشورهای اتمی به صورت پنهانی بود؛ اما بعد از جنگ ۱۹۵۶ میلادی موضوع دستیابی به سلاح اتمی علنی مطرح شد. در سال‌های ۱۹۵۸ تا ۱۹۵۵ میلادی با بازگشت مجدد بن‌گوریون به قدرت و ایجاد رابطه ویژه با فرانسه، منابع کافی برای شروع پروژه اتمی فراهم شد. تل‌آویو با همکاری فرانسه توانست نیروگاه‌های اتمی خود را تأسیس و مواد اولیه تهیه کند.
سرانجام، در سپتامبر ۱۹۶۶ میلادی بمب اتمی رژیم صهیونیستی آماده شد و در سال ۱۹۷۰ میلادی رژیم صهیونیستی به عنوان دارنده سلاح اتمی مورد پذیرش قرار گرفت. به‌طور کلی مراحل تکامل و توسعه برنامه اتمی رژیم صهیونیستی به چهار دوره تقسیم می‌شود؛
از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۳: در این مرحله رژیم صهیونیستی تلاش گسترده‌ای برای دستیابی به سوخت اتمی و سایر ملزومات آن، آموزش کادرهای علمی و عملی مورد نیاز، امضای توافقنامه با کشورهای دارای تجربه در این زمینه و همکاری با آنها به‌ویژه فرانسه و آمریکا آغاز کرد.
از سال ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۶: در این دوره رژیم صهیونیستی با همکاری کشورهای دوست خود ازجمله آفریقای جنوبی به سوی تولید سلاح اتمی گام برداشت.
سال های ۱۹۶۶ تا ۱۹۸۶: مرحله تصمیم‌گیری سیاسی در زمینه تولید سلاح‌های اتمی به‌ویژه پس از جنگ ژوئن سال ۱۹۶۷ میلادی است.
از سال ۱۹۸۶ میلادی تاکنون از دوره چهارم به بعد، سال‌های گمانه‌زنی درباره اندازه زرادخانه اتمی تل‌آویو آغاز شد. در سال ۱۹۸۶ میلادی مردخای وانونو، تکنیسین سابق مجموعه دیمونا اطلاعات مشروحی را درباره برنامه‌های اتمی رژیم صهیونیستی در اختیار روزنامه ساندی تایمز چاپ لندن قرار داد. با این اطلاعات ناظران، رژیم صهیونیستی را ششمین قدرت اتمی جهان شناختند.
از ۱۹۶۸ میلادی، سالی که معاهده NPT به اجرا درآمد ۱۸۹ کشور از این اقدام مثبت استقبال کردند و قصد خود را مبنی بر شرکت در آن اعلام کردند؛ لکن رژیم صهیونیستی با پشتیبانی آمریکا از قبول آن سر باز زد. در سال ۱۹۶۹ میلادی دولت آمریکا پذیرفت رژیم صهیونیستی را برای پیوستن به معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای زیر فشار نگذارد، مشروط بر اینکه این رژیم نیز برنامه‌های اتمی خود را کاملاً مخفیانه دنبال کند.
هر دو طرف به تعهدات خود وفادار ماندند، صهیونیست‌ها در حمایت واشنگتن از پذیرش معاهده منع گسترش سلاح‌های اتمی سر باز زدند و با خیال آسوده برنامه‌های اتمی خود را پیش بردند. آمریکا نیز در سازمان‌های بین‌المللی همواره از رژیم صهیونیستی حمایت کرده است؛ برای نمونه در سپتامبر ۲۰۰۶ میلادی کشورهای اسلامی با صدور قطعنامه‌ای در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در زمینه محکومیت برنامه اتمی رژیم صهیونیستی و پیوستن آن به معاهده NPT با ۸۹ رأی به توافق دست یافتند، اما آمریکا و رژیم صهیونیستی نسبت به این قطعنامه رأی مخالف دادند.
تاکنون قطعنامه‌های مختلفی در رابطه با محکومیت رژیم صهیونیستی در شورای امنیت سازمان ملل متحد و سایر نهادهای زیر مجموعه این سازمان صادر شده است، اما به دلیل وتوی آمریکا، قطعنامه‌ها هرگز به اجرا درنیامده‌اند.
رژیم صهیونیستی عضو پیمان NPT نیست و بنا به گزارشات موجود، حدود ۲۰۰ کلاهک اتمی در اختیار دارد. این رژیم برای اینکه سرزنشی متوجه سیاست‌های اتمی اش نشود، رویکرد ابهام را در زمینه زرادخانه اتمی خود که آن را مخفیانه و با همدستی غرب به دست آورده، در پیش گرفته است.
نپذیرفتن پیمان منع گسترش سلاح‌های اتمی و توفقنامه‌های مترتب بر آن به وسیله تل‌آویو باعث شده است این رژیم متعهد به اعلام تمام تأسیسات اتمی و فعالیت‌های خود در این حوزه نباشد و به تبع آن، موجب می‌شود تمام تأسیسات رژیم صهیونیستی بازرسی نشود. راهبرد ابهام اتمی تل‌آویو نیز سیاستی عوام فریبانه و جامعه جهانی از زرادخانه اتمی این رژیم و توانایی آن برای پرتاب سلاح‌های اتمی به خوبی آگاه است.
کشورهای منطقه همواره نگرانی عمیق خود را در زمینه وجود برنامه منفعت‌طلبانه جنگ‌افزارهای اتمی در رژیم صهیونیستی به شیوه‌های مختلف و در مجامع بین‌المللی اعلام کرده‌اند و معتقدند، آمریکا سیاست دوگانه ای را در منطقه دنبال می‌کند؛ برخوردی که برنامه‌های تسلیحاتی رژیم صهیونیستی را نادیده می‌گیرد و در عین حال، ایران، سوریه و عراق را مصرانه متهم می‌کند سلاح‌های کشتار جمعی در اختیار دارند و تهدیدی علیه صلح به شمار می‌روند.
ادعای اخیر وزیر میراث کابینه نتانیاهو درباره احتمال استفاده از بمب اتمی علیه غزه با در نظر داشتن واقعیت گستاخی این رژیم دارای سلاح اتمی علیه قوانین بین‌المللی و البته توجه به سابقه این رژیم در استفاده از تسلیحات شیمیایی زنگ خطر را نه تنها برای غزه، بلکه برای جهان به صدا درآورده است.
از این‌رو لازم است جامعه جهانی، شورای امنیت سازمان ملل متحد و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مسئولانه به فکر خلع سلاح اتمی این رژیم باشند و سایه تهدیدهای آن را از امنیت و صلح جهان کم کنند.
در این راستا حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه کشورمان در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی «ایکس» (توئیتر سابق) نوشت: شورای امنیت سازمان ملل متحد و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی باید برای خلع سلاح اتمی این رژیم وحشی و آپارتاید فوری و بدون وقفه اقدام کنند.
منبع: راهبرد معاصر
