ليبرمن طي روزهاي گذشته تاكيد كرد كه رژيم صهيونيستي به خاطر جنايت كماندوهاي نيروي دريايي اين رژيم عليه كشتيهاي ناوگان آزادي غزه كه در متن درياي مديترانه روي داد و منجر به كشته شدن ۹ تبعه ترك شد، معذرتخواهي نخواهد كرد.

به گزارش جام جم، وی حتی پا را از این فراتر گذاشته و در دیدار با سفرای رژیم صهیونیستی در سراسر جهان که به منظور تشریح اصول و اخلاق راستین حرفه دیپلماسی در قدس اشغالی برگزار شد، خاطرنشان کرد که «درخواست ترکیه از «اسرائیل» برای معذرت خواهی از آنکارا به خاطر جنایت کاروان آزادی و در مقابل عادی‌سازی روابط آنکارا با تل‌آویو، ناشی از «وقاحت» و بی‌شرمی ترکیه است.»

رهبر حزب راستگرا و افراطی اسرائیل خانه ما مدعی شد کسی که باید معذرت‌خواهی کند دولت ترکیه است که از تروریسم حمایت می‌کند. پس از طرح این مواضع که از حداقل‌های دیپلماسی نیز به دور است باید جایزه نوبل «وقاحت» را به لیبرمن اهدا کرد؛ چرا که وی صاحب اصلی «مکتبی» است که ده‌ها و شاید هم صدها شاگرد را به جامعه تحویل داده است و آنها اکنون نمایندگان و سفیران این مکتب در اقصی نقاط جهان هستند! این مکتب نیز شایسته تشویق و حمایت است؛ چرا که چهره واقعی این «رژیم» تروریستی را نشان می‌دهد که خود را فراتر از مرزهای تمام قوانین و عرف‌های بین‌المللی می‌بیند و به دلخواه خود؛ و صد البته با حمایت و پشتیبانی دولت آمریکا؛ همان سردمدار جهان «آزاده» غربی، دست به کشتار و تخریب و لشکرکشی می‌زند.

این اظهارات لیبرمن؛ آن هم در دومین سالگرد تجاوز رژیم صهیونیستی علیه باریکه غزه که بمب‌های ممنوعه حاوی فسفر سفید این رژیم اجساد بیش از ۱۴۴۰ انسان بی‌گناه فلسطینی و از جمله ۴۵۰ کودک را سوزاند، تصادفی نیست.

این مساله نیز اتفاقی نیست که تمامی این خصومت و دشمنی رژیم صهیونیستی با ترکیه ناشی از اعتراض و انتقاد آنکارا نسبت به ظلم و جور این رژیم و اعلام مخالفت رجب طیب اردوغان نخست‌وزیر ترکیه با این تجاوز ظالمانه علیه ۲ میلیون انسان مسلمان گرسنه محاصره شده در قفس بزرگی به نام باریکه غزه است و این در حالی بود که سران عرب مهر سکوت بر دهان خود زده و حتی بسیاری از آنها؛ بویژه در قاهره در این مساله همدستی و همکاری می‌کردند یا اقدام به مسدود کردن مرزها در مقابل انسان‌هایی می‌کردند که سعی داشتند با خروج از این منطقه جان خود را نجات دهند یا به زیپی لیونی وزیر امور خارجه وقت «اسرائیل» اجازه می‌دادند که در قلب خاک پاک مصر که با خون هزاران شهید مدافع کرامت و مقدسات اسلامی معطر شده است، آغاز جنگ علیه باریکه غزه را اعلام کند.

دست خود را روی قلبمان می‌گذاریم و به درگاه خداوند دست دعا برمی‌داریم که این بار بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی همان اشتباه را تکرار نکرده و به هنگام سفر قریب‌الوقوع به قاهره جنگ جدیدی را علیه باریکه غزه اعلام نکند تا بار دیگر هزاران شهید فلسطینی به بهانه تلاش برای متوقف کردن شلیک موشک‌ها و خمپاره‌های گروه‌های فلسطینی به سوی شهرک‌های صهیونیست‌نشین شمال باریکه غزه، به خاک و خون کشیده نشوند.

اردوغان و ملت ترکیه همواره مواضعی در حمایت از ساکنان محاصره شده غزه و در مخالفت با حصر غزه اتخاذ کرده‌اند و همین مساله مایه رنجش و ناراحتی لیبرمن و تمامی لیبرمن‌پرست‌ها در جهان شده است؛ چرا که آنها از حق طرفداری کرده و با استکبار و زورگویی صهیونیست‌ها مقابله می‌کنند و در عین حال، اکثریت عرب‌ها «هویت عربی» و «اسلامی» خود را فراموش کرده‌اند و دشمنان اسرائیل را دشمنان خود می‌دانند و دوستان این رژیم را دوست می‌دارند؛ و این در حالی است که آمریکا و اسرائیل سعی می‌کنند آنها را به سوی خود جلب کرده و در مقابل جمهوری اسلامی ایران قرار داده و ایران را به عنوان دشمن آنها معرفی کنند.

اردوغان تنها کسی بود که به مساله ساکنان محاصره شده باریکه غزه توجه داشت و تنها کسی بود که در سفر به لبنان، به شهروندان این کشور اعلام کرد در صورت حمله رژیم صهیونیستی به خاک این کشور، وی ساکت نخواهد نشست و این در حالی بود که همپیمانان این کشور یعنی جریان به اصطلاح «میانه‌رو» عربی تنها به ارائه برخی نصیحت‌ها به طرف لبنانی و بیان برخی عبارت مبهم و بی‌معنا درباره وحدت ملی این کشور اکتفا کردند.

لیبرمن درس وقاحت و اردوغان درس ملی‌گرایی و کرامت به سران عرب دادند و نخست‌وزیر ترکیه بر لزوم معذرت‌خواهی رسمی رژیم صهیونیستی از این کشور تاکید کرد و در این راه از توطئه‌های صهیونیستی طراحی شده علیه آنکارا ترسی به دل راه نداد و این در حالی بود که تل‌آویو درصدد تجدید دشمنی و خصومت خود با همسایگان ترکیه برآمد و لیبرمن و نتانیاهو و پرز و باراک با سفرهای خود به یونان و قبرس و رومانی و بلغارستان سعی کردند ائتلاف امنیتی جدیدی را علیه ترکیه شکل دهند.

امیدواریم که حسنی مبارک رئیس‌جمهور مصر پس از کشف شبکه‌های جاسوسی صهیونیستی که علی‌رغم توافقنامه صلح امضا شده میان طرفین به حریم امنیت ملی مصر نفوذ کرده بودند، بنیامین نتانیاهو را به حضور نپذیرد و در صورتی هم که این اتفاق صورت بگیرد که به احتمال زیاد چنین نیز می‌شود خواستار معذرت‌خواهی رسمی وی شود؛ اما نه تنها به خاطر این مساله امنیتی، بلکه به خاطر این‌که تل‌آویو با ارسال هیات‌هایی به کشورهای آفریقایی که سرچشمه‌های رود نیل در خاک آنها واقع شده است، کمک‌های مالی و نظامی و مهندسی برای احداثسد ارائه کرده بود؛ مساله‌ای که بی‌شک به کاهش سهم مصر از آب‌های رود نیل منجر می‌شود.

بعضی می‌پندارند اسرائیل قوی است، اما چرایی و علت این قوت و قدرت تل‌آویو به تداوم ضعف کشورهای عربی و انس آنها با خفت و ذلت و پنهان شدن در پشت راهکار تاریخ مصرف گذشته و پرابهام سازش برمی‌گردد. اعراب هرگز حاضر به جنگ نمی‌شوند؛ مگر در صورتی که امر به فرماندهی آمریکا برسد و کاخ سفید دشمنی را برای آنها تعیین کند و دستور خرید سلاح به آنها بدهد؛ که البته هدفی جز نجات اقتصاد رو به نابودی آمریکا و احیای صنایع نظامی بحران‌زده این کشور در پشت پرده آن وجود ندارد؛ لذا اسرائیل ترسی از این کشورها به دل خود راه نمی‌دهد، بلکه بیشتر از آن، مقاومت اسلامی در لبنان و فلسطین را مایه تهدید خود می‌داند و هزار بار روی آنها حساب و کتاب باز می‌کند؛ چرا که تنها در مقابل مردان مقاومت طعم شکست و ناکامی را چشیده است و «تغذیه» ارتش‌های عربی و تقویت آنها تنها با هدف استفاده از آنها در جنگ‌های آمریکایی صورت می‌گیرد.

گمانه‌زنی‌ها نزدیک شدن شعله‌های آتش جنگ به باریکه غزه را نشان می‌دهد و برخی گزارش‌ها حاکی از این است که همزمان با این حمله، تجاوز دیگری نیز علیه جنوب لبنان صورت خواهد گرفت که بهانه جنگ اول شلیک موشک و گلوله‌های خمپاره از باریکه غزه به سوی شهرک‌های صهیونیست‌نشین پیرامون این منطقه و بهانه تجاوز دوم صدور حکم احتمالی دادگاه بین‌المللی حریری خواهد بود.

اما توجه به این مساله نیز لازم است که در صورت حمله به هر کدام از این دو منطقه، دلاورمردان مقاومت در باریکه غزه و لبنان دست بسته نخواهند ماند و از آنجا که اوج آرزوهای این بزرگ مردان شهادت است، تهدیدات رژیم صهیونیستی نمی‌تواند باعثترس آنها بر خلاف نظام‌های عربی شود و آنها توجهی به نابرابری موازنه قدرت در مقایسه با ارتش تا بن دندان مسلح صهیونیستی نخواهند کرد؛ چرا که در گذشته نیز با میرکاوای دشمن مقابله کرده و آن را به موزه گردشگری در جنوب لبنان تبدیل کردند و ساکنان غزه نیز سربلند چون سرو و استوار همچون کوه به کشت و کار در اراضی خود ادامه می‌دهند.

ليبرمن و نتانياهو جايي در صفحات تاريخ نخواهند داشت، اما عزم و اراده راسخ ملتها و ظلمناپذيري و دفاع آنها از خاك و كرامت خود سطور زرين صفحات درخشان تاريخ و بلكه فصلهاي متعدد آن را به خود اختصاص خواهد داد.