، جایزه صلح نوبل به کام فرانسوا اولاند تلخ شد. هنوز یک هفته از اعطاء جایزه صلح نوبل از سوی سازمان یونسکو به فرانسوا اولاند آنهم به پاس خدمات او به «صلح و ثبات در آفریقا» نگذشته است که موسسه «تی‌ان‌اس» با انتشار یک نظرسنجی برای نشریه فیگارو اعلام کرد، میزان محبوبیت اولاند به کمتر از ۳۰ درصد رسیده است.
جالب اینجاست که او حتی گوی سبقت را از «نیکلا سارکوزی»، سلف خود نیز ربوده است. در حالی که نیکلا سارکوزی ظرف سه سال ریاست بر کاخ الیزه به منفورترین رئیس جمهور فرانسه بدل شده بود، اولاند ظرف ۱۰ ماه به کسب این عنوان نائل آمده.
البته از تابستان تا آبان ماه میزان محبوبیت اولاند به طور مستمر و منظم سقوط کرده است. در واقع، محبوبیت او از پنجاه و پنج درصد به سی و شش درصد رسیده بود و از آن زمان تاکنون ۶ درصد دیگر نیز کاهش یافته است.
از آنجا که میزان محبوبیت روسای جمهور معمولا به اوضاع اقتصادی ارتباط دارد، می‌توان پیش‌بینی کرد که این میزان نارضایتی از اولاند باز هم ادامه پیدا کند.
در واقع، محدودیت‌های بودجه‌ای و افزایش مالیات بیش از هر چیز خشم فرانسوی‌ها را برانگیخته است. مشکل اولاند این است که سیاست‌های ریاضتی او بر پایه وعده اجرای سیاست‌های عادلانه ریاضتی شکل گرفته بود. او گفته بود تلاش‌های ریاضتی باید بیشتر معطوف به قشر مرفه جامعه باشد. ژان مارک ارو، نخست وزیر وی حتی گفته بود، از هر ۱۰ فرانسوی ۹ نفر از افزایش مالیات مصون خواهند ماند. این وعده امروزه از نظر فرانسوی‌ها به هیچ وجه معتبر جلوه نمی‌کند چراکه به باور اکثر رای دهندگان اولاند آشفته عمل می‌کند.
از این رو، بیشتر نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد، قشر فقیر جامعه فرانسه بیش از پیش در حال طرد سیاست‌های او هستند و قشر کارگر و کارمند به کلی از حمایت او دست کشیده‌اند.
این در حالی است که اولاند پیش از این از اجرای سیاست‌های ریاضت اقتصادی نیکلا سارکوزی به شدت انتقاد می‌کرد. اما اکنون که خود وارد گود شده عملکردی بسیار ضعیفی از خود به نمایش گذاشته است.
به عنوان مثال، نرخ بیکاری فرانسه از زمان به قدرت رسیدن او در ماه می ۲۰۱۲ میلادی بسیار افزایش یافته است. این در شرایطی است که اولاند قول داده بود، تا هر سال بیش از ۱۰۰ هزار فرصت شغلی جدید در فرانسه ایجاد کند. اما برخلاف وعده او، در دسامبر ۲۰۱۲ میلادی، آمارهای رسمی دولت فرانسه نشان داد بیش از ۳.۱۳ میلیون نفر بیکار در این کشور تا پایان نوامبر ثبت نام کرده‌اند که این رقم نسبت به اکتبر، بیش از ۲۹۳۰۰ نفر افزایش داشته است.
بر اساس آمارهای جدید منتشر شده در ۲۶ فوریه تعداد بیکاران فرانسوی تا پایان ژانویه به بیش از ۳.۱۷ میلیون نفر افزایش یافته است که این بالاترین رقم از جولای ۱۹۹۷ میلادی بوده است.
شاید لشکرکشی او به مالی به بهانه مقابله با گروه‌های مسلح آنهم در شرایطی که فرانسه خود با مشکلات اقتصادی فراوان دست به گریبان است نیز در این کاهش محبوبیت بی‌تاثیر نباشد. البته این همه آنچه رئیس جمهور فرانسه انجام داده، نیست. اولاند که در زمان رقابت‌های انتخاباتی فرانسه وعده داده بود به اقدامات نظامی کشورش در خارج از مرزها پایان خواهد داد، تاکنون دنباله‌رو سیاست‌های پیشین نیکلا سارکوزی بوده و بارها به حمایت آشکار از مخالفان سوری پرداخته است.
در واقع، او از حامیان سرسخت مخالفان سوری است که از دو سال گذشته تاکنون، سوریه را به صحنه درگیری و تنش تبدیل کرده‌اند. با این حال، سران کشورهای غربی از جمله فرانسوا اولاند از هیچ تلاشی برای موفقیت این گروه‌ها دریغ نکرده‌اند. این کشور اکنون مستقیما کمک‌های خود را برای گروه‌های شورشی در اطراف حلب برای سرنگونی نظام سوریه در اختیار آنها قرار می‌دهد.
فرانسه پیشتر پیشنهاد کرده بود، مخالفان باید از تسلیحات دفاعی برای استفاده علیه رژیم سوریه برخوردار شوند. ظاهرا خود نیز نخستین گام را در این مسیر برداشته است چراکه منابع دیپلماتیک چندی پیش تایید کردند پاریس با یاری نمایندگان خود در سراسر مرز ترکیه، کمک مالی قابل توجهی برای فرماندهان مخالفان سوری ارسال کرده است که این کمک‌ها برای خرید اسلحه در خاک سوریه و تامین منابع مالی برای عملیات مسلحانه علیه نیروهای وفادار به اسد مورد استفاده قرار گرفته است.
ظاهرا عوامل خارجی فوق با مشکلات داخلی دست به دست هم دادهاند تا او بتواند به منفورترین رئیس جمهور فرانسه از سال ۱۹۸۰ تاکنون تبدیل شود.
