وحشت عربستان از انقلاب های منطقه

به گزارش افکارنیوز، «نیویورک‌تایمز» در مقاله‌ای به قلم «توماس فریدمن» به انقلاب های منطقه اشاره کرد و نوشت: در واقع دو بیداری عربی وجود دارد.

انقلاب‌های افراطی وجود دارد که شما در خصوص آنها در «تونس»، «مصر»، «سوریه»، «یمن» و «لیبی» مطالبی را خواندید که در هیچ‌یک از آنها هنوز دموکراسی‌ فراگیر و پایدار به وجود نیامده است اما تحولات دیگری نیز در حال رخ دادن است که شما درباره آن چیزی نخواندید که تحولات درعربستان سعودی و دیگر سلطنت‌های خلیج در حال صورت گرفتن است. این تحولات شامل یک تغییر زیرکانه اما واقعی در روابط بین رهبران و مردمانشان می‌شود و شما می‌توانید این مسئله را با یک سفر کوتاه به عربستان سعودی، دبی و ابوظبی کشف کنید.

رهبران خلیج(فارس)، هنوز زمانی برای دموکراسی یک نفره و یک رأی ندارند اما به دنبال بهار عربی، آنها تا حد زیادی درباره مشروعیت خود نگران شدند و فهمیدند که این مشروعیت دیگر با دادن یارانه‌های بیشتر قابل خریداری نیست و قابل انتقال از پدر به پسر نیست. بنابراین رهبران بیشتر و بیشتری از این کشورها در حال دعوت از مردم خود هستند که عملکرد آنها را مورد قضاوت قرار دهند و به آنها بگویند چگونه مدارس را بهبود بخشند، ایجاد اشتغال کنند و وضع فاضلاب‌ها را درست کنند، نه اینکه فقط به اسرائیل و ایران فشار آورند.

این روزنامه آمریکایی سپس به انتقاداتی که مردم عربستان از بروکراسی دولت خود در شبکه‌های اجتماعی مطرح‌ کرده‌اند، اشاره کرد و نوشت، اخیراً کاربران توییتری عربستان در پیام‌های توییتری این پیام را گذاشته‌اند: «اگر من پادشاه را ببینم، به او می‌گویم: از طرف مردم به پادشاه: آموزش در خطر است و شما می‌خواهید به وزیر بهداشت چه بگویید؟(این مسئله را بعد از اشاره به مشکلات بیمارستان‌ها مطرح می‌کنند).

فریدمن در ادامه به باران‌های موسمی عربستان سعودی اشاره کرد و نوشت: ۱۰ روز پیش وقتی در عربستان سعودی بودم، باران‌های موسمی در این کشور می‌بارید و روزنامه «الشرق» عربستان، کاریکاتوری را منتشر کرد که سه مرد به این سوال پاسخ می‌دادند: «چرا همه خیابان‌های ریاض را سیلاب فراگرفته است؟» در این کاریکاتور، یک مقام دولتی اینگونه پاسخ داد: «در خیابان‌ها سیل نیامده. اینها فقط یک شایعه هولناک است.» نفر دوم در این کاریکاتور یک شیخ بود که پاسخ داد: «همه اینها به دلیل گناهانی است که دختران دانشگاه شاهزاده نورا مرتکب شده‌اند» و نفر سوم کاریکاتور یکی از شهروندان سعودی بود که گفت: «این به دلیل فساد است». اما این کاریکاتور سپس بازویی را نشان داد که روی آن نوشته شده بود: «سانسور» که از خارج صفحه برای قطع این کامنت آمده بود. این مطلب در یک روزنامه سعودی به چاپ رسیده بود.

این روزنامه سپس به تحولاتی که در امارات عربی متحده در حال رخ دادن است اشاره کرد و نوشت: در امارات عربی، یک مقام رسمی اخیراً‌ دچار نگرانی بسیار زیادی شده است زیرا فیلمی توسط یک تلفن همراه از او در حالی گرفته شده است که در حال کتک زدن یک راننده آسیایی با استفاده از یک طناب است. این نوار ویدئویی در سراسر خلیج(فارس) پخش شده است.

فریدمن با اشاره به این موارد افزود: ترس مردم در حال ریخته شدن است، نه برای اینکه انقلاب کنند بلکه برای آنکه خواستار یک دولت مسوول و شفاف باشند. در گفت‌وگو با بسیاری از سعودی‌ها و اماراتی‌های جوان شنیده‌ام که آنها تحول می‌خواهند نه انقلاب.

نیویورکتایمز در پایان اینگونه نتیجهگیری کرد که بحث دموکراسی مطرح نیست. بحث رهبرانی مطرح است که احساس میکنند باید مشروعیت خود را به دست آورند اما وقتی یک رهبر چنین میکند، (به دنبال مشروعیت خود می رود)، بقیه احساس فشار میکنند که از او نسخهبرداری کنند و این مسئله به شفافیت و مسئولیت و جوابگویی بیشتر منتهی میشود.