سایت پولیتیکو در گزارشی به قلم گری سیک، نوشت: در سیاست امنیت داخلی، شما همواره باید مراقب باشید که به دنبال چه چیزی هستید.
به گزارشافکارنیوز؛ امروزه تعداد زیادی از افراد به دنبال آن هستند که در روند مذاکرات هسته ای با ایران اخلال ایجاد کرده و آن را متوقف سازند. ما برای پیش بینی تبعات محدود کردن برنامه هسته ای ایران با استفاده از زور و تحریم، احتیاج به گوی شیشه ای نداریم. بیش از سه دهه است که در تاریخ ریاست جمهوری ۸رییس جمهور آمریکا و ۴رییس جمهور ایران، این موضوع را تجربه کرده ایم. در طول این مدت، ایران تحت انواع فشارها و تحریم های گسترده قرار گرفته است. این فشارها عمدتا یک طرفه و از سوی آمریکا اعمال شده اند اما در طول ریاست جمهوری اوباما، تحریم ها بیشتر جنبه بین
المللی پیدا کرده و گسترده تر شدند. تحریم های فلج کننده با تحریم در فروش نفت و عدم دسترسی به بازارهای بین المللی به اوج خود رسیدند.
ایرانیان تاکنون دوبار به پای میز مذاکره آمده اند. یک بار در سال ۲۰۰۳، تیم مذاکره کننده هسته ای روحانی و ظریف، پیشنهاد ۳هزارتایی بودن سانتریفیوژهای ایران را مطرح کردند. در آن زمان آمریکایی ها مستقیما در مذاکرات حضور نداشتند اما دولت جورج بوش به شدت به دلایل مشابه با دلایل مخالفان مذاکره کنونی، مخالف بود. در آن زمان تحریم ها فشاری به ایران وارد نمی کرد.
اکنون همه ما می دانیم چه اتفاقی افتاد. با افزایش روزافزون دامنه تحریم ها و افزایش تهدیدهای نظامی اسرائیل(که احتمالا در آمریکا و دیگر کشورها اتخاذ میشد) ایران نیز به طور پیوسته برنامه هسته ای خود را گسترش داد. با بازگشت روحانی و ظریف در سال ۲۰۱۳، ایران ۲۰هزار سانتریفیوژ تنها در دو سایت نصب کرده بود. برخی از اورانیوم ها تا اندازه ۲۰درصد غنی سازی می شدند.
این موقعیت نتانیاهو را بر آن داشت تا پیش از ورود به مجلس عمومی سالانه سازمان ملل متحد، دست به کار شود و یک نقاشی را رسم کند که در آن بمبی را نشان می داد که با اورانیوم غنی سازی شده ۲۰درصدی پر شده بود. بسیاری از نزدیکان اسرائیل معتقد بودند که حمله به زیرساخت های هسته ای ایران قریب الوقوع بود.
برای دو دهه است که هر ساله، او و دیگران در اسرائیل و یا در هرجای دیگری پیش بینی های مشابهی را ارائه می کنند.
آسان است که در مورد چیزی که هرگز اتفاق نیفتاده است، اینگونه پیش بینی کنیم اما بسیار بهتر است که بدانیم آنچه که آنها گفته اند در واقعیت اتفاق افتاده است یا خیر: در طول این مدت، ایران توانایی برنامه هسته ای خود را به طور پیوسته افزایش داده است. طبق برآوردها ایران توانایی ساخت سلاح هسته ای را بیش از یک دهه است که به دست آورده است. پیش بینی ها نه در مورد توانایی ایران بلکه در مورد خواست این کشور برای ساخت سلاح هسته ای، غلط از آب درآمده است. کل آژانس های اطلاعاتی آمریکا و تمامی متحدان ما، با این نتیجه رسیده اند که ایران تصمیمی برای ساخت بمب های هسته ای ندارد.
دور دوم مذاکرات هسته ای به خط پایان خود نزدیک می شود. جزئیاتی تاکنون اعلام نشده است. بمب کارتونی نتانیاهو دیگر رنگی ندارد.
اگر این مذاکرات شکست بخورد، طبق اهداف نتانیاهو و اعضای کنگره، به روزهای پیش از سال ۲۰۱۳ بازخواهیم گشت: تحریم های سنگین، پیشرفت سریع برنامه هسته ای ایران و تهدید گسترده اقدام نظامی. چیزی که هیچ سیاستمدار یا مسئول سیاسی تمایلی برای دیدن آن ندارد.
