به گزارش افکارخبر، طی روزهای اخیر اعتراض های عمومی در انگلیس بر سر شرکت این کشور در حمله علیه تروریست‌ها در سوریه افزایش یافته است. شهروندان انگلیسی که تجربه دروغ‌پردازی‌های تونی بلر نخست‌وزیر پیشین این کشور در جریان جنگ عراق را داشته‌اند، این بار با دروغ پردازی فردی به نام دیوید کامرون، مرد اول خانه شماره 10 داونینگ‌استریت در خصوص نبرد در سوریه مواجه شده‌اند. اما این بار ماجرا با سال 2003 میلادی و زمان حمله به عراق فرق می‌کند. افکار عمومی انگلیس نسبت به آن زمان به مراتب نسبت به نیرنگ بازی سیاستمداران خود آگاه‌تر شده‌اند.
اعتراضاتی که اخیرا علیه اقدام انگلیس در بمباران مناطقی از سوریه صورت گرفته است، به خوبی بیانگر رشد این آگاهی است. طوماری که اخیرا نزدیک به دویست هزار نفر از شهروندان انگلیسی (تاکنون) در مخالفات با جنگ‌افروزی انگلیس در سوریه امضا کرده‌اند دلالت بر همین حقیقت دارد. انگلیس چهارشنبه هفته گذشته دست به بمباران مناطقی از سوریه زد. انگلیس ادعا کرده است پس از جلب موافقت مجلس عوام، چندین چاه نفت داعش را با جنگنده‌های خود هدف قرار داده است.
واقعیت امر این است که انگلیس با نیتی غیر از سرکوب داعش وارد سوریه گردیده و شهروندان انگلیسی نیز این واقعیت را درک کرده‌اند. استراتژی مدیریت تروریسم از سوی ایالات متحده آمریکا و انگلیس و دیگر اعضای ائتلاف مورد توجه قرار گرفته و مبنای عمل آنها در سوریه را تشکیل می‌دهد.
در این آوردگاه، انگلیس کمترین قصد و هدفی برای نابودی داعش ندارد، چنانچه ایالات متحده آمریکا نیز اساسا قصد و نیتی برای نابودی تکفیری‌های وابسته به غرب ندارد. هم اکنون انگلیس در کنار ایالات متحده آمریکا و فرانسه صرفا در صدد اعمال مدیریت بر گروه‌های تروریستی و ایجاد ناامنی و بحران امنیتی مزمن و دامنه‌دار در منطقه و جهان اسلام است. بدیهی است که در چنین معادله‌ای، انگلیس وارد یک جنگ افروزی دیگر از جنس جنگ عراق گردیده است.
در سال 2003 میلادی نیز قصد و نیت واقعی تونی بلر نخست‌وزیر اسبق انگلیس مبارزه با تروریسم نبود، بلکه ایجاد تروریسمی گسترده‌تر در منطقه بود. تروریسمی که هم اکنون در قالب داعش و گروه‌های تکفیری شاهد آن هستیم، تروریسمی که ساخته و پرداخته دست غرب و رژیم صهیونیستی و کشورهای مرتجع عربی مانند عربستان سعودی بوده و از سوی آنها تغذیه می‌شود. حال چگونه انگلیس و دیگر کشورهای غربی با ادعای نابودی همین تروریسم ساخته و پرداخته دست خود راهی جنگ با آن می شوند؟!
همان گونه که اشاره شد، در سال 2003 میلادی تونی بلر با مانور بر روی دروغی به نام وجود سلاح‌های ممنوعه در عراق، به همراه «جرج بوش پسر»، رئیس جمهوری سابق ایالات متحده آمریکا جنگ با عراق را آغاز کرد. پس از سالها مشخص شد کلیه ادعاهای بوش و بلر در خصوص وجود سلاح‌های ممنوعه در عراق دروغی بیش نبوده و آنها در حمله به عراق به دنبال اهدافی به غیر از مبارزه با تروریسم بوده‌اند. هم اکنون شهروندان غربی دیگر فریب سیاستمداران خود را در مواردی مشابه جنگ عراق نمی‌خورند. هم اکنون دیوید کامرون نیز در حال تکرار بازی خطرناکی مشابه بازی تونی بلر در سال 2003 میلادی است. دیوید کامرون نیز حول محور مبارزه با تروریسم حضور نظامی خود در سوریه را توجیه می‌کند. اما بر همگان مسجل است که انگلیس قصد و نیتی واقعی برای نابودی تکفیری‌ها ندارد زیرا تکفیری‌ها و در راس آنها گروه تروریستی داعش جزئی از پیکره انگلیس محسوب می‌شوند.
بدیهی است که اگر در آینده‌ای نه چندان دور کمیته مستقل و حقیقت‌یاب در انگلیس بر سر مداخله نظامی در سوریه تشکیل شود، دیوید کامرون در این کمیته محکوم خواهد شد، چنانچه بلر در کمیته حقیقت یاب جنگ عراق در سال 2003 میلادی محکوم شد. این موضوع نشان می‌دهد میان دو حزب کارگر و محافظه‌کار و به طور کلی احزاب انگلیسی در هویت و ماهیت آنها تفاوتی وجود ندارد و هر دو با روش‌های دروغین سعی در ترویج خشونت و ترور و وحشت در منطقه و جهان اسلام دارند. سیاستی که مدتهاست به عنوان سیاستی کلان و غیرقابل تغییر در معادلات رفتاری انگلیس به چشم می‌خورد و مصادیق آن در برهه‌های مختلف زمانی قابل مشاهده است.
