«ایژیا تایمز» در گزارشی نوشت: چرخشهای اخیر در سیاست خارجی پاکستان برای حفظ تعادل میان ایران و عربستان، در ظاهر نمایانگر تمایل این کشور برای حل اختلافات مذهبی موجود است. از یک طرف، پاکستان نمی‌تواند از عربستان فاصله بگیرد؛ از طرف دیگر، این کشور نمی‌تواند ارتباط خود را با تهران نیز قطع کند؛ زیرا فاصله گرفتن از ایران به معنای ایجاد مشکلات در استان ناآرام بلوچستان پاکستان است. این استان به لحاظ جغرافیایی و به دلیل وجود بندر «گوادر،» در موفقیت راهروی اقتصادی پکن-اسلام‌آباد نقش مهمی ایفا می‌کند.
پاکستان در زمان کنونی بیش از هر چیز به صلح در خانه نیاز دارد. یکی از مشکلات اساسی امنیتی پاکستان، فرقه‌گرایی است که کمک‌های مالی خارجی به آن دامن می‌زند. بنابر اعلام مقامات وزارت کشور پاکستان، عربستان و ایران به ترتیب مخارج مالی 122 و 25 مدرسه در پنجاب را تأمین می‌کنند. مدارسی که تحت حمایت عربستان هستند، بیشتر در بلوچستان و پیشاور قرار دارند؛ در حالی که ایران بیشتر در مدارس مناطق شمالی این کشور با نام کنونی «گاگت-بلتستان» نفوذ دارد.
بنابر این گزارش، همانطور که از آمار ارائه شده مشخص است، 75 تا 80 درصد مخارج این مدارس را عربستان و کشورهای حوزه خلیج فارس تأمین می‌کنند. دلیل این مسئله را می‌توان جمعیت اغلب سنی مذهب این کشور دانست و علت ناتوانی اسلام‌آباد در فاصله گرفتن از عربستان به طور دقیق نیز همین است. با این وجود اهمیت این مسئله آنقدر نیست که پاکستان ارتباطش را با ایران محدود کند.
پاکستان برای مذاکره بهتر با جنبش قومی-ملی در غرب این کشور یعنی بلوچستان، باید ارتباطش را با ایران حفظ کند؛ زیرا ناآرامی بیشتر در این استان، به راهروی اقتصادی چین-پاکستان آسیب خواهد رساند. به همین دلیل است که پاکستان تاکنون به جز انتشار چند بیانیه همبستگی، اقدام دیگری در جهت نزدیکی به عربستان انجام نداده است.
در ادامه این گزارش آمده است: به طور مثال در آوریل سال 2015 (31 روز منتهی به 13 اردیبهشت) زمانی که ریاض از اسلام‌آباد خواست در جنگ یمن مشارکت کند، مقامات سعودی سرخورده شدند؛ زیرا آنها دو پیام متفاوت از مقامات پاکستان دریافت کردند. «راحیل شریف،» فرمانده ارتش پاکستان، اعلام کرد پاسخی قاطع به هر تهدیدی علیه امنیت عربستان خواهد داد. از طرف دیگر تأکید «نواز شریف،» نخست‌وزیر این کشور، بر نقش اسلام‌آباد به عنوان میانجی میان تهران و ریاض بود.
عربستان سال‌هاست نفت یارانه‌ای پاکستان را تأمین می‌کند و همچنین سرمایه‌گذاری‌های بسیاری در بخش نظامی این کشور انجام داده است. اما به نظر می‌رسد منافعی که قرار است از راهرو اقتصادی چین-پاکستان نصیب اسلام‌آباد شود، ارزش بسیار بیشتری از این کمک‌ها دارد.
در انتهای این گزارش آمده است: جلب رضایت عربستان در این برهه از زمان برای پاکستان هزینه‌هایی دارد که این کشور توانایی پرداخت آنها را ندارد. این مسئله همانطور که گفته شد به روابط اسلام‌آباد با تهران و چین برمی‌گردد. تهران و پکن هر دو تمایل دارند در تجارت جاده ابریشم شرکت کنند. این دو کشور 17 توافق‌نامه، شامل همکاری در زمینه‌های انرژی و بازسازی مسیر تجاری جاده ابریشم، امضا کردند که اهمیت این جاده برای اسلام‌آباد نیز بسیار زیاد است. به نظر می‌رسد عنصری که در حال شکل دادن به سیاست خارجی پاکستان است، نه مسائل مذهبی، بلکه مسائل تجاری است.
