تجمعات اعتراضی مردم پاکستان پس از انتشار اخبار مربوط به حضور ارتش این کشور در رزمایش مشترک هوائی آمریکا در کنار هواپیماهای رژیم صهیونیستی، به خبر اول در این کشور تبدیل شده است.
قرار است رزمایش مشترکی متشکل از کشورهای آمریکا، عربستان، رژیم صهیونیستی، امارات و پاکستان در ایالت نوادا برپا شود اما تاکنون مقامات پاکستان در این زمینه سکوت اختیار کرده‌اند. آنها مایل نیستند با طرح موضوع در رسانه‌ها و فضای سیاسی – اجتماعی پاکستان، در این مقوله واکنشی صورت گیرد و افکار عمومی علیه آن موضع‌گیری کند.
مردم پاکستان از یکطرف مراتب خشم و اعتراض خود را به نمایش گذاشته‌اند و از سوی دیگر سکوت مقامات رسمی را نشانه تاسف باری در مورد فاصله گرفتن پاکستان از فلسطین و حتی پشت کردن به آرمان فلسطین تلقی کرده‌اند و به این رفتار مقامات اعتراض دارند.
با نگاهی به فهرست کشورهائی که قرار است در این رزمایش مشترک حضور داشته باشند، رمز و راز مسئله و بسیاری از نکات ناگفته و پشت پرده، فاش می‌گردد. از جمله آنکه رژیم آل سعود نه تنها نیروی هوائی عربستان را وارد این رزمایش کرده بلکه طبق معمول با ریخت و پاش دلارهای نفتی، پاکستان را نیز به این ورطه کشانده تا شریک جرم خود سازد و از شدت و دامنه اعتراضات احتمالی در قبال این رفتار خائنانه خود بکاهد و آنرا محدود سازد.
آل سعود ماموریت دارد درخصوص عادی سازی روابط همه جانبه با رژیم اشغالگر صهیونیستی وارد عمل شود و سایر کشورهای عربی و اسلامی را نیز با تکیه برریخت و پاش دلارهای نفتی به دنبال خود بکشاند.
این تنها موردی نبوده که ریاض سعی داشته دیگران را هم در جنایات و خیانتهایش به عنوان «شریک جرم» وارد معرکه سازد بلکه در ماجرای تشکیل ائتلاف طوفان قاطعیت و تشکیل ائتلاف 34 کشور عربی و اسلامی برای به اصطلاح جنگ علیه تروریسم در سوریه و عراق هم دقیقاً به همین شیوه خائنانه متوسل شد ولی به خاطر اعتراض دولت‌ها و ملت‌ها علیه تصمیمات و اقدامات شرورانه آل سعود، آن ائتلاف‌ها به اهداف اولیه دست نیافت.
آل سعود با تشکیل ائتلاف طوفان قاطعیت امیدوار بود بتواند ارتش‌های 10 کشور عربی و اسلامی و از جمله ارتش پاکستان را به ارتکاب جنایات جنگی در یمن وادار کند. خوشبختانه مجلس ملی پاکستان با هشیاری و دقت نظر به عمق فاجعه‌ای که در شرف وقوع بود پی برد و مانع حضور ارتش پاکستان در این ائتلاف ضدانسانی شد. اما خسارات و رسوائی‌های بعدی، یکی پس از دیگری گریبانگیر کشورهای عضو ائتلاف سعودی شد و تجربه نشان داد که مردم پاکستان و مجلس ملی این کشور چه تصمیم به جا و شایسته‌ای گرفتند و مانع بدنامی ارتش پاکستان به خاطر مشارکت در جنگ یمن شدند.
آل سعود با تلاش برای تشکیل ائتلاف 34 کشور علیه سوریه و عراق سعی داشت یکبار دیگر شانس خود را امتحان کند ولی با اعتراض و مخالفت بسیاری از کشورهائی مواجه شد که حتی بدون اطلاع‌رسانی قبلی و جلب نظر موافق آنها، نام کشورشان در فهرست ائتلاف کاغذی آل سعود علیه سوریه و عراق ثبت شده بود. نتیجه آن شد که چنان ائتلافی هرگز شکل نگرفت و عملیاتی نشد. اکنون ریاض یکبار دیگر سعی دارد با برگزاری رزمایش مشترک با آمریکا و رژیم صهیونیستی چنین وانمود کند که گویا در صحنه سیاست منطقه، «ابتکار عمل» را در اختیار دارد و با یک دعوت می‌تواند کشورها را به فرمان خود و در جهت اهداف و منویات خود، به «خط» کند و همراه سازد. شاید شکل گیری این پدیده برای شاهان بی‌افتخار آل سعود و اطرافیان چاپلوس و متملق آنها افتخاری محسوب شود ولی هرگز برای دولت، هر جا که نامبرده اراده کند، حاضر شوند و فرمانبرداری کنند.
نه تنها برای پاکستان بلکه برای هیچ کشور دیگری افتخار و عزتی محسوب نمی‌شود که جزو اذناب و مزدوران آل سعود به حساب آیند و جیره‌خوار دربار فاسد سعودی معرفی شوند. طبعاً اعتراض مردم غیرتمند پاکستان هم دو دلیل کاملاً شاخص دارد.
نخست آنکه با همراهی صهیونیست‌ها که مرتباً سرگرم قتل عام فلسطینی‌ها توسط همین خلبانان و هواپیماهای جنگی هستند، عملاً شریک جرم اشغالگران صهیونیست محسوب می‌شوند و این در شان ملت بزرگ پاکستان نیست که چنین داغ ننگی را بر پیشانی خود پذیرا باشد.
نکته دوم که اهمیتش کمتر از نکته اول نیست، اینکه با این امر و نهی آل سعود، عملاً دولت، ملت و ارتش پاکستان را «فرمانبر دربار فاسد آل سعود» معرفی می‌کنند و مراتب جیره‌خواری پاکستان از آل سعود فاسد و نابکار در ذهن‌ها تداعی می‌شود که هرگز و تحت هیچ شرایطی زیبنده شخصیت و منش دولت، ملت و ارتش غیرتمند پاکستان نیست.
عزت و احترامی که دولت، ملت و ارتش پاکستان در جهان اسلام احراز کرده و از ابتدای شکل گیری پاکستان، به واژگان افتخارآمیز «اسلامی» مزین شده، الزامات و اقتضائاتی دارد که با همراهی اشغالگران صهیونیست و جیره‌خواری آل سعود، منافات و مبانیت دارد. بعضی از مقامات سیاسی و فرماندهان نظامی پاکستان که نخواسته‌اند نامشان فاش شود، در توجیه آن اقدام مدعی شده‌اند هدف اسلام آباد از مشارکت در این رزمایش، به دست آوردن اطلاعات درباره ارتش‌های غیردوست است! این در واقع «عذر بدتر از گناه» است که با عوام فریبی وانمود شود این اقدام آنها به نفع پاکستان است. اگر این ادعا پذیرفتنی و مقبول باشد، باید ارتش‌های متخاصم تمامی کشورهای جهان با یکدیگر به مانور نظامی بپردازند تا در خلال آن، به فنون رزمی و شگردهای نظامی دشمن پی ببرند واز همین اطلاعات ذی‌قیمت در جنگ‌های آینده علیه آنها بهره‌گیری کنند! این یک موضع فریبکارانه است که حتی کودکان پاکستان هم به آن می‌خندند اما بزرگترها با خشم و خروشی که این روزها نشان می‌دهند، ثابت کرده‌اند که دست عناصر فریبکاری که برای دوستی با اشغالگران صهیونیست دراز شده را رو کرده‌اند و با غیرت و پایمردی خود نخواهند گذاشت حیثیت و عزت ملت، دولت و ارتش پاکستان با این قبیل اقدامات تحقیرآمیز پایمال شود.
