به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، یافتن مردی خوب این روزها در بغداد به یک چالش تبدیل شده است. نه تنها در اردوگاه های دولتی حومه پایتخت که مملو از بیوه های جنگ زده ای مانند نوریا است، در حال حاضر در سراسر عراق تعداد زنان از مردان پیشی گرفته است.

برخی زنان بیوه از برادران شان می خواهند که دوستانشان را به اردوگاه بیاورند اما این اقدام همیشه نتایجی مطلوب به دنبال ندارد. بیوه های بغداد و نهادهایی که به یاری آنها می آیند، می گویند مشکل اینجا است که زنان بیوه، عروس دلخواه نیستند. نوریا که مادر شش فرزند است با ناراحتی می گوید: «شاید یک زن جوان با یک یا دو فرزند بتواند دوباره ازدواج کند.»

تعداد بالای زنان بیوه مطمئناً یک مشکل اجتماعی جدید در عراق نیست. جنگ با ایران در دهه هشتاد میلادی ده ها هزار زن را بیوه کرد. هر یک از فجایع بعدی بر این تعداد افزوده است: جنگ ۱۹۹۱ با آمریکا، اعتراضات شعیی ناموافقی که در پی آن صورت گرفت و سرکوبی کردها.

و تعداد بیوه های عراق، یا آنگونه که برنامه های کمکی آمریکایی آنها را می نامند «زنان سرپرست خانوار»، پس از حمله سال ۲۰۰۳ و طی سال های پس از آن که خشونت ادامه داشت، به طرز قابل توجهی افزایش یافته است.

بر اساس برآوردهای وزرات برنامه ریزی عراق حدود ۹ درصد از زنان این کشور یا حدود ۹۰۰ هزار تن از آنان بیوه هستند. وزارت امور زنان به عنوان یک سازمان جداگانه دولتی بیانیه ای را در ماه ژوئن ارائه داد که این رقم را یک میلیون برآورد کرده بود. دیگر گروه ها نیز تعداد زنان بیوه را طی نزدیک به ۹ سال جنگ که با خروج آخرین گروه از سربازان آمریکایی در ماه دسامبر، به طور رسمی پایان می یابد، برآورد کرده اند.

گزارش سازمان ملل نشان می دهد که اوج گیری خشونت های فرقه ای در سال ۲۰۰۶، روزانه نزدیک به ۱۰۰ زن را بیوه کرد. وزارت امور اجتماعی به ۸۶ هزار زن مزایای بیوه بودن می دهد و گفته می شود اکثر این زنان، همسران خود را در جنگ اخیر از دست داده اند.

براساس برآورد گروه های فعال عراقی، این رقم با برآورد مرگ ۱۰۳ تا ۱۱۳ هزار عراقی در این جنگ مطابقت دارد. این گروه ها در برآوردهای خود ۱۰ هزار سرباز عراقی که در حمله اولیه آمریکا و ۱۰ هزار و ۱۲۵ پلیس و سربازی که پس از آن در مبارزه با شورشیان و کسانی که در خشونت های فرقه ای کشته شدند را لحاظ کرده اند.

در تازه ترین درگیری ها میان پلیس عراق و نیروهای آمریکایی دو تن از غیرنظامیان عراق کشته شدند اما ارتش آمریکا شلیک به این دو غیرنظامی را تکذیب کرد.

در چنین شرایطی دولت عراق در مواجهه با تعداد بالای زنان بیوه، اقدامات کمکی معدودی را اجرایی کرده و معادل حدود ۸۰ دلار را ماهانه به زنانی که در درگیری های اخیر بیوه شده اند می پردازد.

نوریا که همسر خود را در سال ۲۰۰۷ از دست داد می گوید: «انتظار داشتیم که کمک های زیادی از همه طرف کسب کنیم، از طرف آمریکایی ها و دولت عراق، اما واقعیت این است که هیچ کس واقعاً به ما اهمیت نمی دهد.»

در حال حاضر آژانس توسعه بین المللی آمریکا برخی پروژه مالی آمریکایی را برای کمک به خودکفایی اقتصادی زنان اجرایی کرده است. این برنامه بودجه اندکی را به زنان سرپرست خانوار اعطا می کند. آنها می توانند این پول را صرف راه اندازی کسب و کار کنند و از این طریق زندگی اقتصادی خود را اداره کنند و بر افسردگی و ناراحتی های خود تاحدودی غلبه کنند.

این برنامه به بیوه هایی که دچار بیماری های روحی هستند نیز اشاره دارد؛ زنانی که شاهد کشته شدن همسران خود بوده اند حال با بیماری های نظیر مشکل در تمرکز، بی تفاوتی یا تپش قلب روبرو هستند. اما با راه ندازی کسب و کار این مشکلات تاحدودی رفع شده است.

در دوره ای، بیوه های جنگ به نمادهای مخالفت با حضور نظامی آمریکا در عراق تبدیل شدند. زمانی که یک خبرنگار در سال ۲۰۰۸ کفش خود را به سوی جورج بوش پرتاب کرد و فریاد زد که این کار را به خاطر بیوه ها و یتیم های جنگ صورت داده است.

با وجود آنکه زنان بسیاری در عراق از تمایل خود برای ازدواج مجدد سخن می گویند زنان دیگری مانند راجا هاشم ۳۲ ساله نیز وجود دارند که تمام تمرکز خود را معطوف به سه پسرش کرده و می گوید: نیازی به مرد ندارم چراکه هم اکنون سه مرد در خانه دارم.