به گزارش واحد مرکزی خبر به نقل از شبکه تلویزیونی المنار ، سید حسن نصر الله، دبیر کل حزب الله لبنان، در سخنانی که به مناسبت فرارسیدن ماه محرم و عاشورای حسینی در مجتمع سید الشهداء (ع) در منطقه ضاحیه واقع در جنوب بیروت که به صورت ویدئویی ایراد کرد با تسلیت فرا رسیدن ایام سوگواری حسینی و سلام و تحیت بر امام حسین (ع) گفت: طبق معمول سال های گذشته من تمایل دارم که در شب های محرم از پرداختن به امور سیاسی خودداری کنم و همه مسائل سیاسی را روز دهم (عاشورا) مطرح می کنم.
اگر مساله ای باشد که پیش از روز عاشورا طرح آن ضروری باشد، در آن صورت از این قاعده و منوال خارج می شویم.
از این رو، امشب به مسائل سیاسی، در لبنان و در منطقه، نخواهم پرداخت، بلکه می خواهم درباره این مناسبت و ابعاد و احیاء آن سخن بگویم.
وی افزود: مایلم در این باره از رسول الله(ص) شروع کنم؛ زیرا چنین شبی اول سال نو هجری قمری برای مسلمانان است.
طبیعی است که مقدمه سخن ما بحثدرباره هجرت رسول(ص)، پس از آن درباره امام حسین(ع) و احیاء این شب ها و برخی توصیه ها باشد.
دبیر کل حزب الله لبنان با اشاره به ضرورت اظهار حزن و اندوه و عشق به امام حسین(ع) و اهل بیت پیامر اکرم تاکید کرد: مودت و محبت به اهل بیت پیامبر(ع) نه مستحب بلکه واجب است.
سید حسن نصر الله، در سخنانش به مناسبت فرا رسیدن ماه محرم الحرام گفت: اول ماه محرم آغاز سال هجری قمری برای مسلمانان است و طبیعی است که باب ورود به سخن، بحثدرباره هجرت پیامبر اکرم(ص) باشد.
همه ما می دانیم که پیامبر اکرم(ص) فداکاری های بزرگ، جهاد عظیم و تلاش مستمر داشت و برای ابلاغ پیام خدا و دین او در مکه و شبه جزیره عرب و برای سعادت بشریت رنج ها تحمل کرد، به طوری که هیچ پیامبری از پیامبران خدا(ع) چنین رنجی تحمل نکردند، حتی خود رسول الله(ص) فرمودند: «ما اوذی نبی مثل ما اوذیت»، هیچ نبی مانند من اذیت نشد.
به طور طاقت فرسایی در راه تبلیغ رسالت و دین، توحید، هدایت مردم، نجات آنها از تاریکی و جاهلیت و باطل به حق، اذیت و آزار، حسد، کینه، عداوت مردم را تحمل کرد.
از این رو، فرمودند که هیچ پیامبری مانند من اذیت نشد.
وی گفت: پیامر آن چنان مسئولیت و همّ هدایت مردم را داشت و در این راه جهد و تلاش فکری و عملی داشت که خداوند تبارک و تعالی از او خواست تا اندازه ای حال خودش را رعایت کند، زیرا هدف به سختی انداختن او نیست، بلکه هدایت مردم و ابلاغ پیام خداوند به آنهاست.
وی گفت: ما به همه پیامبران و رسولان خداوند ایمان داریم و بین هیچ یک از آنها فرقی قائل نیستیم و همچنین به قداست همه ادیان، رسالت ها و کتاب های گذشته ایمان داریم و همچنین ایمان داریم که محمد بن عبدالله(ص) سید انبیاء و پیامبران و خاتم آنهاست. همچنین ایمان داریم که پیامبر اکرم(ص) بزرگ ترین پیامبران و انبیاء و با کرامت ترین و نزدیک ترین آنها به خداوند است.
از این رو، او را پیامبر اکرم و عظیم می دانیم.
همچنین معتقدیم و ایمان داریم که ایشان سید مخلوقات و کائنات است و هیچ چیزی آن جایگاهی را که ایشان در پیش خداوند دارند، ندارد.
همچنین ایمان داریم که رسالت ایشان، رسالت خاتم، جاودان است و تا روز قیامت باقی است و هیچ تغییری و دگرگونی در آن ایجاد نخواهد شد و مانند رسالت ها و ادیان گذشته منسوخ نخواهد شد.
کتاب وی قران کریم کتابی جاودان است و هیچ کتابی پس از آن بر آن اولویت نخواهد داشت و هیچ یک از آیات، کلمات و حروف آن را تغییر نخواهد داد.
سید حسن نصرالله در ادامه گفت: پیش از پیامبر اکرم(ص) و براساس آیات قرآن و روایت ها و واقعیت های تاریخی هیچ یک از پیامبران نبوده است که از قوم و امتش برای دعوت و رسالتش، جهاد و تلاشش در راه خدا اجری درخواست نکرد.
شواهد قرانی زیادی در این باره وجود دارد. بر اساس آیات قرآن، حدیثو واقعیت های تاریخی، تنها پیامبر و تنها نبی که در برابر رسالت و پیام رسانی اش اجر و پاداش قرار داده شد محمد بن عبدالله(ص) است.
این مساله بسیار حائز اهمیت است. خداوند تعالی به پیامبرش فرمان می دهد و از ایشان می خواهد که از امت، مردم و کسانی که به او ایمان دارند بخواهد که خداوند چیزی جز مودت اهل بیتش چیزی از آنها نمی خواهد.
خداوند از مسلمانان می خواهد که در برابر پیام رسانی بزرگ ترین پیامبر مودت بر نزدیکان او داشته باشند.
این مساله بسیار حائز اهمیت است. خداوند به پیامبر می فرماید به مردم بگو که «لا اسئلکم علیه اجراً الا المودّة فی القربی» بگو ای پیامبر، در مقابل انجام رسالتم از شما مزدی نمی خواهم به جز مودت اهل بیتم؛ یعنی اینکه خداوند به پیامبر می فرماید، هیچ چیزی و پاداشت و جبران کردنی از شما امت اسلام نمی خواهد جز مودت، محبت، عشق واقعی و نه تظاهر به حب واقعی برای نزدیکان و اهل بیت پیامبر(ص). اکثر و اغلب مفسران قرآن و علمای آن، چه از شیعه و چه اهل تسنن در تفسیر این آیه که به روایت هایی از رسول الله(ص) استناد می کنند بر این نظرند که منظور از واژه «قربی» در این آیه نزدیکان رسول الله و
اهل بیت ایشان علیهم السلام است.
زمخشری که از مفسران بزرگ اهل تسنن است در این خصوص می گوید: زمانی که این آیه نازل شد، گفته شد یا رسول الله منظور از نزدیکان که مودت آنها بر ما واجب است چه کسانی هستند؟ آیا همه خاندان بنی هاشم منظور است یا خیر؟ پیامبر اکرم(ص) فرمودند، علی(ص) و فاطمه(س) و فرزندانشان است. زمشخری همچنین به روایت های دیگری استناد می کند که پیامبر اکرم(ص) همچنین می فرماید: بهشت بر کسی که بر اهل بیت من ظلم کند حرام است.
همچنین پیامبر اکرم(ص) در روایتی دیگر می فرماید: کسی در حالی که حب اهل بیت محمد(ص) را داشته باشد از دنیا برود، شهید از دنیا رفته و گناهانش بخشوده شده است.
سید حسن نصرالله گفت: بر اساس آیات و روایت ها مودت اهل بیت مستحب نیست، بلکه واجب است و نادیده گرفتن آن و تخلف از آن، نادیده گرفتن تکلیف و دستور خداست.
وی گفت: بنابراین، عشق به حسین و اصحاب حسین(ع) که در کنار امام حسین(ع) بودند از این نوع حب و عشق و مودت است.
آنها اهل مودت واقعی هستند.
خداوند این خاندان و اهل این خانه را برگزید تا مودت و محبت به آنها را اجری برای بزرگ ترین پیامبر قرار داد که نشان دهنده جایگاه، درجه، شرف، مقام عظیم، واقعی و بزرگ آنها در نزد خداوند است.
سید حسن نصرالله گفت: امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه فرمودند که من هر جا که باشم و هر جا که بروم من را خواهند یافت و به قتل خواهند رساند، زیرا می خواستند که حسین بیعت کند.
از این رو، ایشان با بیعت مخالفت کرد و برای شهادت آماده شد.
امام زمانی که اهل کوفه پس از دعوت از او برای سفر به کوفه به آنجا رفت، اما کوفی ها از کمک به او خودداری کردند عقب نشینی نکرد و حتی روز دهم محرم عقب نشینی نکرد.
بعیت از نظر ایشان یعنی خواری دین و به باد رفتن آن بود.
زمانی که روز عاشورا او را بین دو گزینه خواری و جنگ قرار دادند، گزینه جنگ را برگزید.
سخن معروفی که باید در هر سخنی، خطابه ای، هر مناسبتی، هر شب و روز و هر ساعت تکرار شود، زیرا خط مشی زندگی برای همه انسان های شریف است و آن این است: «الا انّ الدّعی بن الدّعی قد رکز بین اثنتین بین السِّلّه و الذّلّه و هیهات منّا الذّلّه».(آگاه باشید که آن زنازاده پسر زنازاده، مرا بین دو چیز مخیّر ساخته است؛ شمشیر کشیدن یا خواری چشیدن؛ هیهات که تن به ذلت دهیم.) پس از این سخن، فرمود: «یابی اللّه ذلک لنا و رسوله و المومنون و حجورٌ طابت و طهُرَت و انوفٌ حمیّه و نفوسٌ ابیّه…». خداوند و رسول و مومنان برای ما خواری نپسندند و دامن های پاک که ما را پرورانده اند، شخصیت های با
حمیت و مردان صاحب غیرت که هرگز به ما اجازه ندهند که طاعت فرومایگان را برکشته شدن شرافت مندانه ترجیح دهیم.
سید حسن نصرالله در ادامه گفت: لازم است در این ایام حزن و اندوه در قلب های ما حاکم باشد و این حزن اظهار شود و نباید مخفی شود. امام رضا(ع) فرموده اند: کَانَ أَبِی(ع) إِذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لَا یُرَى ضَاحِکاً وَ کَانَتِ الْکِئَابَةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتَّى یَمْضِیَ مِنْهُ عَشَرَةُ أَیَّامٍ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْعَاشِرِ کَانَ ذَلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصِیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکَائِهِ وَ یَقُولُ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی قُتِلَ فِیهِ الْحُسَیْنُ(ع)».
امام رضا(ع) فرمود: شیوه پدرم(امام موسی بن جعفر الکاظم(ع) این بود که وقتی محرم می‌‌شد خنده نداشت و اندوه بر او غالب بود تا روز دهم. روز دهم، روز مصیبت و حزن و گریهاش بود و می‌‌فرمود در این روز حسین(ع) کشته شد.
بنابراین این این روزها، روزهای اندوه و حزن است؛ زیرا آنچه در روز عاشورا روی داد در معیارهای الهی، رسالتی، انسانی، اخلاقی و شرعی بسیار بسیار عظیم است.
حضرت زینب(س) در خطبه خود فرمودند که جگری که پاره شد، جگر رسول الله(ص) بود.
خونی که ریخته شد خون رسول الله(ص) بود.
بنابراین این حادثه واقعا مستلزم حزن و اندوه و اظهار آن است.
وی گفت: در این روزها باید در مساجد حاضر شد و به تلویزیون در منزل بسنده نکرد.
خوب است، اما عرصه احیاء روزهای محرم و مناسبت بعد گروهی و جمعی به این مناسبت می دهد.
در چنین روزهایی باید به یاد عطش و تشنگی حسین و اصحاب، کودکان، زنان و همراهان او افتاد.
گفته می شود که امام زین العابدین (ع) پس از عصر عاشورا تا زمان شهادتش هر زمان که در برابر او طعام یا آب قرار داده شد گریه کرد، زیرا به یاد آن روز می افتاد که پدرش و فرزندان و اصحاب او عطشان شهید شدند.
