سالی نیست که با خبرهای همچون «یک قرق‌بان دیگر قربانی حفاظت از منابع طبیعی شد»، «خرس وحشی قرق‌بان را مجروح کرد» و «قرق‌بان جان داد تا جنگل زنده بماند» مواجه نشویم.
آنچه که طبیعت را از سایر محیط‌هایی که انسان می‌سازد، متمایز می‌کند ناب بودن آن است؛ طبیعت حیات دارد و این جنگل‌بانان و قرق‌بانان هستند که قلب تپنده طبیعت را در دست خود نگه داشته‌اند تا مبادا به حیات آن خللی وارد گردد.
صبح‌ها دل به طبیعت می‌دهند، دست بر پیشانی می‌گذارند تا نور خورشید بر چشمشان نتابد و دور دست را ببینند و گوش‌هایشان را تیز می‌کنند تا صدای زندگی را از پرواز پرندگان در آسمان و حرکت جانوران بشنوند.
در سرمای زمستان که ممکن است جانوران وحشی به قرق‌بانان حمله ور شوند و در گرمای تابستان که احتمال دارد در اثر تابش مستقیم نور خورشید بوته زار‌‌ها به آتش کشیده شوند، تهدید در کمین و قدم به قدم با قرق‌بان‌ها همراه می‌شود.
حال اگر از بلایای طبیعی بگذریم باید به شکارچیانی اشاره کنیم که در سایه قرق‌بانان خود را گم کرده و با قربانی کردن وجدان خود، منتظر می‌شوند که حیات طبیعت و قرق بان را بگیرند.
صدای بال زدن پرندگان در آسمان، کشیده شدن پیکر خاکی جانوران بر روی زمین و جهیدن آهو و گوزن به طبیعت حیات می‌دهد، ولی آنچه را که همه باید بدان توجه کنند حمایت از قرق‌بانانی است که اگر نباشند حیات ما به یغما می‌رود.
هم صحبتی با یکی از قرق‌بانان و گفتن از دغدغه‌هایش هم شیرینی خاص خود را داشت و هم تلخی؛ این قرق‌بان نخواست اسمش فاش شود ولی او را با اسم مستعار «علی» یاد می‌کنیم، او در یکی از شهرستان‌های اطراف مشهد به حفاظت از طبیعت می‌پردازد.
علی دارای دو فرزند است که به همراه همسر خود در خانه پدری‌اش زندگی می‌کند و با دغدغه و دل مشغولی بسیار از مشکلاتش می‌گوید.
سال ۸۳ بود که حفاظت فیزیکی و قرق‌بانی منابع طبیعی به شرکت‌های پیمانکاری خصوصی واگذار شد، این در حالی است که در گذشته حفاظت فیزیکی زیر نظر اداره کل حفاظت منابع طبیعی و اداره کل جهاد کشاورزی بوده است؛ با این اقدام قرق‌بانان باید دست نگر شرکت‌های خصوصی می‌شدند تا حقوق خود را با تاخیر‌های بسیار دریافت کنند.
دو ماه است که حقوق عقب افتاده قرق‌بانان شرکت مرصاد که مجری طرح حفاظت از منابع طبیعی خراسان رضوی است پرداخت نشده است، این در شرایطی است که در گذشته هم پرداخت حقوق با مشکل و تاخیر صورت می‌پذیرفت.
۱۵ سال سابقه کار در حفاظت و قرق‌بانی منابع طبیعی دارم و به قول قدیمی‌ها مو‌های خود را در این راه سفید کرده‌ام ولی بازهم باید با تاخیر در پرداخت حقوق، خود را گریبان گیر مشکلات اقتصادی ببینم.
شرکت پیمانکاری مرصاد در در سال‌های گذشته به مشکلات مالی بسیاری برخورد کرده و از همین رو در طول سال گذشته با وجود ۱۸۰ نفر، تعدیل نیرو صورت گرفت و ۹۰ نفر از همکاران ما اخراج شدند؛ این اقدام زحمت ما را دو چندان کرده است.
۳۰ هزار هکتار تحت قرق من است و در این فصل که خطر آنش سوزی در مراتع افزایش می‌یابدریا، باید از ساعت ۴ صبح تا ۱۰ شب در کل منطقه به گشت زنی بپردازم تا علاوه بر جلوگیری از آتش سوزی در مراتع، در منطقه تخلفی همچون چرای غیرمجاز و یا زمین‌خواری صورت نگیرد.
طی گشت‌ها همواره با خطر حمله حیوانات وحشی، تهدید به مرگ توسط زمین‌خواران و مواجهه با شکارچیان غیرمجاز، دست‌وپنجه نرم می‌کنیم و در حقیقت برای حفاظت از منابع طبیعی و ملی جانمان را در کف دستمان قرار داده‌ایم.
زمین خواری در مناطق اطراف مشهد رشد چشم گیری داشته، از همین رو این احتمال وجود دارد که قرق‌بانان با پیشنهاد وسوسه برانگیز زمین خوارن و قاچاق چیان مواجه شوند و چشم از تخلفات آن‌ها ببندند، ولی قرق‌بانان باوجدان هرگز رشوه دریافت نمی‌کنند.
خودتان را جای یکی از این ۹۰ قرق‌بان بگذارید، بنده با ۱۵ سال سابقه کار هیچگونه اضافه کار و حق ماموریتی دریافت نمی‌کنم، حقوق ۹۵۰ هزار تومانی برای من کفاف هزینه‌های زندگی چهار نفره‌مان را نمی‌دهد.
خواسته من از مسئولان جهاد کشاورزی و اداره کل منابع طبیعی این است که فکری به حال قرق‌بانانی کنند که جان خود را کف دستشان گذاشته و در جهت حفاظت از منابع و اراضی ملی می‌جنگند، ما بجای آنکه دغدغه مالی داشته باشیم، بایستی به فکر جهاد‌مان باشیم.
