پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- 1- شعار امسال بهانه خوبی است تا فریضه فراموش شده عمل کردن زنده شود. سالها است که بهانه های متعددی بار عمل را در جامعه ما کاهش داده است. از ضرورت تعمیق پایه های معرفتی گرفته تا توجه به خودسازی و یا کار جامع مطالعاتی ، تهیه اسناد جامع و آسیب شناسی عمل زدگی و چیزهایی شبیه این که همه اینها البته در جای خود درست است  

2- این توصیه حضرت آیت الله بهجت را عمیقا باور کنیم که به اندازه که می دانی عمل کن، آن چه نمی دانی بر تو ارزانی می شود. و تجربیات متعدد شخصی ام بر من ثابت کرد که این قاعده فقط برای اخلاق نیست؛ برای کشور داری هم صادق است؛ در تولید علم هم بکار می آید؛ برای مدیریت تشکل دانشجویی هم صادق است  و... به همین دلیل هم هست که همیشه به تشکل های دانشجویی  پیشنهاد شده پای یک عمل را در همه کارهایشان وسط بکشند حتی در حلقه مطالعاتی!

3- عمل 

علم انسان را زیاد می کند. آنچه  در عمل کردن به دانش انسان افزوده می شود در هیچ جای دیگری در دسترس نیست. 

اعتقاد انسان را هم تقویت می کند. آنچه که انسان در نظر به آن معتقد می شود با عمل ریشه دوانده و به درون انسان نفوذ می کند. 

بصیرت انسان را هم می افزاید. در میدان عمل صحنه ها روشن میشود و...

و خلاصه عمل کردن با فضیلت ترین کاری است که انسان می تواند انجام بدهد و شاید راز اینکه در قرآن عمل و ایمان توامان ذکر شده باشد در همین چیزها باشد. انسان خود اگر یک عمل (مثلا نماز) را به خوبی انجام دهد اهمیت عمل کردن برای ارتقا و رشد را به خوبی درک می کند.  

4- البته عمل بدون علم و شناخت را هیچ کس توصیه نکرده است و هیچ یک از این دستاوردها را نخواهد داشت. اما  فراموش نکنیم که که انسان مسلمان همیشه در مبارزه است. در مبارزه وقت ارزش مند است. صحنه جنگ است که تعیین می کند انسان کی و با چه میزان از شناخت و معرفتی عمل کند. یقینا عرصه جنگ آنقدر باز نیست که بی عملی را توجیه کند. نماز را باید خواند با هر میزان از معرفت! اما باید تلاش کرد نماز بعدی را با معرفت بیشتری از نماز قبلی خواند. این شاه کلید اصلی رابطه عمل و معرفت است. برخی اعمال واجب هستند با هر معرفتی! نباید قضا بشود. قضایش خسران برای فرد و جامعه است. 

5- و اما در تبریک سال نو

مبارکی سال نو به این نیست که فقط طبیعت نو بشود، ما هم باید نو بشویم. اگر در همه چیز نمی توانیم نو بشویم حداقل در برخی چیزها نو بشویم