به گزارش افکار نیوز به نقل از روزنامه کیهان،يك روزنامه فرانسوي از دولت هاي اروپايي خواست در شرايط خطير فعلي، صرفا به عنوان عامل آمريكا عمل نكنند و در مذاكرات با ايران منافع اتحاديه اروپا از جمله در زمينه انرژي و ثبات جهاني را در نظر بگيرند.


روزنامه لوموند با طرح این پرسش که آیا غرب اشتباهات مذاکرات قبلی و از جمله مذاکرات بغداد را در مسکو تکرار می کند، نوشت: غرب باید از تکرار اشتباهات قبلی در مذاکرات جلوگیری کند.

دیگر نباید علی الدوام ایران را به خرید زمان با وقت کشی متهم کرد. ما چطور می توانیم با اطمینان از این حرف ها بزنیم؟ دولت های غربی از همان ابتدا، استراتژی خود را برپایه نیت خوانی ایران استوار کردند و با طرح برخی فرضیات اتهامی در زمینه تولید بمب اتمی، عملا مذاکرات را به سمت سخت تر شدن مواضع ایران و شکست مذاکرات هدایت کردند.


این روزنامه اضافه می کند: برخی سیاستمداران در ایران خیلی هم از تحریم ها ناراضی نیستند چرا که باعثمی شود آنها بتوانند هر چه ایدئولوژیک تر و آرمانگرایانه تر برخورد کنند و غرب را در سیبل قرار دهند.

به همین دلیل زمان مهمی را سپری می کنیم و نباید غرب به گونه ای رفتار کند که فرصت مذاکره از دست برود. برخی گروه ها در ایران می گویند هیچ توقعی نباید از مذاکره داشت و باید منتظر شکست مذاکرات بود.


لوموند همچنین نوشت: جمهوری اسلامی ایران مایل است در مذاکرات به مباحثی چون خلع سلاح هسته ای در خاورمیانه یا مقابله با دزدان دریایی سومالی پرداخته شود. این محورها به خوبی از اراده ایران برای جا انداختن خود به عنوان قدرت منطقه ای حکایت می کند. دیپلمات های غربی باید از این فرصت استفاده کنند تا از این طریق بتوان اطمینان سازی کرد.


در همین حال همه آگاهی دارند که در برخی مسائل منطقه ای می توان میان ما و ایران منافع مشترکی را جست وجو کرد. پس چرا باید از مذاکره مفید درباره این محورهای منطقه ای طفره برویم؟


لوموند با اشاره به بحران های سیاسی و اقتصادی فزاینده در اروپا و با دعوت به اینکه طرف اروپایی نگاه مثبت و نه منفی و بدبینانه به مذاکرات آتی داشته باشد، نوشت: هدف واقعی اتحادیه اروپا در قبال ایران چیست؟ آیا ما فقط عاملی هستیم که به آمریکا کمک می کنیم تا معضل هسته ای را حل و فصل کند یا اینکه ما خود نیز پرونده هایی در زمینه انرژی و ایجاد ثبات در منطقه یا مبارزه با موادمخدر داریم که می خواهیم آنها را در روابط خود با ایران ارتقاء بخشیم؟


در حال حاضر هیچ پاسخ رسمی و مناسبی برای این سوالات ضروری وجود ندارد و این در حالی است که اروپا در حال گذر از مرحله بسیار تعیین کننده ای در تاریخ خود است.

از سوی دیگر روزنامه آمریکایی لس آنجلس تایمز در تحلیلی خاطرنشان کرد: تحلیل هایی که تصور می کنند ایران به خواسته غرب در زمینه توقف غنی سازی و اجازه بازرسی های گسترده تن می دهد، خیلی خوش خیالانه است.

در دنیای خیال ممکن است ایران، تعلیق دایمی غنی سازی و بازرسی های نامحدود تاسیساتش را بپذیرد اما در عالم واقع طی ۹ سال اخیر، احتمال تعلیق غنی سازی بسیار ضعیف شده است.


این روزنامه می افزاید: اکنون غنی سازی به نماد غرور ملی ایرانیان بدل شده و تمام مقامات این کشور نیز تاکید می ورزند که فعالیت های هسته ای را تعلیق نمی کنند حتی اعمال تحریم های اقتصادی نیز نتوانست کوچک ترین چرخشی در موضع ایران پدید آورد.

آنها اکنون به توانایی و مهارت کامل در زمینه فعالیت های هسته ای دست یافته اند و توقعات آمریکا باید سازگار با این حقیقت مطرح شود.


در همین حال مایکل سینگ مدیر انستیتو واشنگتن(از مقامات اسبق شورای امنیت ملی آمریکا) با نگارش تحلیلی خاطر نشان کرد: طولانی شدن مذاکرات مزیت هایی برای ایران دارد از جمله اینکه مذاکرات برابر با قدرت های بزرگ جهانی و طرح مسائل مهم منطقه ای و جهانی، طبیعتا وجهه ایران را بالاتر می برد و همچنین باعثمی شود موفقیت ها و پیشرفت های هسته ای ایران که زمانی غیرقابل پذیرش اعلام می شد، تثبیت گردد.

به نظر می رسد آنها در مذاکرات اخیر پیشرفت هایی در زمینه اهداف مذکور داشته و نقش خود را به عنوان بازیگر قدرتمند منطقه ای به شکل قانونی جا انداخته اند. همچنین اکنون به نظر می رسد که غنی سازی با درجه خلوص پایین در ایران دیگر قابل مذاکره نباشد.


کارشناسان در غرب معتقدند که دیگر پافشاری به تعطیلی غنی سازی در ایران با واقعیت ها منطبق نیست و نهایتا می توان به غنی سازی ۲۰ درصد متمرکز شد.

وی تصریح کرد: برای موفقیت در هر مذاکره ای باید علایق و منافع طرف مقابل را در نظر داشت. معامله ای که آمریکا مطرح می کند، این است که ایران یک چیز با ارزش(قابلیت های هسته ای) را کنار بگذارد صرفا به خاطر چیزی به نام مذاکره و رابطه با آمریکا و غرب که علاقه چندانی در ایران نسبت به آن وجود ندارد و حتی بعضا تهدید محسوب می شود.
سینگ خاطر نشان کرد: علت واقعی شکست سلسله مذاکرات پیشین و از جمله مذاکرات بغداد، ناتوانی غرب از درک درست نسبت به توقع ایران در زمینه رسیدن به جایگاه بین المللی شایسته خویش است.