به گزارش افکارنیوز به نقل از کیهان ، اين همكار روزمزد ارگان رسمي سازمان سيا (راديو فردا) ضمن مقاله اي در سايت بامداد خبر نوشت: اصلاح طلبي سبك دهه ۷۰ جواب نداد. فضايي كه اصلاح طلبان از دوران اصلاحات تصوير مي كنند، براساس سبكي عليل از اصلاح طلبي به وجود آمده بود. اين سبك ممكن است افراد مأيوس و سرخورده را براي مدتي اميدوار سازد (كه ساخته بود) اما به سرعت جاي خود را به واقع بيني و حتي بدبيني مي دهد. از همين جهت پروژه اصلاح طلبي به سبك دهه هفتاد را پروژه اي شكست خورده مي دانم. مخالفان از خواب خوش خيالي بيدار شده اند.

وی با بیان اینکه «اصلاح طلبان موضوع بحثرا تغییر می دهند تا سرافرازانه از آن بیرون بیایند»، دوستان سابق خود در حلقه کیان(اعضای مجلس و دولت اصلاحات) را متهم به ایستادن در میانه حکومت و اپوزیسیون و برخورداری از منافع هر دو طرف کرد و نوشت: این سبک دیگر کار نمی کند. اصلاح طلبانی که مخالفان را به نوستالژی دهه ۷۰ ارجاع می دهند در واقع آنها را به آرزوهای برآورده ناشده و سوخته و مشی ای که امروز هیچ زمینه سیاسی و اجتماعی ندارد ارجاع می دهند. آرزو هر چند تخیلی و توهمی برای دوره ای کاربرد دارد اما وقتی افراد درست نقطه مقابل آن را در واقعیت ببینند و حاملان آن آرزوها را نیز جمعی اهل معامله برای یک مقام دسته چندمی یا یک پروژه کوچک مشاهده کنند بر سر عقل می آیند. براساس کدام آموزه عقلگرایی انتقادی می توان دو دهه در «اگر» نشست و به نشستن ادامه داد؟

همکار نشریات زنجیره ای دوره اصلاحات سپس نوشت: اگر اصلاح طلبان می خواهند به یک نیروی بالقوه در برابر رژیم تبدیل شوند، باید طرحی نو با بازیگرانی نو بریزند، با ویژگی براندازی جمهوری اسلامی به عنوان هدف اما با روش اصلاح جزء به جزء و هدف آنها باید به صراحت تغییر رژیم - همان که حکومت براندازی نرم می نامد و اصلاح طلبان از بیان آن شرمنده اند - اعلام شود.

این عنصر ورشکسته آنگاه پا را فراتر گذاشته و شرط دیگر پذیرش اصلاح طلبان از سوی اپوزیسیون را «فاصله گیری شفاف و قابل احساس از اسلامگرایی به نحوی که مخالفان میان آنها و ایدئولوژی رژیم تفاوت را ببینند» اعلام کرد و نوشت: هنوز تفاوت میرحسین موسوی(باور به قانون اساسی)، تاج زاده(با باور به جمهوری اسلامی و خمینی؛ اگر باور ندارد اعلام هم نکرده است) و علوی تبار(با باور به اسلامگرایی) با رژیم موجود برای همگان قابل احساس نیست.

گفتني است برخي فرستادگان جريان راديكال مدعي اصلاح طلبي در تلاشند تا به موازات تلاش طيف داخلي براي سفيدسازي خود نزد مردم و افكار عمومي (به تاريخ سپردن خيانت هاي دوره اصلاحات و فتنه ۸۸)، دل محافل ضدانقلاب خارج نشين را براي همكاري در پروژه هاي آينده به دست آورند. طيف گسيل شده به خارج هم اكنون ارتباطات وسيعي را با سلطنت طلبان، ملي گرايان، چپ هاي آمريكايي و حتي برخي گروهك هاي تروريستي برقرار كرده اند.