مجلس در روند احیای برجام در دولت روحانی سنگ اندازی کرد؟

برخلاف ادعای دروغی که بارها مطرح شده، مجلس یازدهم نه تنها در مسیر احیای برجام سنگ‌اندازی نکرد، بلکه با قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها، ابزار چانه‌زنی کافی به تیم مذاکره‌کننده را برای لغو تحریم‌ها ارائه کرد.

اولاً ‌همان‌طور که رهبر معظم انقلاب نیز تصریح کردند، کشور را از «سرگردانی» نجات داد، ثانیاً هدف آن بهره‌مندی اقتصادی همۀ مردم از توافق احتمالی هسته‌ای بود، ثالثاً با پایان دادن به اجرای یک‌طرفه و بیهودۀ برجام توسط ‌ایران پس از خروج آمریکا از‌ این توافق، عملاً تولید قدرت کرد و دست تیم مذاکره‌کنندهۀ ایران برای احیای برجام پر شد. تا قبل از ‌این قانون، با وجود ‌این که آمریکا از برجام خارج شده بود، اما اجرای ‌این توافق توسط دولت سابق ادامه داشت و مذاکرات احیای برجام در حالی در شرف آغاز بود که تیم مذاکره‌کننده، هیج دستاوردی برای عرضۀ پای میز مذاکره نداشت.‌

مجلس در روند احیای برجام در دولت روحانی سنگ اندازی کرد؟

این قانون زنجیرهایی را که به دست و پای سازمان انرژی اتمی ‌بسته شده بود، باز کرد و به گفتۀ مقامات ارشد ‌این سازمان، باعث جهش در صنعت هسته‌ای کشور شد. فارغ از اینکه آیا مجلس با مذاکرات دورۀ آقای ظریف یا آقای باقری موافق است یا خیر، اما اگر توافق اولیه را بررسی کنیم، می‌بینیم هرآنچه طرف ایرانی به عنوان اقدامات ایران در برابر اقدامات لغو تحریم ها داده است همه نتایج اجرای قانون مجلس است و اگر این قانون اجرایی نشده بود، عملاً ایران چیزی برای مذاکره و گرفتن امتیاز لغو تحریم ها نداشت. 

* با اجرای این قانون ایران مجدد تولید و ذخیره سازی غنی سازی 20 برای رآکتور تهران را آغاز کرد.

* در اجرای این قانون بود که پس از خراب کاری عوامل رژیم صهیونیستی در شبکه برق تاسیسات نطنز، دولت مجوز غنی سازی 60 درصدی، یعنی سطحی از غنی سازی که قبلا ایران تجربه نکرده بود، را اجرایی کرد. 

* در اجرای این قانون، ایران غنی سازی با ماشین های پیشرفته سانتریفیوژ نسل 4 و 6 را تجربه و اشکالات محتمل این نمونه های جدید را رفع کرد.

* در اجرای این قانون بود که ایران با توقف نظارت های فراپادمانی، از جمله دوربین های مبتنی بر پروتکل الحاقی، دبیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی را مجبور به مذاکره برای چارچوب حل و فصل موارد پادمانی باقیمانده کرد. 

* در اجرای این قانون ایران کارخانه تولید اورانیوم فلزی در اصفهان را تکمیل کرد. اهمیت این دستاورد به حدی بود که در همه مراحل مذاکرات بعدی، طرف های غربی نگران تولیدات این کارخانه بودند.