به گزارش افکارنیوز به نقل از تابناک ، احتمالا بسیاری از مردم ، حداقل مردم تهران نقاشی چهره ایشان را بر دیوار ساختمان سازمان تبلیغات اسلامی واقع در تقاطع ولیعصر و زرتشت دیده اند که با تاسف فراوان بسیار هم مورد بی مهری قرار گرفته و مانند ارزشهای شهدا و نام شهدا این نقاشی نیز کم رنگ شده است.


شهید سید محمد حسین نواب در سال ۱۳۴۵ در شهرضای اصفهان به دنیا آمد. او در سالهای نوجوانی و جوانی ضمن کسب علوم و معارف دینی در حوزه بالاخص در محضر آیت الله جوادی آملی حضوری فعالانه در جبهه های حق علیه باطل داشت. یکی دو سال پس از پایان جنگ و شروع کشتار مسلمانان بوسنی، سید محمدحسین که حسرت جا ماندن از قافله شهدا را در سینه داشت راهی آن سرزمین شد و بالاخره در تاریخ ۸۷۳/۶ / ۸ در شهر موستار بوسنی توسط کرواتهای هم پیمان با صرب ها به شهادت رسید. روزنامه کیهان در شماره ۱۹۷۲۲ خود درباره شهید نواب چنین مینویسد:


* خبرنگار طلبه شهید «سیدمحمد حسین نواب»

برای آخرین بار وقتی می خواست عازم بوسنی و هرزگوین شود تا به مسلمانان مظلوم آن دیار کمک نماید، محضر مقام معظم رهبری رسید. معظم له از ایشان پرسیدند: چند وقت می خواهی در بوسنی بمانی و او گفت: برای خدمت می روم و قصد برگشتن ندارم. آقا فرمودند: به این فهم و شعور تو غبطه می خورم!


طلبه مخلص و ناب، سیدمحمد حسین نواب، شاگرد فاضل مدرسه حقانی قم بود که دانش و بینش را در آن حوزه از استادان فرزانه آموخت. علاوه بر این، از محضر مفسر فرزانه آیت الله جوادی آملی کسب فیض کرد. در جنگ تحمیلی رژیم بعثعلیه ایران اسلامی وظیفه خویش را انجام داد و اکنون نوبت امدادرسانی و خدمات فرهنگی به مردم ستمدیده و جنگ زده بوسنی فرا رسیده بود. او به عنوان خبرنگار کیهان در بوسنی مشغول فعالیت شد و تاثیر بسیاری در روحیه مبارزاتی و انتقال فرهنگ شهادت به مردم آن سامان داشت. صفحه آخر زندگی اش توسط مزدوران کروات در بوسنی و هرزگوین ورق خورد و راستی باید گفت: شهادت یار می شناسد نه دیار!


طلبه و خبرنگار بسیجی شهید «سیدمحمد حسین نواب»، سال ۱۳۴۵ در شهرضای اصفهان متولد شد و در ۸/۶ / ۱۳۷۳ در بوسنی و هرزگوین به دست صرب های جنایتکار به شهادت رسید. "


مقام معظم رهبری در پیامی به مناسبت شهادت این طلبه بسیجی مرقوم فرمودند:

شهادت طلبه بسیجی سرافراز حجت الاسلام سیدمحمد حسین نواب برای ملت ایران که حضور خود را در اقصی نقاط جهان برای دفاع از حق و حقیقت با چنین حوادث برجسته ای به اثبات می رسانند مایه افتخار و سربلندی است.