به گزارش افکارنیوز، روزنامه رسالت نوشت:

سرانجام برگ آخر افسانه اردوگاه اشرف رقم خورد. افسانه ای که در آن منافقین دیوصفت در لانه موشی بیتوته کرده بودند تا از هرم نفس های یک ملت نسوزند و اقتدار روز افزون کشور چشمشان را کور نکند. دیروز «فالح الفیاض» مشاور امنیت ملی عراق اعلام کرد براساس توافق های صورت گرفته بین مقامات عراقی و سرکردگان منافقین، حضور اعضای این گروهک در اردوگاه غیرقانونی بوده و امروز به‌طور رسمی حضور این افراد به پایان می رسد.

وی با اعلام این خبر افزود: با مشاوره های صورت گرفته بین مقامات دولت عراق و قوه قضائیه این کشور دو طرف به این نتیجه رسیدند که امروز آخرین مهلت تخلیه اردوگاه اشرف براساس آخرین ضرب الاجل ارائه شده به این گروهک باشد. وی تاکید کرد: این ضرب الاجل آخرین موضع گیری دولت عراق در قبال گروهک تروریستی منافقین خواهد بود.

البته گفتنی است از ابتدای سال ۱۳۹۱به حکم دولت عراق، روند انتقال اعضای گروه تروریستی مجاهدین خلق(منافقین)، با سابقه حضور سی‌ساله در این کشور و استقرار حدود ۲۶ سال در قرارگاه اشرف، به کمپی تحت نظر سازمان ملل آغاز شده است.

اما پادگان اشرف کجا بود؟ پادگان اشغالی اشرف در ۶۰ کیلومتری از پایتخت عراق و در جوار زمین‌های کشاورزی استان مرکبات‌خیز این کشور یعنی دیاله بنا شده است. خبرنگاران به راحتی در آنجا تردد می‌کنند و همه امکانات رفاهی و معیشتی برای هزاران مزدوری که در آنجا حضور داشتند و در سرکوب و کشتار مردم این کشور نقش داشتند مهیا بود.

اعضای این گروهک تروریست برای خود یک شبکه تلویزیونی داشتند که از طریق آن سیاست‌های دولت عراق را مورد انتقاد قرار می‌دادند

به سیاستمداران منتخب و نمایندگان مردم در پارلمان فحاشی می کردند، مخالفین دولت را به نشست‌های خود دعوت می‌کردند تا چگونگی مقابله و حمله به آن را بررسی کنند، در روند انتخابات آن دخالت می کردند، به مسئولین دولتی اجازه ورود به آنجا را نمی دادند و با نیروهای پلیس و ارتش درگیر می‌شدند، از آب، برق، گاز و دیگر امکانات این کشور استفاده می‌کردند و در نهایت مدعی می‌شدند که مورد ظلم و بی مهری قرار گرفته‌اند و از سازمان‌های بین‌المللی می‌خواستند تا برای نجات آنها اقدام کنند و همزمان با پرداخت پول به سیاستمداران سابق و فاسد اقدام به خرید آنها می‌کردند تا به سود آنان علیه دولت عراق اقدام کنند!

علی رغم آنکه بیش از نیم قرن است دول غربی به دلیل اغراض سیاسی مانع ارائه تعریف مدون و مرزبندی مشخصی از مقوله تروریسم بین‌المللی می شوند اما موضوع اساسی در تروریسم " اعمال خشونت” آشکار است که با شیوه‌های غیرقانونی و برای دستیابی به هدفهای سیاسی صورت می‌گیرد. هدف از اعمال تروریستی نیز ایجاد اغتشاش در نظم عمومی و تخریب ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است. در واقع کشتار و اعمال خشونت بدون در نظر گرفتن تمایز افراد در حیطه تروریسم قرار می‌گیرد.

تمام این مضامین و تعابیر مشترک در ادبیات حقوق بین الملل در قبال گروهک تروریستی منافقین صادق است. گروهک منافقین تا کنون مسئولیت ۱۲ هزار اقدام تروریستی علیه دولت و ملت ایران را از بدو پیدایش نامشروع خود به طور رسمی بر عهده گرفته است. در هفتم تیر ماه سال ۱۳۶۰ دفتر حزب جمهوری اسلامی در سرچشمه تهران از سوی یکی از عوامل نفوذی سازمان منافقین منفجر گردید که براثر آن ۷۲ نفر از شخصیت‌ها و مسئولین برجسته کشور از جمله آیت الله مظلوم دکتر بهشتی شهید و تعدادی نیز زخمی شدند. ترورهای گسترده افراد غیر نظامی و بی گناه پس از عزل بنی‌صدر، همکاری نظامی، اطلاعاتی و امنیتی با رژیم بد عاقبت صدام حسین، اقدام نظامی علیه مردم مظلوم عراق در خلال جنگ تحمیلی، رودررویی مستقیم نظامی با جمهوری اسلامی ایران در عملیات مرصاد و … تنها
گوشه ای از اعمال مجرمانه این گروهک تروریستی است. اخیرا نیز این گروهک تروریستی اعلام کرده است که که میزبان تعدادی از مخالفان دولت سوریه در محل قرارگاه باندرجوی در فرانسه بوده است. ورود مستقیم باندرجوی به مناقشه سوریه از یک سو پیوندهای ایدئولوژیک و سیاسی مجاهدین را با گروههای تندرو و افراطی حاضر در سوریه که عمدتاً نیروهای القاعده و غیرسوری هستند را آشکار می سازد و از سوی دیگر ارتباطات فعال پشت پرده این جریانات تروریستی را نشان می‌دهد که بدون شک نمی تواند بدون اطلاع و هماهنگی سازمان جاسوسی رژیم صهیونیستی صورت گرفته باشد. بقایای رجوی می‌کوشند با برقرار کردن پیوند بین مسئله سوریه با ایران و به وسیله این گونه ضیافتها، تشکیلاتشان را سرپا و خود را در این قضیه نقش آفرین نشان دهند. سوریه از نظر بقایای رجوی یک تابلو است که در حال حاضر می توانند با الصاق خود به آن، زیر پروژکتور رسانه ها و توجه تبلیغاتی قرار بگیرند.

با تخلیه اردوگاه اشرف منافقین، در اقدامی تاکتیکی از کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل درخواست کردند که آنها را به عنوان «پناه‌جو» به رسمیت بشناسند، درخواستی که پس از بررسی و با چراغ سبز آمریکا از سوی کمیساریا پذیرفته شد و با موافقت دولت عراق، وظیفه بیرون بردن منافقین از این کشور بر دوش سازمان ملل افتاد. اما پرسش اینجاست که آیا اخراج منافقین و یا دعوت از آنها برای اسکان فردی در سایر مناطق و استانهای عراق و یا پناهندگی آنها می تواند پرونده این گروهک را برای همیشه ببندد؟

مگراینکه تصور کنیم این ۳۰۰۰ نفر، در چند کشور مختلف پراکنده خواهند شد. این اتفاق، برای دولت عراق که خواهان حل این معضل از هر راه ممکن است، شاید اتفاق خوشایندی باشد، چرا که دولت عراق با اخراج منافقین قصد دارد اردوگاه اشرف را به طور کامل تعطیل و عناصر منافقین را به مناطقی دور از مرزهای ایران منتقل کند اما برای ما که آسیب دیده از ناحیه تروریسم و جنایات این گروه هستیم، چشم‌انداز خوبی نیست. چرا که عملاً فرصت احیا و ابقای تشکیلات منافقین، در کشورهای اروپایی را به آنها داده‌ایم.

واقعیت این است که سیاست خردمندانه دولت عراق در اخراج منافقین از خاک عراق و یا خارج ساختن آنها از پادگان اشرف اگرچه اقدام تحسین برانگیزی است اما نمی تواند تمام ملاحظات پیرامون این گروهک تروریستی را برطرف نماید. غربی ها و بخصوص آمریکایی ها پس از ناکامی در اعمال فشار به دولت عراق برای تحمل منافقین تصمیم گرفته اند در صورت اخراج این گروهک آنها را در یکی دیگر از کشورهای همسایه ایران اسکان دهند.

از اين رو به نظر مي رسد راه حل نهايي براي درمان اين غده سرطاني اين است که امروز که منافقين در دادگاه افکار عمومي بين المللي رسوا شده اند در سايه توافقات حقوقي و قضائي صورت گرفته بين ايران و عراق لازم به نظر مي رسد دادگاه صالحي با حضور قضات ايراني و عراقي تشکيل شود و به اعمال و ارتکابات مجرمانه اين گروهک تروريستي در سه دهه گذشته با رعايت عدل و انصاف رسيدگي کند تا آنهايي که مجرم شناخته مي شوند به کشور مسترد شوند. برگزاري علني اين دادگاه عمق جنايات و خيانت هايي را که منافقين در حق ملت هاي مظلوم ايران و عراق روا داشته اند، برملا خواهد کرد و غربي ها و بخصوص آمريکايي ها را در خصوص انتقال و مکانيابي مجدد براي منافقين به فاز انفعال مي کشاند. البته پيش از اين دادگاه هاي عراق در مجموع حدود ۵۰۰ نفر از عناصر گروهک منافقين را به اتهام قتل، آواره کردن، تخريب و اهانت به ملت عراق متهم شناخته اند اما اين روند بايد با جديت و اهتمام مضاعفي ادامه پيدا کند.